Verbonden {VOLTOOID}

Hoofdstuk 41 - Cassandra

Enigma; Een persoon of ding dat mysterieus, verwarrend of moeilijk te begrijpen is

We kwamen Kitano binnen door een grote, rode torii versierd met vlammen, karakters en draken die uitgesneden waren in het hout. Een torii was een bijzondere poort gemaakt van twee palen en twee dwarsbalken daarop, had Tess me uitgelegd. Als we onder zo'n poort doorliepen, betekende het dat we op heilige grond kwamen en feitelijk de grens overstaken van de "gewone" wereld naar het heilige.

"Kitano is een heilige stad," zei ze vol ontzag. "Er wonen hier dichtbij draken. En vandaag vieren ze de Dag van de Draak!"

Eigenlijk was Kitano uit onze route, maar Tess had gesmeekt en gesmeekt en gesmeekt of we hierheen mochten. Ze wilde niet verklappen wat er zo geweldig was aan de Dag van de Draak, maar ze jammerde dat ze al haar hele leven een keer naar Kitano had gewild. Kyo kon niet weigeren.

Nu sprong Tess enthousiast op en neer. "Ik heb er zo'n zin in!"

Ik glimlachte. "Je maakt me wel heel nieuwsgierig."

"Ik weet wat er gaat gebeuren," zei Storm voldaan.

"We weten dat jij het weet," kreunde Kyo. "Waarom heb ik hier nooit van gehoord? Als het zo belangrijk is..."

"Omdat het geheim is, duh," grinnikte Tess. "Het is eigenlijk niet voor buitenlanders. Niet eens voor niet-vuurstuurders, wat dat betreft."

"Maar..." begon ik.

"Ja, ja, er is aan gedacht. Jullie zijn mijn vrienden en omdat ik een vuurstuurder ben zijn jullie ook automatisch betrouwbaar." Tess praatte heel snel, alsof ze het onbelangrijk vond en liever de stad wilde gaan ontdekken. "Laten we gaan, oké? Het komt allemaal goed. Stresskippen."

Ze draaide zich om en liep op een rap tempo verder over de stenen weg, die naar een schitterend stadje leidde. De rode huizen lagen opeengehoopt tussen de glooiende heuvels, op de rand van een diep ravijn. Alle huizen waren klein en op elkaar gepakt, behalve één rode, weelderig versierde pagode die op het uiterste randje van de klif balanceerde.

Ik wisselde een blik met Kyo. "Weet jij wat ze bedoelt met dat vuursturen?"

Hij schudde zijn hoofd. "Nope. Loop je een beetje door?"

Ik mompelde iets onverstaanbaars en trok mijn rugzak hoger. Mijn schouders brandden door dagen en dagen van lopen met de zware bepakking. Maar ik was benieuwd naar het stadje en had geen zin om als laatste aan te komen, dus ik versnelde mijn pas.

De straatjes van Kitano waren ontzettend nauw en volgepakt met mensen. Tess baande zich een weg door de menigte, bot mensen opzij duwend, met Storm op haar hielen, en wij volgden in de ruimte die ontstond.

De huisjes aan beide zijden van de straat waren oud en de houten balken rijk versierd. Waslijnen hingen boven ons hoofd, behangen met rode papieren slingers en lampionnen in alle kleuren van de regenboog. Mensen schreeuwden en lachten en ik hoorde van ergens om de hoek opzwepende muziek komen. Er waren veel kraampjes aan de zijkant van de weg, en kleine winkeltjes op de begane grond van de huizen. Deze plek verdiende duidelijk zijn geld met toerisme.

Tess greep mijn arm en trok me naar een kraampje waar vreemde gekleurde bolletjes op stokjes verkocht werden. "Dit is zooo lekker! Kyo, geld?" Ze stak haar hand uit zonder om te kijken en zuchtte gelukzalig.