Verbonden {VOLTOOID}

Hoofdstuk 15 - Cassandra

"Cassándra!" Het was Nians zangerige stem. Ze klopte licht op de deur.

Cassandra stond op om de grendel van de deur te halen. Het enthousiaste hoofd van haar moeder kwam tevoorschijn. "Dit is je laatste dag. Je huisarrest is bijna voorbij!"

"Hoera," zei Cassandra uitgeblust.

Haar kamer was als straf helemaal ontruimd en ze had drie weken huisarrest gehad. Alleen het bed stond er nog. De verveling was ondraaglijk geweest: geen boeken, geen papier, penseel of inkt, geen naaigerei, niets. Ze had haar tijd verdaan met rondlopen en praten met de koivissen in de fontein. Ze wist dat ze niet terug zouden praten, maar er was de minuscule mogelijkheid dat ze haar konden verstaan. En het doodde de tijd.

Yang was elke dag gekomen om met haar te praten over de vrouw. Misschien had hij door dat ze minder zeker was in haar overtuigingen dan vroeger en probeerde hij haar te hersenspoelen. Of hij wilde de toespraak van de Luchtnatievrouw tenietdoen. In elk geval was het nogal irritant, want Cassandra was geen kind meer. Ze wist wat ze wilde en Yang kon daar weinig aan veranderen. Het was te laat voor hersenspoelen. De boodschap van de vrouw was voor altijd in haar geheugen gegrift.

Iedereen is gelijk.

"Ik heb een geweldige mededeling!" kirde Nian. "Het Lentebal komt er weer aan!"

Al was er in de Waternatie vrij weinig verschil tussen de temperaturen, in de zomer was de zon op en in de winter onder, doordat ze zo ver op de noordpool zaten. Vooral winters waren erg demotiverend, als het constant donker was. Daarom was er een groot bal als het lente werd en de zon weer voor de eerste keer boven de horizon uitkwam. Om te vieren dat het licht was.

Nian klapte verrukt in haar handen. "Belangrijke personen uit alle naties zullen er zijn: edelen, rijken, koningen, ambassadeurs..."
Cassandra's hart sprong even op en ze dacht aan die arrogante ambassadeur van de vergadering. Zou hij er ook zijn? Hij zou het in ieder geval een stuk minder saai maken op het bal.

"Na wat overleg hebben we besloten dat jij ook mag gaan, en zometeen komen de ontwerpers voor de jurk!" jengelde Nian trots.

"Wordt het een uitgebreide jurk, moeder?" polste Cassandra voorzichtig. Het ontwerpen kon uren duren, en ze keek er niet bepaald naar uit, al was het beter dan op haar kamer zitten en niets doen.

"Hij wordt schit-te-rend!" jubelde Nian. "Je wordt de mooiste van het hele bal - na mij!"

Oppervlakkige, zelfvoldane Nian. Cassandra toverde een glimlach op haar gezicht ondanks haar afkeer. "Bedankt, moeder. Dit maakt me zo gelukkig!" Ze had niet eens meer moeite met de leugen. Liegen was een cruciale vaardigheid als je wilde overleven in een maatschappij waar het kleinste vergrijp al kon worden gestraft. Ze kon nu met een koud hart liegen. Het voelde niet eens meer anders dan normaal praten.

Nian greep haar arm en ze liepen door het paleis, een paar trappen opzij en een brug over tot ze bij een andere toren waren. Cassandra hield de deur voor Nian open en volgde haar naar binnen.

Daar was de naaikamer. In het midden stond een enorme tafel gevuld met lappen zijde en klossen garen. Scharen lagen overal en aan de wand hing een prikbord vol ontwerpen. Een paar paspoppen gekleed met de mooiste kimono's die Cassandra ooit had gezien stonden in een hoek.

Nian veegde geïrriteerd een paar rollen zijde aan de kant om wat tafelruimte vrij te maken. "Ga hier maar zitten. Ik haal Taqu voor het ontwerpen. Hoe kan die man er altijd zo'n puinhoop van maken hier? Misschien moet ik hem ontslaan." Nijdig beende ze weg.

Cassandra liet haar vingers over de gladde stoffen glijden en bekeek een paar schetsen die nog her en der verspreid lagen. Een bepaalde lap stof trok haar aandacht. Hij was dun en soepel en gleed bijna als water door haar vingers. De zijde was puur wit, bijna witter dan sneeuw. Voorzichtig pakte ze hem op en legde hem naast haar neer.

Algauw kwam Taqu aanlopen met een nogal chagrijnige Nian. Ze kibbelden luid. Taqu was een van de weinigen die het zich kon veroorloven iemand van de koninklijke familie tegen te spreken. Hij was de beste ontwerper van de Waternatie en Nian had eigenlijk geen zin om hem te ontslaan. Daarvoor gaf ze teveel om jurken, en Taqu's jurken waren de mooiste.

"De oude afmetingen kloppen niet meer, ik weet bijna zeker dat uw maat is veranderd," zei Taqu voorzichtig.

"Waar heb je het over?" snauwde Nian. En toen zei ze geagiteerd tegen zichzelf: "Ik had dat zeehondenvlees niet moeten eten, dat zal het zijn geweest." Bezorgd legde ze haar handen om haar middel om te kijken hoe dun ze was.

Cassandra wendde haar ogen af en Taqu liep met een glimlach op zijn gezicht naar haar toe. "Prinses. Ik begrijp dat je volgende jurk spectaculair moet zijn. Voor het Lentebal, toch?"

Ze knikte koeltjes. "Dat klopt. Ik vind deze stof erg mooi." Ze trok de glanzende witte zijde naar zich toe. "Wat is het?"

"Je hebt een goede smaak. De fijnste zijde uit de Vuurnatie, gesponnen door een speciale rups die alleen rondom de spiritpoelen voorkomt. Daarna geweven, geweekt in rozenwater en geperst."

Ze glimlachte. "Hij is prachtig."

Hij schoof met een glimlach papier en potlood naar haar toe. "Ik neem aan dat je hem zelf wilt ontwerpen? Zoals altijd?" Cassandra wist dat hij een zwakke plek voor haar had omdat ze er altijd op stond om zelf de beginschets te maken. En omdat ze het ook goed kon.

Voorzichtig begon ze te tekenen, zachte lijnen neerzettend op het papier. Wijde mouwen, wapperende stof, strak om haar middel en heupen en uiteindelijk uitwaaierend bij haar onderbenen.

Taqu glimlachte tevreden. "Altijd weer schitterende ideeën. Ik vind het goed! We gaan eraan werken. Nog een paar kleine veranderingen... Maar het is een goed ontwerp. Je figuur komt mooi uit!"

Ze onderdrukte de neiging om "weet ik" te zeggen. Ze had er heus wel over nagedacht.
Hij stond op en begon mensen te roepen en stoffen te pakken. Cassandra wachtte, met haar vingers op de tafel tikkend. Na een tijdje kwam Nian kwam naar haar toe met een hemelsblauwe stof die haar ogen feller maakte. "Deze wil ik gebruiken. Vind je niet dat hij leuk staat?"

Cassandra knikte. "Hij staat schitterend."

"Ik dacht aan een wijde rok," begon Nian, maar Taqu kwam ertussendoor lopen. "Cassandra. Kijk eens naar dit."

Hij hield een schets omhoog en een aantal stoffen. De witte zijde die ze al had uitgekozen, maar ook een heel diep paarse stof die fel glansde en een donkerblauw dik brokaat. Langs de rand van de stof hield hij een fijn wit bont. "Dit wordt een mantel. Deze clips"- hij hield twee blauwe edelstenen met een gouden rand omhoog met veiligheidsspelden op de achterkant -"maken de mantel vast aan je jurk." Hij wapperde de schets voor haar neus. Ze zag een band om mijn middel toegevoegd met een strik achterop met twee linten die achter het model aan wapperden.

"Mooi," zei ze zacht.

Zijn ogen glansden. Hij riep zijn werksters en overhandigde ze de stoffen en het ontwerp. "Aan het werk, dames!"

——————————

Hi, sorry voor het lange wachten. We hopen nu gewoon weer elke dag een hoofdstuk te publiceren. 

Groetjes, Kamil