Megumi Entirely

Chapter 11: Sphallolalia

"...loyalty is the best policy when the feeling is mutual, kaya sa mga may crush o ano pa diyan, iba muna pagtuunan n'yo ng pansin! 'Wag maging obsessed! Bato-bato sa langit, tamaan 'wag--"

 Pinatay ko na yung radyo. Almost literally pa yung pagpatay ko. Tinamaan ako eh. And besides, siya kaya batuhin ko ng bato, kung makapagpatama naman kasi halatang generalized yung topic eh. Medyo sakto din pala sa thinking hours ko habang nasa banyo ako. Yes, meron akong radyo sa banyo. 'Wag kayo mainggit. Siguro naman kasi lahat ng teens ngayon mahilig makinig ng music at mag-emo paminsan-minsan sa banyo diba? Tears enhancer yung shower, dagdag emo effect, feeling mo nasa music video ka-- okay, quota. Time to get to the story.

 Halfway through the year na sumabog and puso ko't tinapunan ako ng mahigit kumulang sandamamak na heartbreaks galing sa isang babaeng labindalawang taon ko na hindi nakikilala ay nagkaroon ako ng realization. Ayoko na. Tama kasi yung tao sa radyo, masarap, masaya at sweet ang maging loyal ka only if pareho kayong nakakaramdam nito. Eh kasi, with all due respect sa mga asa at paasa diyan eh uso ang magmukhang tanga sa kakaasa at pagpapaasa. Sa mga paasa, parang naghayag ka ng hopia sunod babawiin mo rin kahit busog ka pa. Sa case na yun, busog ka pa sa pag-ibig. On the other hand, sa mga patuloy namang umaasa ay para kang sina Buzz Lightyear at yung kasama pa niya dun sa Toy Story 3. Hindi mo matanggap na wala nang chance pero aja ka pa rin ng aja. Mukhang unrequited love ang peg niya eh. 

 So with those realizations, gumawa ako ng paraan para talagang matanggal sa sistema ko si Gumi. Pero 'di ko akalaing mahirap pala yun. Mahirap palang mag-move on 'pag umasa ka. Mahirap palang magmove-on kahit hindi naging kayo. Grabe 'tong love na 'to, tinalo pa ang hirap na mangopya 'pag finals. Tinalo din ang hirap na makakuha ng Legendary Pokemon ng hindi gumagamit ng master ball. At higit sa lahat, tinalo pa nito ang hirap na mag-convict ng isang emo at paawang Chief Justice. Sorry Corona fans, I just had to say. Pero ang point dito ay hindi ang hirap  at ang end point ngunit ang maikli ngunit matinding proseso na dinaanan ko para ma-filter ang puso ko sa pagiging love drunk na sponsored ng isa kong kaibigan na nag-iisang kakilala ko na magaling mag-break up ng tao (kasama siya dun). Basically matino siyang tao pero talagang magaling lang tala siyang mag-wrong timing ng mga bagay. Kasama na sa mga sikat na famous words niya ay:

- "I love you... And I just can't get enough" ang tinext niya habang nasa banyo ang babaeng nililigawan niya.

- "I Just Don't Love You No More!" ang kinanta niya sa karaoke sa gabi na dapat ay sasagutin na siya and lastly

- "Baby, baby, baby oooooooh..." Siguro 'di na kailangan ng explanation yan. Uso ang major turn-off sa ganyan. 

Resulta ng lahat ng mga pinagsasabi't pinaggagawa niyang yan? Guilty! Sorry that came out wrong, nakakadala pala 'tong mga trial na 'to sa TV. Anyway, ang totoong nangyari sa kanya ay nakatikim siya ng not one, not two but three special orders ng sampal! Kahit simple lang ang mga sinabi niya diba eh medyo nag-360 degrees ang ulo niya diba? Yan ay dahil sa tinatawag nilang timing na pareho kaming wala ng kaibigan kong si Oslo. The difference between us? Ako, naghihingalo na, habang siya, patuloy paring nagkakalat ng bad timing niya. And iyun ang ipinamukha niya sa akin.