Keşke Olsaydı

ღ 51'den devam 1 ღ

Bir 51'den devam senaryosu daha.. Ama bu sefer hepsinden çok, çok farklı olacak. Hep Deryayı kötü yazdım. Bu seferde iyi yazmaya karar verdim.

Aklımda o kadar çok şey varki anlatamam. Sürekli bu olmazsa o olsun, o olmazsa şu olsun gibi düşünceler var aklımda.

Hiç bitmiyor..gitmiyorlar..

Sürekli Baharın yaşama umuduyla 'Acaba Ethem Özışık Baharı nasıl çıkartacak ? ' diye düşünüyorum.

Ve düşüncelerimde boğulmamak için buraya bölüm yazıyorum. Umarım sizi sıkmıyorumdur.

Sanırım bölümlerden sıkılmasanız bile benim bu sözümden sıkıldınız 😂

Yine çok konuştum. Neyse hadi bölüme geçelim ↴

⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯

'Beklesem de gelmez ki' demişti Yavuz. Gelemezdi çünkü. Buna izni yoktu. Ama Yavuz ona gidebilirdi.

Eğer Turan usta herşeyi biliyorsa istediği zaman karısının yanına gidebilirdi artık.

Yavuz elinde Turan ustanın verdiği kutu, aklında babasının ölmeden önce tek onun duyacağı şekilde söylediği sözlerle kapıdaki iki korumaya başıyla selam verip elindeki anahtarı yuvasına soktu ve kapıyı açıp içeriye girdi.

Kısık sesle gelen müzik sesini duyunca salona geçti ve elinde kitapla koltukta uyuya kalmış karısını gördü.

Büyük bir ihtimalle yine müzik eşliğinde kitap okurken uyuya kalmıştı karısı.

Elindeki kutuyu masaya bırakıp yavaşça karısının elindeki kitabı aldı ve masaya bıraktı.

Bir kolunu bacaklarının, bir kolunu belinin altına atarak kucağına aldı.

Bahar hissettiği hareketlilikle biraz gözlerini araladı ve burnuna dolan kokuyla gözlerini geri kapatıp kollarını kocasının boynuna doladı ve "Yavuz ? " dedi

"Benim bitanem. Hadi uyu " dedi Yavuz

Bahar kedi gibi yanağını Yavuzun göğsüne sürtüp gözlerini kapattı. Yavuz yatak odasına gelince Baharı yavaşça yatağa bıraktı.

Karısının saçlarına bir öpücük kondurup üzerini örttü.

Işığı kapatıp geri salona geldi. Masaya bıraktığı kutuyu alıp çalışma masasına oturdu.