Hidden | (Türkçe)

22. Bölüm

İyi Okumalar! ♥

Oturma odamda oturuken akşam yemeğimi yiyor ve televizyon izliyordum. Pazar gecesindeyiz ve ben Cumartesi sabahından beri Harry ya da Aaron' la konuşmuyorum. Aaron'ı telafi etmem gerekiyor ama ben bunu ne zaman gerçekleştirebileceğimi bilmiyorum. Onu iki kez aramayı denedim ama ikisinde de sesli mesaj aldım.

Harry'e çok kızgınım. O gece çay içerken aptallar gibi kahkaha atışımızın ardından bana karşı çok kabaydı. O öyle açık olduğu zamanlar onu tanımak ve belki de arkadaş olmak istiyorum. Zaman zaman onun iyi bir insan olduğunu düşünüyorum ama o yine bana bir pislik olduğunu kanıtlıyor.

Artık tek başıma dışarı çıkarken daha dikkatliydim. Cuma günü beni yolda durduran adamlar hala aklımdan çıkmıyordu ama merak içimi şiddetli bir yangın gibi yakıyordu. Onlar kimdi? Harry'nin onlarla ne ilgisi vardı? Benden sonra ne oldu? Harry onlara muhasebeci olduğunu söylediğinde ne demek istedi?

Beni ezen bu gibi binlerce sorudan kaçmaya çalışıyorum ama işe yaramıyor. Biliyorum, eğer iş çıkışı Harry'i takip edersem biri beni görecek ve ben ikimizin de başını belaya sokacağım. Keşke daha kolay bir yolu olsaydı...

Yemeği çiğnemeyi durdurdum. Harry benim dosyamdan, benim hakkımda birçok şey bulmuştu. Belki ben de onun dosyasını bulursam, birkaç cevap elde edebilirim. Belki o iki adam ve sayılar hakkında birşey bulamayabilirim ama onun geçmişi hakkında birşeyler elde edebilirim. 

Bu fikir içimde havai fişek gibi patlıyordu. Yarın iş yerinde, yakalanmadan, onun dosyasına ulaşmak için bir bahaneye ihtiyacım olacak. Bu nasıl mümkün olacak ki? 

Ben hiçbir zaman çok sinsi olmamıştım, kualları da çiğnemek istemiyorum. Fakat, biliyorum, eğer yakında bir cevap alamazsam, patlayacağım.

Bulaşıkları yıkadım ve Aaron'a buraya gelmek isteyip istemeyeceği konusunda mesaj çektim. Biliyorum muhtemelen bana bir cevap yollamayacak ama umursamamaya karar verdim. Eğer o bu ilişkiyi düzeltmek için denemek istemiyorsa, o zaman bu şekilde olur. 

Sürpriz bir şekilde, ondan, on dakikaya burada olacağına dair bir metin aldım. Hızlı bir şekilde etrafta vızıldayarak, ortalığı temizledim ve düzenledim. Gergin olmadığımı söyleyemem. Eğer Aaron beni terk ederse ne olur?

Kapı çaldı ve salınarak kapıyı açtım. Aaron saçlarından akan yağmur damlalarıyla, elleri ceplerinde, içeri yürüdü.

'' Dışarısı şiddetli. '' diye yorumladı.

Kafamı salladım. Dürüst olmak gerekirse bütün gün dışarı çıkmamıştım ama yine de ona katılıyorum.

'' Sana birşey getireyim mi? '' diye sordum. '' Çay? Kahve? ''

'' Hayır, böyle iyi. ''

Kafamı salladım ve kanepenin arkasına yaslandım.

'' Yani... '' diye başladı.

'' Gerçekten üzgünüm, '' dedim aceleyle. '' Bana ne oldu bilmiyorum ve bu bizim sonumuz olsun istemiyorum. ''

Aaron iç çekti ve pencereden dışarı baktı. Biz hiç gerçekten kavga etmemiştik; bu ikimiz için de yeniydi. Herşey sorunsuz ilerliyor ve ben bu şekilde kavga etmek istemiyorum. 

'' Ben de son olsun istemiyorum. '' dedi ve ben bir nefes verdim. '' Ben sadece ondan nefret ettiğini söylediğinde seni onun evinde bulduğum için şok oldum. ''

'' Ediyorum. '' dedim kendimi de ikna etmeye çabayarak. '' O sadece bana bir iyilik yaptı. ''

Kafasını salladı. '' Pekala.'' Kollarımı etafına sararak başımı onun göğsüne dayadım. Yollarımızın ayrılmamasına sevinmiştim. Aaron ve ben farklı olsak bile o bana güven veriyordu.

'' Yarın beni işten alabilir misin? '' diye sordum Biliyorum, bunu sorarak aptal gibi görünüyorum ama ona kendini kurtarması için bir şans veriyorum.

'' Evet, '' dedi. '' Söz veriyorum. ''

Aaron beni öptü ve çalışması gerektiğini söyledi, çağrı gelmişti. Ona güzel bir güle güle diyememenin hayal kırıklığını göstermemeye çalıştım. O önemli bir işe sahipti ve ben bundan şikayet etmemeliydim. 

Kanepede arkama yaslandım. Düşüncelerimin arasında uzun uzadıya düşünürken dikkatimin birazını televizyona vermeye çalıştım. Yarın gerçekten Harry'nin dosyasına ulaşabilecek miydim? Bunu yapmak mümkün olacak mıydı? Yapabilir miydim?

Zihnimdeki, Harry ile olan kahkahalarımızın izlerinin eşliğinde uyumaya gittim.