Different wolf {the one 4} = voltooid ✔️

11

Toen ik wakker werd lag ik echter nog op dezelfde plek.
Chedar had me mijn lichaam nog steeds niet terug gegeven. Ik had er geen probleem mee.
Misschien was het zelfs goed.

Toen Chedar me recht trok en zijn poten op de grond probeerde te zetten zakte hij weer neer toen een steek onze beide lichamen binnendrong. Toen Ik door zijn ogen naar mijn witte vacht keek zag ik het opgedroogde en nog steeds uitsijpelende bloed aan de wond in mijn zij en die in mijn been.
Voor ik het wist voelde ik iets langs mijn nek en rug strijken en sprong Chedar met een ruk op. Al zag het er onnatuurlijk uit en leek de pijn nog niet gestopt te zijn.

'Niet bewegen. Je bent gewond.' Hiral verscheen voor mijn gezichtsveld en even was ik verward en schrok ik. Tot ik besefte wat er de vorige nacht gebeurd was.

Luna, ik kan je niet meer dragen. Alsjeblieft ik kan het niet meer.

Ik smakte even naar adem en zocht naar een oplossing, maar mijn gedachten waren op Hiral gericht. Die me of dood kon schieten of me terug kon Brengen naar daar.

'Hier.' Fluisterde Hiral die een roodgekleurd deken over Chedar heen gooide, alsof hij wist wat ik wou doen.

Nu..

Fluisterde Chedar uitgeput.
Hij verliet mijn lichaam als in een milliseconde.
Mijn gewonde lichaam werd als in een snelle vlaag van wind terug aan mijn geest geplakt en het was alsof al mijn zintuigen in een zware snelheid terug afdwaalde.
Een nieuwe steek beklom me en ik kromp in een terwijl ik de dunne dekens om me heen sloeg en me tegen het hout van een verlaten tuinhuis storten.

'Laat me met rust.' Fluisterde mijn uitgeputte stem. 'Alsjeblieft, laat me gewoon met rust. Ik wil niet terug. Echt niet ik ga niet mee.'

'Maak je geen zorgen schatje. Ik heb al helemaal geen zin om je terug te brengen. Moet ook niet. Je bent van mij. Hij heeft er niets over te zeggen. Bovendien weet hij toch al dat jij bij me bent.'

'Ik wil niet..' mompelde ik schor. 'Nee ik wil dat niet.'

'Lieverdje. Je bent gewond.' Fluisterde hij terwijl hij mijn verlamde lichaam tegen zich aantrok. 'Ik moet je verzorgen.'

'Nee.' Fluisterde ik. 'Gaat niet. Geen..'

'Shh. We gaan naar mijn huis. En jij gaat niet tegen sputteren. Het is niet ver van hier. Een stukje buiten de stad.'

Ik wou weigeren. Heel erg. Maar dat deed ik niet. Want ik was te moe. En hij had gelijk. Ik moest verzorgd worden, anders zou ik dood gaan.
Dus ik negeerde Hiral die me vast nam en ik liet me totaal tegen hem aanzakken. Voor ik in slaap viel mompelde hij een paar woorden die ik al lang niet meer kon horen.

-------

Toen ik wakker werd was de pijn er nog steeds. Hing ik nog steeds tegen Hiral aan die zijn pad door een kaalgeschoren bos volgde.

'We zijn er bijna.' Fluisterde hij.

Ik antwoordde niet.
Dat was ook niet nodig.
Ik wist niet zeker of ik hem moest geloven.
Al had hij nog niet veel gelogen de tijd dat hij me vergezelde in mijn stinkende cel.
Ik mocht hem niet.
Hij had te veel mensen vermoord om normaal te kunnen zijn.
Hem mogen was onmogelijk.
Maar in de weken dat ik hem had leren kennen. Was ik eruit gekomen dat hij wel een eerlijk persoon was.
Te eerlijk. Waardoor mensen nog gekwetst konden worden.
En ook al leek dat geen goed ding.
Het kon nog erg van pas komen.

Toen Hiral stopte met lopen en mijn wond even rust kreeg wist ik dat we er waren. Zeker toen hij me neer zette op de grond tegen een koele muur.

'Welkom thuis.' Fluisterde hij in mijn oor voor hij opstond en een sleutel uit zijn zak viste die hij in het slot van een gigantische deur stak.

Toen Hiral me weer optilde zag ik pas hoe groot dit huis was.
Een gigantische Villa in een gigantisch bos.

Maar toen ik achter het huis gluurde werden mijn ogen totaal wazig.
Een lang uitgestrekt pad. Dat niet ophield. En ook al had ik al vele paden gezien en leken ze allemaal op elkaar. Dit pad was duidelijk het pad.
Het pad waar ik en Raven op gevlucht waren. Het pad waar we bijna mors dood geweest waren, stierven aan hongersnood. En het pad van mijn nachtmerries.

Nieuw deel!
Weeral niet zo een heel lang deel maar maakt niet uit.
Ik heb niet echt iets te zeggen want ik moet op dit moment naar school vertrekken. Jeej leuk.. grappig. Ja humor. Ik weet het.
Byuuu! Xxx