Different wolf {the one 4} = voltooid ✔️

27

De volgende dag werd ik om 7 uur
's morgens gewekt door Abriella die me al glimlachend aan staarde.

'Hiral verwacht jou en Marina over een half uur.'

'Ik ben wakker.' Mompelde ik terwijl Abriella de lakens van mijn lichaam trok en ik mezelf recht zette.

Ik had nog nooit met de twee samen een ontbijt gegeten.
Dat kwam omdat Marina niets binnen kon krijgen wat niet vloeibaar was.
Dus meestal waren het alleen ik en Hiral.
En dat zelf was al een ramp.

Ik kon nu niet nog zenuwachtiger worden besefte ik al snel. En toen in de douche in stapte in de hoop dat al mijn zenuwen er af gewassen werden gebeurde dat niet.
En kwam het alleen nog eens tien keer zo hard op me af zodra ik de douche deuren weer opende en me afdroogde.
Abriella was verdwenen toen ik de kamer weer in kwam lopen.

Dat deed ze altijd.
Ze wist dat ik niet graag van haar hulp hielt.
Dat klonk grof.
Maar ik hoopte alleen maar dat Dat wat meer tijd voor haarzelf gaf. Om als een normaal jong meisje te leven.
Het enige wat ze klaar legde waren mijn kleren.

Een normale jeans broek met een door haar zelf ontworpen wollen witte trui met pareltjes er in geborduurd.
Veel te zacht om normaal te kunnen noemen.
Marina zat voor de deur op de grond te wachten.
Ze keek grijnzend op en trok zich recht door de stalenbuis van haar infuuspaal vast te nemen. Ik kon het niet laten en keek even weg voor ik mijn blik weer op haar richtte.

Ik had medelijden met haar.
Heel veel Medelijden.
Het kwam door Hiral natuurlijk.
Het was zijn schuld dat ik Medelijden had met zijn dochter.
Hij was een psychopaat. Die wezens creëerde in zijn kelder onder dit huis.
Waar duizenden voeten op liepen.
Hij was gestoord.
Echt.
Gestoord.

Ik hielp Marina naar beneden tot we eindelijk voor de eetzaal stonden en liet haar dan eindelijk los.

'Ik snap niet waarom hij mij er bij wil hebben. Hij heeft echt niets aan me daar.' Fluisterde Ze in mijn oor terwijl ik de deur opende om Hiral onderuit gezakt op zijn stoel aan de ontbijttafel aan te treffen.

Hij grijnsde breed naar mij en Marina toen we binnen liepen en ik glimlachte terug, hem nog steeds niet aan kijkend, en hem terwijl hatend.

Ik haatte dit alles.
Echt.
Alles.

'Marina lieverd.' Vertelde Hiral toen het jonge meisje op hem af liep. 'Zo lang geleden ook weer.'

'Je laat me te vaak alleen.' Zuchtte ze zo volwassen mogelijk.

Soms leek ze dat ook.
Volwassen.
En dan keek je weer naar haar glimlach en besefte je hoe jong en fragiel ze wel niet was.

Ik keek weg van de twee die elkaar omhelsde en zette me op de stoel tegenover Hiral. Mijn handen trilde viel me op en snel verstopte ik ze door de mouwen van mijn trui erover te trekken.

Toen iedereen leek te zitten staarde Hiral naar mij.

Ik negeerde hem.
Zoals vannacht en staarde naar de broodjes die op een schaal voor ons neer gezet waren.

'Tast toe.' Mompelde hij terwijl hij mijn blik volgde.

Dit deed hij expres.
Mij zo zenuwachtig mogelijk krijgend tot ik uit zou barsten en niets anders kon dan hem over de kelder te vertellen.

'Volgende week ga ik weer,' vertelde Hiral. 'Ik heb weer van die saaie vergaderingen waar ik niet onderuit kan. Ik kan niet anders dan gaan. Maar. Daarna ben ik weer terug. Voor een hele maand.'

'Dan kunnen we naar Italië gaan.' Marina grijnsde en bekeek haar vader.

'Kan, maar dat lijkt me nogal snel denk je niet? Ik heb liever nog wat tijd met jullie twee. Hier.' Hiral bleef me maar aanstaren.

En stil aan werd ik er inderdaad gek van.
Maar dat liet ik niet merken.

'Bovendien. Ben ik van plan om Luna, eens mee te nemen. Op zakenreis.'

Meteen proestte ik het uit en keek ik op.

'Dat lijkt me echt geen goed idee. Ik kan niet tegen stil zitten en luisteren naar speechen over domme dingen.' Zei ik snel. Hiral grijnsde enkel.

'Dat staat dan vast.'

En het gesprek was daarmee afgesloten.
Ik keek toe Hoe Marina haar glas met druivensap telkens weer vulde en hoe Hiral zijn eten geconcentreerd op at.

Ik had geen honger.
Maar ik at wel.
Omdat het anders te duidelijk zou zijn, en dat wist Hiral ook.
Want hij staarde telkens naar mijn bord en dan naar mij.

Zodra hij klaar was begon hij weer.
En vervloekte ik mezelf voor alles.

'Marina. Liefje. Ga anders even terug naar je kamer. Ik kom er zo naar toe en dan gaan we wandelen.' Hiral bekeek me terwijl hij dat zei.

'Ik breng haar wel.' Zei ik terwijl ik opstond en Naar Marina begon te lopen.

'Jij blijft.' Zei Hiral dan.

Marina keek al fronsend op terwijl ze recht stond en samen met haar sapje de kamer uit liep.
Ik volgde haar met mijn blik en hoopte dat ze zich om zou draaien om Hiral te vertellen dat ze niet weg ging zonder mij.
Maar dat gebeurde niet. En ik bleef alleen met Hem achter in de veel te grote zaal.

'Je verbergt nog steeds iets voor me. En ik wil weten wat. Als je dat niet doet. Kan ik voor dingen zorgen die je niet leuk gaat vinden.'

'Hoe vaak moet ik nog zeggen dat ik niets voor je verberg.' Zuchtte ik.

'Grappig dat je het lef hebt om tegen iemand zoals mij te liegen. Tegen iemand die je heel gemakkelijk terug kan brengen naar de hel. Wat verstond je niet aan mijn hint toen ik zei dat ik je graag mee op zaken reis wil nemen.'

Ik keek op.
Dat had ik kunnen verwachten.
Iedereen wist dat Hiral niet echt op zakenreis ging wanneer hij uit huis was.
Hij ging naar de hel.
Naar zijn vader.

'Rose.'

Dat was het enige waar ik aan kon denken toen ik zijn blik zag.
Maar ergens wist ik dat hij niets met Rose haar gezondheid te maken had.
Ergens wist ik dat Rose hem niets boeide en dat hij haar liet zoals ze was.

'Dat kan, je kan Rose terug zien. Als je dat zo graag wilt.' Hiral zakte nog verder onderuit in zijn stoel. 'Maar dan zal je me eerst moeten vertellen wat je verbergt.'

Heey Heey liefste schaapjes.
Wowww opeens heb ik echt zin in sushi,
Jup.
Ik ga sushi halen..
Staat dan ook weer vast.
Dussss, ik ben al in boek 5 aan het schrijven en het gaat echt een stukkkkk anders zijn. Ik ga een spoiler geven die niet erg veel geven. Dus als je noet van spoilers scrol dit voorbij.
Luna is een totaal ander persoon geworden!
Bammmm
O man dat wilde ik echt al zolang. In boek 5 komen waarschijnlijk de meeste ideeën die heb.
Al zijn in dit boek ook al veel ideeën gestoken, zoals het nieuwe karakter Hiral en Marina. Marina is om eerlijk te zijn mijn favoriet van iedereen. En Rose natuurlijk.. EERLIJK WIE HOUD ER NIET VAN ROSE IK HOU TE VEEL VAN HAAR.. en ik ben echt blij dat ik haar terug gebracht heb in het verhaal. Want ik had altijd al een band met haar gehad.
Sinds ik haar gelaakt heb kan ik haar niet meer los laten. We zijn gewoon echt 1.

Maar goed wat zit ik nog te zagen.
Doeei doeiii schaapjes van me xxx

En als je wilt volg me op snapchat:
Mwiauw
En insta:
Anthe.hh

Thnxxxxx xxx