Different wolf {the one 4} = voltooid ✔️

28

Rose was na het ontbijt het enige wat zich nog afspeelde in mijn hoofd.
Ik was te druk bezig geweest om mijn aandacht volledig op haar te richten en dat besefte ik nu ook.

Ik ijsbeerde uren lang door mijn kamer en keek door het raam terwijl ik Hiral en zijn dochter telkens weer rondjes Zach lopen door zijn tuin.

Ik moest hier weg.
Bedacht ik me toen.
Ik wist dat ik hier niet helemaal hoorde.
Hoe graag ik dat ook wilde.
Ik moest hier weg.
Het was moeilijk om dat volledig te beseffen.
En ik wist niet waar ik heen moest nadat ik terug naar de hel was gegaan om een poging te wagen en Rose te redden.
Ik moest eerst een plan hebben.

Maar toen ik probeerde er een uit te stippelen wist ik al meteen dat ik dit niet alleen zou kunnen doen.
Er moest iemand bij zijn.
Die me kon helpen.
En ik wist niet wie.
Of wat.
Of hoe.
Of waar.
Of niks.
Ik wist niks. Niks van de hel.
En ik wist dat ik Hiral nodig zou hebben om mezelf levend en samen met Rose weg te krijgen.

Het moest op zo een manier gaan dat hij het niet wist.
Dat kon gevaarlijk zijn.
Dan zou hij me honderd procent zeker bij die dingen zette.

Ik wist dat ik weg moest.
En heel snel.
Maar nu nog niet.
Eerst moest ik achter die geheimen komen.
Atlas kon me daar bij helpen.
Maar hij kon me niet helpen met ontsnappen.

Het was allemaal te verwarrend.
Te moeilijk.
Ik kon het niet, niet alleen.
En dat probeerde ik zo min mogelijk te herhalen. Maar het had geen nut.

Toen ik mijn gedachten uit mijn hoofd zette door geklop op de deur hoopte ik dat het Hiral niet was.
En ik had geluk.

Atlas keek even om zich heen en staarde dan naar mij.

'Heeft hij iets door?' Vroeg hij al fluisterend. Bang dat iemand iets zou horen.

'Ja, nou ja. Hij vermoed niet dat ik iets weet van de kelders. Maar hij denkt wel dat ik iets weet. Hij weet gewoon niet wat ik weet.'

'Probeer het zolang mogelijk te verbergen oké? Tot we een oplossing vinden. Hiral en Marina zijn nu buiten niet al te ver van hier.'

'Wat moeten we doen zodra we weten wat dit alles betekent Atlas?' Ik keek hem afwachtend aan maar hij haalde zijn schouders op.

'Ik weet het niet.' Hij zuchtte.

'Ik kan niet voor eeuwig met deze leugen leven. We moeten het zo snel mogelijk uitvinden.'

'Dat beloof ik je. We moeten er gewoon voor zorgen dat Hiral sneller weg gaat en langer.' Atlas zuchtte. 'Laat dat maar aan mij over. Ik zorg er wel voor dat zijn baas hem twee weken langer wegstuurt.'

Ik wilde knikken.
Maar besefte me dan plots dat hij helemaal geen baas had.
Dat hij alleen de hel had.
En dat hij zelf koos wanneer hij ernaar toe ging en wanneer niet.
Maar toen ik hem wilde zeggen dat ik het wel zou regelen was hij al vertrokken.

Maar een kort deeltje, maar boeiennn. Ik ben zo blijjj dat ik dit boek al uit geschreven heb en ik wil echt graag spoilers ge en maar ik doe het niet.
Want ik ben aardig.
Op die ene spoiler van mijn vorige hoofdstuk na dan.
Maar dat was bijna geen spoiler toch? Ik bedoel.. nee.
Maakt ook niet uit.

See you Soon schaapjes xxx