Cevahir Cemre, ruhu eskilerde kalmış bir pısırık, dili değil beyni sivri olan, iflah olmaz bir âşıktır. Okulun en popüleri, şehrin örnek evladı, sadece onun değil herkesin favorisi olan Taylan Nediz'e sırılsıklam âşıktır fakat... Onunki umutsuz bir...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Çok acıkmışım," dedim makarnamı yerken Damla ile Leyla'ya. "gün boyu yediğim ilk şey bu."
Leyla gözlerini kocaman açmış bir şekilde beni izlerken Damla iç geçirdi. "Belli." dedi ve gözleriyle bitmiş tabağı işaret etti. Yediğim ikinci tabaktı, abarttığımı düşünüyordu büyük ihtimalle ama öyle zorlu bir dava içerisindeydim ki, stres ve baskıdan ihtiyaçlarımı bile doğru dürüst gideremiyordum. Doğru düzgün uyuyamıyordum, yemek için zaman yaratamıyordum. Öyle ki stresten takvimim gecikmişti, adet olamıyordum. Makarnayı yemeğe devam ederken büyüttüğüm gözlerimle Damla'ya baktım.
"O ifadeyi yapma." dedim dolu ağzımla bunun üzerine üzerime peçete fırlattı.
"Her yanın domates sosu oldu."
Geri çekilip hafifçe arkama yaslandım ve göbeğimi sıvazladım. "Ama bunun karşılığında doydum. Oh be!"
"Şuna bak, bu nasıl bir davaysa artık bir deri bir kemik olmuşsun, günde bir öğün mü yiyorsun yoksa?" Leyla şüphe eder gibi baktığında kafamı salladım.
"Karşı taraf beni oldukça zorluyor, üstelik müvekkilimin de asi tavırları hiç yardımcı olmuyor. O kadar çok stresliyim ki bir türlü adet bile olamıyorum." Damla'nın üzerime fırlattığı peçeteye ağzımı sildim. "Eve çok geç geliyorum, Taylan'ın suratını bile zor görür oldum son günlerde. O da çok meşgul."
"Çok yoğunsun yani," dedi Damla tek kaşını kaldırırken. Kafamı sallayarak onayladım ve yeniden makarnama döndüm, bir yandan da su içiyordum. Ben tıka basa yemek yerken Damla filtre kahve içiyor, Leyla ise mozaik pasta yiyordu. Belli etmese de Damla'nın şu aralar benden kötü bir durumda olduğunu biliyordum çünkü Efdal ona evlilik teklif etmeyi düşünüyordu ve Damla komik bir şekilde bundan köşe bucak kaçıyordu.
"Şuna baksana nasıl zayıflamış, gözaltı torbaları tüm güzelliğini gölgelemiş resmen." Leyla pastasından bir lokma aldı ve bana bakarak hüzünlü bir şekilde iç geçirdi. "Üstelik adet de olamıyormuş."
"Belki stresten değildir." dedi Damla bir anda. "Taylan ile korunuyor musunuz?"
Bir anda bende Leyla da ağzımızdaki yemeği masanın ortasına püskürttük. Benim karşımda Damla olduğu için yemeğin yarısı onun üzerine geldi tabii, Leyla ise çay bardağını pastaya buladı. Şaşkınca kafamı kaldırıp Damla'ya baktığımda gözlerini kısmış bir şekilde bıkkınlıkla üzerini silmeye başladı.
Hafifçe kızarırken, "Niye şimdi bunu soruyorsun?" diye sordum.
Leyla da etrafına bakınarak, "Halka açık alandayız!" dedi Damla'yı eleştirir gibi ama onun umurundaymış gibi durmuyordu.
"Belki stresten değildir." dedi Damla gömleğini silmeyi bırakıp. Garson gelip bize ıslak peçete bırakırken kıstığı gözlerini üzerime dikti ve o gider gitmez yeniden konuştu. "Belki de hamilesindir."
