25.01.2024
Herkese merhabaa 💁🏻♀️
Yeni bölümle sizi baş başa bırakmadan önce oylarınızı ve bol satır arası yorumlarınızı beklediğimi tekrar tekrar iletiyorum efenimmm 🤭
İyi Okumalar.
§
Hayatım boyunca hiç vazgeçen olmadım. Hep vazgeçilen taraf oldum. Vazgeçmek belki de çok zevkli bir şey ve o yüzden herkes benden vazgeçiyor. Bense o vazgeçmenin tadını asla tatmayacağım. Zevkli bir şeyse de bu zevkten mahrum kalayım.
Hayatta benden ilk vazgeçen annem oldu. Buna bir sebebi varmış. Neymiş benimle tehdit ediliyormuş, iyiliğim için onlardan uzak durmamı istemiş falan.
İyiliğim için mi gerçekten?
Bir çocuğun annesinden sevgi görmemesinin ne gibi bir iyiliği olabilir ki ona?
O, anne! Çocuğunun iyiliğini gerçekten istese, gerçekten onun yararına şeyler yapardı.
O, anne! Bunun başka bir yolunu bulmalıydı. Bu ona basit geldiği için yaptı. Belki de gerçekler açığa çıkınca itibarının zedelenmesinden korktu, beni kaybetmekten değil. Beni kaybetmekten korksa, beni severdi. Baharın iyiliği için, o yaşasın diye, demezdi. Savaşırdı.
O, anne! Beni sevse, beni kırmadan o hayatın içinden sıyrılmanın bir yolu bulurdu.
O, anne! Bulmak zorundaydı.
Sevseydi.
Annemin beden vazgeçişinden sonra beni en kıran Yavuzun benden vazgeçme ihtimali oldu.
Onu benden vazgeçmeyeceğine emin olduğumda affederim.
Yaptığım şeyin kırıcılığından dolayı kendimden utandım. Ama Yavuz öyle bir gururludur ki gururunun kırıldığı yerde durmaz. Eğer şimdi bu kelepçeyi çözerse, giderse ya da beni eve bırakırsa asla benden vazgeçmeyeceğine bir daha asla inanmam. Eğer her şeye rağmen burada kalırsa, gurunu kırmama rağmen burada kalırsa, beni bir daha asla bırakmayacağına inanırım. Onu affederim.
Yaptığım şeyin ağırlığı iki göğsümün orta yerine oturdu. İçimdeki sevilmek isteyen çocuk ağlayarak bana bağırdı. Vazgeçti bizde, dedi. Tam şu an senin yaptığın şey yüzünden, dedi. Affettim desen ne olurdu sanki, diye bağırdı.
Sertçe yutkundum.
Onun benden vazgeçmeyeceğine inanmak için bunu yapmak zorunda mıydım bilmiyorum. Ama aslında yalan söyleyip oyun da oynamamıştım. Gerçekten onunla sevişmek istediğim için sevişmiştim. Affettiğim için değil.
Affetmem için emin olmam lazımdı.
Emin olmam için, kısa sürede emin olmam için, gerçeği dile dökmem lazımdı.
Dile döktüm.
Sonuçta bunu hep erkekler mi yapacak? Bir kere de ben yapayım. Yapayım da benden geçmeyeceğine emin olayım.
Gözlerindeki hayal kırıklığı parça parça döküldü sesinden. "Bunu senden vazgeçmem için özellikle mi yapıyorsun Bahar?"
Ben Bahar. Ben bugün Yavuzla belki de son defa seviştim. Ben bugün Yavuzla son olmasından korktuğum için ağlayarak seviştim.
Yanağıma bir damla yaş aktı.
"Eğer öyleyse yapma."dedi. Gözleri bana çok kırgın bakıyordu. "Gözlerimin içine bakıp gerçekten beni inandırarak boşanmak istediğini söylersen daha fazla zorlamam seni. Çözerim kelepçeyi, gidersin istediğin zaman, istediğin yere. Ha, kalbim sende kalmaya devam eder o ayrı."
