Different wolf {the one 4} = voltooid ✔️

9

Toen mijn brein de connectie vormde en zich volledig helder op Rose richtte tot ze in de totale spot stond, werd het pas totaal duidelijk.

Mijn ogen schoten elke richting die ik kon vinden uit en ik probeerde mezelf te vermannen en me te bedenken hoe ik haar hier weg kon krijgen.

Hiral keek me enkel doordacht aan terwijl ik stilaan begon te flippen.
En toen ik zag wat de hel deed schoten mijn ogen open en dwaalde ze af naar Hiral die me met gespleten ogen en hoofdschuddend aanstaarde.
Maar ik luisterde niet.

En gebruikte al mijn kracht om de wachters weg te duwen.
Maar mijn kracht was niet genoeg.

'Stop!' Schreeuwde ik toen hij zijn grijnzende glimlach van zijn gezicht haalde en het mes dat zijn handen besmette voor Rose borst hielt. 'Stop! Alsjeblieft! Stop ermee!'

Tranen besmeurde mijn gezicht en voor ik het wist veranderde mijn hele wereld.
Ik was woedend.
Verloren.
Gepijnigd.
En ik kon het niet meer aan.

het leek alsof mijn vel openscheurde.
Nieuwe huid bouwde zich in snelle milliseconden op en nieuwe ledematen schoten door mijn lichaam en verbonden zich met mijn geest.
De pijn die omhoogtrok bij deze actie was vreselijk. Maar ik was te woedend om er me iets van aan te trekken.

In de plaats daarvan bewoog Chedar zich en vulde hij ieder gaatje in mijn verlamde spieren met een helse kracht.
Hij was wakker.
Na al die tijden dat hij zich niet meer vertoond had.
En op dit moment, was ik hem vreselijk dankbaar.

Hij had mijn totale lichaam overgenomen. Terwijl ik me niet meer kon houden en totaal wegzonk in de duisternis, alsof ik dood was.
Chedar had mijn totale lichaam voor de eerste keer echt helemaal voor zich gewonnen.

------

Chedar pov.

In een wirwar van gedachten kon ik luna niet langer laten leiden.
Ik had mezelf dagen en maanden lang gespaard, en had gewacht tot dit moment om te komen. Luna was me op dit moment waarschijnlijk dankbaar. Ik voelde het aan het gewicht dat ik van haar mee droeg.
Ze leunde totaal op me.
En dat gaf me alleen nog maar meer kracht.

Woede sijpelde door mijn aders en drongen door tot in de puntjes van mijn vacht.

Mijn ijzige blik liet zich rusten op Hiral die verdoofd naar me staarde met een open mond, waarvan ik zin had om deze open te snijden.

En de bewakers die Luna eerder vast gehouden hadden waren totaal op hol geslagen en trokken zich terug in het donkere van de hoeken in deze open ruimte.

Maar mijn doel was echter niet deze maniakken. Mijn doel was de hel.

Hij stond me op twee knikkende knieën aan te kijken.
Angst kwam langs alle kanten uit hem gesijpeld en dat gaf me alleen nog maar meer triomf.

Hij was bang van me.
Alleen was het te duidelijk dat hij dat niet liet merken want hij klemde het mes dat hij op Rose wilde gebruiken stevig vast en richtte het op mij.

Mijn blik dwaalde naar Rose, terwijl ik met gebogen hoofd en hijgend bleef staan op de plek waar ik altijd al gestaan had.

Ze was totaal ingezakt en ik kon zien dat ze al haar hoop op mij had ingezet.
De wachters die eerder ook om haar heen stonden hadden wapens klaar gehouden maar waren wel tien stappen achteruit gezet, wat mij de kans gaf om Rose sneller weg te krijgen bij de menigte.

Dit ging gevaarlijk worden.
En ik wist dat ik Luna's hulp niet zou krijgen. Maar daar was ik op voorbereid.
Ik had ook niets anders verwacht.
Luna had totale rust nodig.

En voor iemand het kon weten besprong ik hem.
Luna mompelde iets onverstaanbaar maar ik luisterde al lang niet meer naar haar op dit moment.

Mijn klauwen groeven zich in zijn bleke en vuile huid.
En ik smachtte naar meer toen hij het uitschreeuwde van de pijn.
Maar dat duurde niet voor lang.
Een man greep me met handen vast en trok me af de hel die zich bebloed terug trok.
Luna schreeuwde toen iets scherps mijn zij binnendrong. Ze mompelde iets onverstaanbaars, maar ik was bezig met het verbergen van de stekende pijn en sprong op de hals van de bewaker.
Voor ik zijn nek doorboorde en omdraaide tot hij niet meer ademde gromde ik luid.
Zijn handen zwaaide naar achter maar waren net te laat. Ik sprong van hem af begluurde hem toen hij zijn laatste schreeuwende woorden uitsprak.

Mijn ogen gleden de kamer rond en mijn vier gekregen witte poten spurtte naar mijn enige twee doelen deze dag.
Rose en luna bevrijden uit deze verschrikkelijke hel. En tegen de hel tekeer gaan.

Mijn ogen schoten eerst naar Rose maar bleven toen op hem plakken. Hij leek nog lustiger dan eerst en sprong voor 1 van mijn doelen.

'Stop maar.' Mompelde hij. 'Je schiet er geen barst mee op.'

Ik gaf geen antwoord. Luisterde enkel met een half oor terwijl ik met de andere luisterde of er iemand achter me stond.
Dat was niet het geval dus sprong ik naar achter toen hij zijn mes (dat al de hele tijd in zijn hand rustte) naar me uitstak.

Toen hij voor de tweede keer nutteloos in de lucht stak en kwaad op me af stormde sprong ik naar Rose die half dood de grond aan het onderzoeken was.

Toen ik op de hel afstormde en hem besprong schrok hij. Maar hij liet zijn mes niet vallen en veroorzaakte een diepe snee in mijn rechterpoot.
Het witte van mijn poot werd besmeurd met rode vlekken en een vlaag van pijn stroomde over me heen.
Maar ik vermande me en beet in zijn linker kuit.

Tot ik naar achter getrokken werd en mijn zij nog wijder opengesneden werd.

Toen ik mezelf in de hoek van de kamer terug trok om kort na te denken wist ik dat ik zonder Luna's hulp niet ver zou komen.
Dat als ik me nu niet terug trok ik dood zou gaan. Of op zen minst nog zwaarder geblesseerd.

En op de een of andere manier kon ik geen manier bedenken om Rose te redden.
Ik kon alleen maar lang de tientallen bewakers komen die rond haar stonden als ik de hel en Hiral dood zou bijten. En dat was onmogelijk.

Ik wist wat me te wachten stond.
Alleen kon ik het niet toegeven.
Het was te veel.
En zeker dit kon ik mezelf niet veroorloven. Maar dat deed ik wel. Want er was geen andere manier,
Iemand vertelde me ooit dat er altijd een andere manier was. En nu besefte ik dat het zwaar gelogen was.
Dus ik rende. Heel hard. Een van mijn beste kanten.
Zo hard dat zelfs Hiral me niet bij zou kunnen houden.
Bewakers richtte hun ogen op me en grepen naar mijn hals, maar het lukte hun niet. Zelfs de hel liet zich verdoofd neer zakken op de grond.
Ik liep langs Rose heen.
Fluisterde iets tegen haar. Al wist ik dat ze het niet kon horen.

Mijn vaart versnelde iets toen ik merkte dat Hiral nog lang niet opgegeven had.
En ik wist zeker dat ik Luna hoorde huilen. Maar ze wist ook net zo goed als mij dat we haar niet meer konden redden.
Dus ontsnapte ik.
Maar dan zonder Rose.

Nieuw deel!
Sorry dat het vijf dagen geduurd heeft. Valt nog best mee eigenlijk.
Maar toch.. wil je Pleas even samen met mij flippen?
Want, OMFG OMFG OMFG!! DIT IS MIJN EERSTE DEEL IN CHEDARS PERSPECTIEF! Wajooo.. en en en OMFG!!! ik hou van dit deel. Nou ja het einde toch. Dit was sws al een van de vele ideeen die ik nog had.
Mensen gaan me waarschijnlijk haten, maar niet dat mij dat wat kan schelen!
Lol!!! Tot het volgende deel!
Xxx