Verbonden {VOLTOOID}

Hoofdstuk 42 - Cassandra

l'Appel du vide; De onverklaarbare drang om te springen van de rand van een afgrond

"Dus... het is de Dag van de Draak." Ik balanceerde op de rugleuning van het bankje en waaide afwezig met de zwarte, met roze bloesem versierde waaier die ik had gekocht, op aandringen van Storm, die vond dat ik ook eens wat voor mezelf moest doen. Nonchalant klapte ik de waaier een paar keer met één hand vloeiend in en uit.

Storm keek me wanhopig aan. "Het is toch niet eerlijk? Waarom kun je dat?"

Ik glimlachte. "Misschien heeft prinses zijn toch wel voordelen."

"Toch wel?" begon Kyo. "Het heeft miljoenen voordelen!"

"O ja? Jij zit altijd te zeuren hoe achterlijk ik ben geworden door mijn zogenaamd perfecte leventje. Dat noem ik geen voordeel." Ik keek hem geïrriteerd aan. "Maar, drakendag dus. Mijn vraag is: waarom? Ik bedoel, ik weet dat draken vuur spuwen en zo..."

"Weet je het niet?" Tess keek me stomverbaasd aan, haar gezicht besmeerd met vet van de kippenpoot die ze aan het eten was. "Serieus?"

"Serieus. Wat is er dan?" Ik keek Tess vragend aan. "Sorry, ik heb oprecht geen flauw idee."

"Oh man, je bent nog achterlijker dan ik al dacht," grijnsde Kyo, wat hem een klap opleverde.

"Kijk." Tess zwaaide met haar afgekloven kippenpoot. "Mensen konden niet zomaar vuursturen, of watersturen, of wat dan ook. Ze hebben het zichzelf aangeleerd."

"Door te kijken naar de natuur!" voegde Storm toe. "Luchtstuurders keken bijvoorbeeld naar de luchtbizons. Die dieren vlogen door het krachtige klappen van hun staart en poten. De Luchtnomaden keken en leerden."

"Ohh." Ik staarde bedachtzaam naar mijn handen. "Dus... de vuurstuurders leerden vuursturen van de draken, denk ik dan. En daarom worden de draken vereerd."

"Precies!" Storm sprong opgewonden op en neer.

"Hoe heb ik dit ooit niet kunnen leren?" kreunde ik. "Mijn vader was echt raar. Hij heeft de helft van zijn bibliotheek voor iedereen afgesloten. Alleen hij mocht er komen. Maar waarom? Ik heb geen flauw idee. Waarschijnlijk om mensen geen rare of opstandige ideeën te geven."

"Jep, dat weet ik wel zeker," glimlachte Kyo. "Zo'n fijn persoon, jouw vader!"

Ik dacht terug aan de stank van alcohol. De diepe donkere ogen, koud en onleesbaar, als zwarte gaten. Dunne witte vingers gevuld met ringen, grote bontmantels. Zijn lange gitzwarte haar dat veel te veel glansde, als een olievlek.

Ik rilde en verbande de gedachte.

Ineens klonk de gong van de stad. Het geluid galmde tussen de heuvels en deed iedereen opschrikken. "Oh spirits!" riep Tess uit. Ze schoot overeind en gooide haar kippenpoot weg. "Het begint, het begint!"

"Rennen dan!" Storm greep haar arm en stoof weg. Ik wisselde een blik met Kyo, haalde mijn schouders op en rende erachteraan.

Door de straten renden we, mensen opzij duwend en kraampjes ontwijkend. Mijn adem klonk luid in mijn oren terwijl ik hem onder controle probeerde te houden. Toen ik opkeek naar de lucht, zag ik dat strepen roze en oranje de hemel kleurden. Het was al avond!