Verbonden {VOLTOOID}

Hoofdstuk 81 - Cassandra

"Hier is het," zei Tess.
We stonden bij de afgrond, op de plek waar de kleine beer was meegenomen. Tess had het hele verhaal aan de groep uitgelegd. Storm was zo trots geweest dat hij haar een knuffel had gegeven, tot Tess' blijdschap.

Nu stonden we in het gras. Ook hier had het geregend, en ik zag kleine sprietjes nieuw groen voorzichtig opkomen uit de grond. Tess liep naar de plek waar de wagen ongeveer had gestaan. "Hier werd de babybeer ontvoerd." Haar stem klonk verstikt.

Yoru knikte. We stonden er met zijn drieën en keken naar de grond.

"We moeten iets van... een eerbetoon neerleggen," vond Storm.

"We hebben niets," zei Tess langzaam.
"Maar..." Ze keek naar een kleine gekromde wilg die over het pad hing. "We hebben een lantaarn," zei ze plotseling. "Kyo, pak mijn tas eens!"

Kyo liep naar onze tassen, die we een eindje verderop hadden neergelegd.

"Kijk in het zijvakje," zei Tess. "Als het goed is zit er papier in. Cassandra, jij hebt origami gedaan toen je prinses was. Kun je een lantaarn vouwen?"

"Ik denk het wel," zei ik zacht. Het was even geleden geweest, maar het was niet moeilijk. Ik pakte de blaadjes over van Kyo, ging met gekruiste benen in het gras zitten en vouwde het tot een driehoekje. Uiteindelijk trok ik het driehoekje elkaar, waardoor een bol ontstond.

Yoru kwam naar me toe met een draadje, dat we door de bovenkant regen zodat de lampion kon hangen.

Als laatste plaatste Tess een kaarsje in de lampion. Ze stak hem aan met haar vingers en liep naar de boom. Langzaam hing ze het touwtje over de tak.

We bleven allemaal even kijken terwijl het lampionnetje opgloeide. Tess keek glimlachend om naar ons. "Willen jullie wat zeggen?"

"Stilte zegt genoeg," zei Storm zacht.

Fu knikte. Hij wisselde een blik uit met Yoru.

Ze glimlachte naar hem en liep toen naar mij en Tess toe. Met zijn drieën knielden we voor het lampionnetje neer en sloten onze ogen.

Moge je rusten in vrede, kleine beer.