Hoofdstuk 88 - Cassandra

8 2 0
                                    

We slenterden terug naar het kamp. In de verte zag ik dat de zon al onder begon te gaan. De gouden stralen vielen verblindend tussen de boomstammen door en schenen in onze ogen. De lucht was dieproze.

Yoru keek me aan en fluisterde: "Ik heb geen spijt dat ik de avatar ben... En nog bedankt voor het helen. Het spijt me dat ik zo reageerde."

Ik knikte. "Maakt niet uit."

Tess lachte. "Zijn we een team? Yeah, we zijn een team en we gaan de wereld redden!"

Yoru keek me even aan en glimlachte toen. "Ja. We gaan de wereld redden. Samen."

Samen? Was dat... was dat een ja?

Had ze besloten om met ons mee te gaan? Mij te geloven, zich in te zetten voor het grote goed, haar hart en nieuwsgierigheid te volgen in plaats van alleen maar te overleven?

Ik maakte een huppel tussen mijn passen door. Ik besefte dat ik voor het eerst sinds tijden optimistisch was over wat de toekomst inhield.

Ik en mijn zusjes, we hadden zoveel krachten, en samen waren we alleen maar sterker. Wat er ook in onze toekomst zou gebeuren, of onze pleegouders ons zouden proberen terug te halen, we nog meer spirits zouden tegenkomen, of wat dan ook ons zou proberen tegen te houden, we waren sterk genoeg.

We vertrouwden elkaar. Wij drieën, wij waren de avatar. En we gingen alles doen om de balans in deze wereld te herstellen.

Ik glimlachte naar de zonsondergang.

Verbonden {VOLTOOID}Where stories live. Discover now