05.03.2024
Herkese merhabaa 💁🏻♀️
Yeni bölümle sizi baş başa bırakmadan önce oylarınızı ve bol satır arası yorumlarınızı beklediğimi ciddiyetle tekrar tekrar iletiyorum efenimmm 🤭
İyi Okumalar.
§
Birkaç gündür gülüşünü benden asla esirgemeyen adamı bu sefer tüm ciddiyetiyle telefonda konuşurken izledim. Konuşulan konunun verdiği ciddiyetle kaşları hafif çatılıp gözleri kısılmıştı. Karşı taraftaki görmese de tüm ciddiyetiyle başını sallayarak görünmez onaylar veriyordu arada.
Bu halini de izledim onun. Ama bu sefer izlerken kocam olan adam olarak değil bir baba olarak baktım ona.
Dakikalar evvel benim korkularımı da göz önünde bulundurarak bir karar almıştık. Bebek sahibi olmak için şu an ekstra bir çabaya girmeyecektik ama bebek sahibi olmamak için de çaba harcamayacaktık. Bugüne kadar hiç korunmamıştık, bugünden sonra da korunmayacaktık. Allah nasip ederse olacaktı bir bebeğimiz. Ben, bana imkansız gibi gelse de korkularımın üstünden geldiğimde hala bir bebeğimiz olmamış olursa işte o zaman bebek sahibi olmak için ekstra bir uğraşa girip duruma göre bir uzman ile görüşecektik.
Korkularımın üstesinden hiçbir zaman gelemeyeceğimi bildiğim için onun üstesinden gelmeyi beklemeyecektim. Korunmayarak nasibimizi yaşayacağız. Çünkü biliyorum ben kendimi, ben korkumun geçmesini beklersem çocuk sahibi olamam. Çocuk sahibi olursam onun için korkumu yenip savaşabilirim ancak.
Düşüncelerimin beni çektiği bataklıktan çıkabilmek adına derin bir nefes alıp geri verdim. Benim nefesimle Yavuzun karşıdaki bakışları bana döndü. Onun telefon görüşmesinden sıkıldığımı düşünmemesi için bir gülümseme yolladım ona.
Kucağındaki bacaklarımı kendine daha çok çekip havadan öpücük yolladı. Alışık olmadığım bu tavır karşısında şaşkınca gözlerimi kırpıştırdım ona.
Yavuz gerçekten değişiyordu.
Yavuzu ilk tanıdığım zamanlar Nazlı onun aslında romantik birisi olduğunu söylese de buna asla inanmamıştım. Ve bence inanmamam da gayet normaldi. Ama şimdi bakıyorum da arada hödük olsa da yine de romantik olduğu zamanlar da çoğalmaya başlamıştı.
Yavuzu ilk tanıdığım zamanlar... Şimdi o zamanları ve Yavuzu düşünüyorum. O zamanlar sevdiğini unutmayan bir adama karşı olan duygularım beni ne kadar zorlasa, ne kadar incitse de şimdi Yavuzu daha iyi anlıyorum.
Ben sevdiğini kaybeden birine aşık olmuştum, o da sevdiğini kaybedip yeniden aşık olma yolundaydı. Kafasının karışık olduğunu, bazı şeyleri kabul etmek istemediğini anlayabiliyorum.
Yavuz ne kadar bana kendimi açıklamak konusunda başarısız olduğumu söylese de aslında başarısız olan oydu. Duygularımı anlatamayan ben değildim, anlamak istemeyen ve kendi duygularını asıl anlatamayan oydu. Kafasındaki düşünce masumken bile aklındakileri o kadar berbat kelimelerle bana yansıtıyordu ki her seferinde kendimi bok gibi hissediyordum.
Beni ilk öptüğü gece o anlardan sadece birisiydi.
O gece eve gelir gelmez bana merak etme kanepede yatacağım, diyerek bana kendimi çok ucuz bir kadınmışım gibi hissettirmemiş olsa belki o denli yükselmezdim Yavuza. En başından daha ılımlı kelimelerle Çolak'tan bahsetseydi ben her zamanki gibi başta kırılsam da sonradan anlardım onu. Ne olursa olsun o an beni öpmesi bana hala doğru gelmiyor olsa da en azından kendimi bir nebze daha iyi hissederdim.
