Koyduğumsınırındolduğunu okula gitmek için kalktığımda fark ettin. Bölüm tam olsa atardım ama yarımolduğuiçinatamadım. Ve bu saate kaldı.
Bölümleri yazarken emek harcıyorum. Lütfen sizde oy vererek ve yorum yaparak emeğimin karşılığını almamısağlayın. Lütfen 🙏
Yeni bölüm 80 yorumu geçince gelecek.
Hadi bölüme geçelim ↴
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saçlarımda hissettiğim hareketlilik gözlerimi açmama sebep oldu. Bulanık gören gözlerimi kırpıştırdım. O sırada saçım öpüldü.
"Sonunda uyandın birtanem"
Konuşanın kim olduğunu anlamak için kafamı kaldırdım. Yine o mavilerle karşı karşıya geldim.
Ağrıyan başım düşünmeme engel olurken "Neredeyim ben? " diye sordum
Yanağını başıma yasladı. İşte o anda arabanın içinde, onun kucağında olduğumu anladım. Beni sanki bebek tutarmış gibi narince sarıyordu. Başım onun omzundaydı.
"Evimize gidiyoruz canım" dedi
"Evimiz mi? " diye sordum şaşkınlıkla
"Hıhı, evimiz. Evimize gidelim, sen biraz dinlen, sonra herşeyi konuşacağız" dedi
Sustum. Başım omzuna yaslıyken gözlerimi kapattım. Tanımadığım birinin kucağında olmam şu anda hiç sorun değildi. Çünkü, kalbimdeki boşluk onunla doldu ve ben huzurluyum...
"Neden bayıldın? " diye soru yöneltti bana
Durdum. Sahi neden bayılmıştım ben?
"Bilmiyorum. Sadece bir anda gözümün önündeki görüntü değişti. Farklı bir anın içinde hissettim kendimi. Sonra bayılmışım" dedim huzur bulduğum kollar arasındayken kısık çıkan sesimle
"Nasıl gözünün önündeki görüntü değişti? " diye sordu şaşkınlıkla
"Zaman zaman böyle şeyler olabilirmiş sarışın"
Duyduğum ses yine tanıdıktı. Hamit amcam... Bunu gözlerimi açmadan bile anlayabilmiştim.
"İyi de neden olsun? " diye sordu
"Yavaş yavaş hatırlıyor Yavuz. Hatırlıyor" dedi Hamit amcam
Hatırlıyor.
Beynimin içinde defalarca yankılandı bu kelime. Sonra gözlerimi açtım. Ön koltuktan arkasını dönüp konuşan adama baktım.
