Cevahir Cemre, ruhu eskilerde kalmış bir pısırık, dili değil beyni sivri olan, iflah olmaz bir âşıktır. Okulun en popüleri, şehrin örnek evladı, sadece onun değil herkesin favorisi olan Taylan Nediz'e sırılsıklam âşıktır fakat... Onunki umutsuz bir...
Hayatımın bu noktaya geleceğini hiç düşünmemiştim.
Bundan neredeyse bir dokuz yıl öncesine baktığımda oldukça pısırık, düşündüklerini söyleyemeyen ve de çekingen biriydim. Sayılı insanlar dışında diğerleri ile ilişkilerim pek iyi değildi, obsesif bir şekilde eskiden kalma eşyaların ve plakların koleksiyonunu yapıyordum. Tüm bu hayatım, yaşamıma Favori'min girmesiyle değişmişti. Pasif Cevahir Cemre'den, mahkeme salonlarında karşı avukatlara kök söktüren Cevahir Cennet Nediz'e dönmüştüm.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
"Suçlu olduğuna karar verilmiştir." dediğinde hakim, avukatlığını yaptığım Mehmet ile birbirimize sarıldık. Karısı hemen arkamızdan alkışlamaya başladığında mesleğe başladığımdan beri ezeli rakibim olan Oğuz'a şöyle bir bakış atıp hakim ile el sıkıştım.
"Hakkınızı nasıl öderiz Cevahir Hanım," dedi karısı yanıma gelince. Adı Melek idi. Mehmet çalıştığı inşaatta ihmal sonucu yaralanmış ve iş sahibi suçlu olduğu halde inkar etmişti. İş bana düşmüş ve onun bir aileye yaptığı haksızlığı mahkemeye taşıyarak, daha önce de ihmalkarlığı yüzünden acı çeken insanları da tanık olarak getirerek işine kesin olarak mühür vurdurtmuştum.
Çok iyiydim be!
"Bir ara bana şu güzel poğaçalarını nasıl yaptığını gösterirsen ödeşiriz Melek Hanım!" dedim ona da sarılarak. "Şimdi evinize gidin ve dinlenin. Tazminat ve geri kalan şeyler için ben sizi arayacağım."
İkisine yeniden gülümsedim, evrak çantamı ve kendi çantamı alarak salondan çıktım. Anında telefonumu çıkarıp sevgilimi aradım. Benden kaçmazdı. "Alo, bal böceği." dediğim anda güldü.
"Duruşma nasıldı?"
"Sence?" diye sordum beni övmesini bekleyerek. "Sevgili karın tabii ki müvekkiline bir davayı daha kazandırdı. Harika mıyım neyim yahu?"
"O zaman akşam bunu özel bir şeylerle kutlayalım, ne dersin sevgili karıcığım?"
Anında aklıma gelen şeylerle kıpkırmızı kesildim adliyenin ortasında.
"Taylaaan," dedim işveyle o ise bunun üzerine yeniden güldü.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
