Na dłużej niż na zawsze - Natalia i Kuba

Rozdział 68

Następnego dnia nie czułam się najlepiej, więc wolałam zostać w domu. Kuba pojechał ze Stefanem do pracy. Po kilku godzinach czułam się już o wiele lepiej, więc postanowiłam wybrać się do jubilera by obejrzeć obrączki. Na szczęście jubiler był niedaleko więc mogłam przejść się tam spacerem. Po kilku minutach byłam w sklepie jubilerskim. Od razu zajęłam się szukaniem ładnych obrączek

- Wszystkie są bardzo ładne. Trudny wybór - powiedziałam do siebie

Po chwili zauważyłam, że obok mnie pojawiła się sprzedawczyni

- Dzień dobry. Mogę w czymś pomóc? - zapytała z uśmiechem

- Tak. Szukam obrączek na ślub. Może pani jakieś polecić - spojrzałam na kobietę

- Tak - wyjęła kilka rodzajów obrączek

- Wezmę te - wskazalam na jedne z nich, które najbardziej mi się podobały i kobieta je spakowała

Zapłaciłam za nie, wzięłam je i wróciłam do domu. Zauważyłam, że Kuba jeszcze nie wrócił, więc zajęłam się zrobieniem obiadu. Gdy obiad był gotowy to schowałam obrączki do szafki. Po kilku minutach włączyłam telewizję i położyłam się na kanapie. Nie wiem kiedy zasnęłam. Obudziłam się gdy poczułam dłoń na moim policzku. Otworzyłam oczy i zobaczyłam uśmiechniętą twarz Kuby

- Dawno wróciłeś? - zapytałam, uśmiechając się

- Nie dawno. Kilka minut temu - powiedział, siadając obok mnie

- W kuchni masz obiad. Odgrzej sobie - powiedziałam, a on poszedł do kuchni i odgrzał sobie posiłek

Po kilku minutach wrócił i usiadł na kanapie. Ja położyłam głowę na jego kolanach, a on położył swoją dłoń na ramieniu. Tak spędziliśmy kolejny dzień w swoim towarzystwie. Jutrzejszy dzień zapowiadał się bardzo pracowicie, ponieważ musieliśmy z Kubą rozwieść zaproszenia na ślub naszym przyjaciołom i rodzinie. Ale wiedziałam, że ten dzień w którym zostanę Kuby żoną będzie jednym z najpiękniejszych dni w moim życiu. Po ślubie żadna siła nie będzie z stanie nas rozdzielić. Kochałam go tak samo mocno jak on mnie i jestem pewna, że to miłość na całe życie.