❈ 23'ten devam 4 ❈

2.3K 208 197
                                    

Yeni bölüm sınırı 160 oy, 160 yorum

Yarın sınavım olduğu için bölümü uzun yazamadım. Üzgünüm.

⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯

Ruhu arafta kalmış gibi hisseder bazen insan

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Ruhu arafta kalmış gibi hisseder bazen insan.

Ne vardır, ne yoktur?..

Bahar daha fazla direnemedi. Gözlerini kapattı. Karşısındaki sonsuz karanlığa baktı. Sadece gözü görmedi, dili konuşmadı. Bedeni hissetti, kulakları duydu...

Yavuzun dediği şey kulağını doldururken gülümsedi. Dudakları yukarıya doğru kıvrılmadı ama; ruhu gülümsedi.

Bedeninin havalandığını hissetti. Vücudu biraz daha havaya kalktı. Burnu Yavuzun boynuna değdi. Vücudu sallanmaya başladığında ve ağır postalların zeminde çıkarttığı sesi duyunca Yavuzun yürümeye başladığını anlaması zor olmadı.

Yavuz kucağında Baharla hızlı bir şekilde geldikleri üs bölgesine girdi. Yanlarına gelen asker "Helikopter hazır komutanım" dedi.

Yavuz yürümeye devam ederken Baharın saçlarını usulca öptü. "Dayan canım, çok az kaldı."

Baharın bilinci sürekli gidip gelirken gözlerini tekrar araladı. Kanlı yüzü Yavuzun boynuna sürterken sevdiğinin kan kokusunu bastıran kokuyu içine çekti. Zoraki yutkundu.

Aklına gelen dizeleri gözünden bir damla yaş aktıktan sonra zoraki okudu. Sesinde acısı vardı. Kesik kesik ve kısıktı...

"Beni unutma, unutma, beni unutma.
Bilirsin unutulmak dokunurya her insana. Sen de kendi payından bir hatıra seç. Ve o ben olayım unutma, beni unutma."

Yavuzun yanağına doğru bir damla yaş süzüldü. Askerlerinin yanında ağlıyor olması artık umrumda bile değildi.

Yanağını Baharın saçlarına sürttü. "Bilir misin seni gerçekten sevdim.
Sevdiğim daha birçok şeyin arasında
Bir tek seni seçtim hatıralar arasında
Sebep diye bir küçük mutluluk."

Sesi titriyordu. Kaybetme korkusu, endişesi...hepsi sesine yansımıştı. Kısık çıkmıştı sesi. Ama aslında deli gibi bağırıyordu... Kalbi bağırıyordu...

Baharın gözünden bir damla yaş akarken dudaklarında belli belirsiz bir tebessüm oluştu. "B-bu d-dediklerini," kuruyan boğazını zoraki yutkunup ıslattı, "u-uyanınca h-hatırlamayacağım b-belki"

"Yine hatırlatırım ben sana, merak etme."

"S-söz mü? "

"Söz"

Keşke Olsaydı Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin