Different wolf {the one 4} = voltooid ✔️

12

Hiral kon natuurlijk niet weten dat mijn voeten dit pad al geraakt hadden. Ik vond ook niet dat hij het moest weten. Aangezien ik mijn leven en verleden graag voor mezelf hielt.
Dit kon betekenen dat we of heel ver weg van Ahren waren. Of juist heel dicht bij.
Ik hoopte voor het eerste.
Al kon ik op dit moment, door de vermoeidheid, niet precies bedenken waarom.

Maar toen ik naar opzij keek voelde ik me even totaal opgelucht.
We waren niet zomaar bij het einde.
We waren bij het totale einde.

Voor ons strekte zich een hele vlakte van weilanden en ver weg heuvels uit.
Ik kon me nog precies herinneren hoe mijn blik geweest was de eerste keer dat mijn ogen de natuur van dit schilderij gezien hadden. En natuurlijk had je vooral overwinning gezien in mijn toen bloeddoorlopen ogen.

Ik fluisterde iets in mezelf. Maar probeerde om geen ene emotie te tonen dus keek ik snel terug naar het huis.
Nu pas merkte ik op hoe groot het eigenlijk echt was.
Het was letterlijk een huis van tien reuzen naast elkaar.

Ik vroeg me daarom af hoe het kwam dat dit huis mij en Raven niet was opgevallen toen we er letterlijk langs liepen.
Misschien waren we te moe geweest. Of we waren allebei gewoon blind.
Ik wist het niet. Had ook geen zin om erover na te denken. Dus liet ik het gaan. En volgde Hiral naar binnen. Naar binnen waar nog meer moois te zien was dan alles wat ik buiten aanschouwd had.

Een hele gang totaal gekuist en glanzend strekte zich voor ons uit, en het leek eerder op een balzaal dan een inkomhal.
Rijen van deuren met gouden klinken stonden op ons te wachten en twee trappen aan de linker zijde en aan de rechter zijde van de kamer strekte zich uit naar boven en waren naar elkaar toe krom gezet.

Het was een pracht.
Maar ik was te moe om dat te beseffen.
Dus sloot ik mijn ogen, liet ik me dragen, en wachtte ik tot een donzige matras mijn lichaam raakte.

-------

Pas uren daarna werd ik wakker met een bonzend hoofd en zweet gemengd met opgedroogd bloed over mijn hele lichaam. Wat prikte in de wonde die ik had opgelopen in mijn verblijf daar.

zelfs door de zwarte lakens heen kon ik de nog donkerdere plekken die doordrenkt waren met bloed zien. Wat ik niet al te snel aanvaarde, aangezien ik nu pas merkte hoeveel bloed ik echt verloren had.

'Oh god.' Fluisterde ik alsof ik een zware kater opgelopen had, met mijn hand voor mijn voorhoofd en mijn ogen tot spleetjes geknepen.

Ik was blij te zien dat Hiral niet in deze verrukkelijk mooie kamer te zien was en liet me daarom al naakt met een dun laken om me gewikkeld uit het donzige bed zakken.

Toen mijn voeten de grond raakte trilde mijn benen zo erg dat ik me aan de spaken die aan elke hoek van het hemelbed stonden vast moest houden.
Ik wist niet wat ik zocht.
Misschien een uitgang.
Al kon ik me niet op deze manier, met enkel een dun laken om me heen gewikkeld in de buitenwereld vertonen.
Maar toen ik, waarvan ik zeker wist dat het de kamerdeur was, niet openkreeg wist ik dat ik hier gevangen zat.
Ook toen ik de donkere gordijnen opzij duwde en mezelf voor een mega groot balkon bevond waarvan de raamdeuren niet opengingen, wist ik dat het gedaan was.
Dus liet ik het ontsnappen heel even los bezocht ik elke kast die te vinden was in deze gemeubileerde kamer.

De meeste kasten waren leeg, of gevuld met lakens en kussens.
Enkel een paar meubels waren totaal gevuld met meisjesachtige benodigdheden, waarvan ik wist dat ik het nooit zou gebruiken.
Een van deze dingen was een gigantische opmaaktafel, gevuld met producten, zalfjes, parfums, tientallen soorten make up producten, nagellakken in elke kleur van de regenboog, Haarborstels, Elastiekje, en veel meer dingen die waarschijnlijk besmet waren met een vies soort spul wat mijn gedachten totaal zouden verwisselen.
Ook was er een veel grotere inloopkast die gevuld was met dameskleding. En gek genoeg allemaal precies op mijn maat gemaakt.
Verschillende soorten kleedjes, broeken, rokjes, t-shirts, en zo voort hingen en lagen uitgespreid op rekken. Een veel te grote spiegel was te vinden aan het uit einde van de inloopkast  maar ik draaide me te snel om, om mijn lichaam te kunnen bekijken.

Naast de inloopkast die er veel te overdreven uitzag was een badkamer te vinden.
Waar zoals ik verwacht had een douche stond. Een gigantisch bad wat ingebouwd was in de grond.
Een lavabo met kastjes erboven waar tientallen soorten shampoos, crèmes, tandenborstels, en zo voort inzaten.
Rijen kleuren handdoeken hingen aan rekken.
maar ik besteedde niet veel tijd naar het kijken van hoe de badkamer er uit zag en liep op de douche af waarna ik er ijskoud water uit liet stromen en er onder stapte nadat ik het dunne laken had laten vallen op de grond.

Wanneer het water over mijn huid stroomde leek het alsof ik de hel opnieuw ontmoette. De wonden begonnen het uit te schreeuwen van de pijn. Al voelde het goed om ze te wassen.

Maar pas uren later, wanneer ik eindelijk de douche uit stapte waren alle wonden totaal gewassen en was al het bloed en zweet uit mijn huid en haren verwijderd.

Ik had uit de kleurrijke rekken van kleren een donkere broek gevonden, een wit shirt en  een lichtblauwe capuchon vest waar ik me mee bedekte.

En toen was het, het stille moment om te wachten. Te wachten op Hiral.
Ik bereidde me voor in alle opzichten van de wereld en vervloekte mezelf een aantal keren wanneer ik niet goed bezig was en mijn gedachten naar iets anders afdwaalde.
Toch leek het me te lukken om mezelf uiteindelijk te verlossen van het lange wachten.
Ik sprong op van het bed en draaide mijn vingers om de twee touwtjes die langs de randen van de binnenkant  van mijn kap ingebracht waren.

Toen ik mijn blik op de deur wende die zacht werd opengemaakt verscheen hij met een lustige grijns op zijn gezicht in de deur opening.

'Je bent wakker dus?' Vroeg hij al fluisterend. 'En ik zie dat je, je al hebt vermaakt in je kledingkast. Wen er maar aan prinsesje.'

'Wat?' Ik klonk verward. Al was dat niet de bedoeling. Want ergens wist ik al lang dat hij me niet meer zou laten gaan uit dit verrekte huis.

'We praten straks wel, onder ons twee. Tijdens het avondeten.' Grijnsde hij, 'maar nu is er iemand die je heel graag wilt spreken.'

Hiral verdween als een speer uit de opening en voor ik het wist werd hij ingewisseld voor een veel ander persoon.
Iemand die ik zo gemist had dat mijn mond niet kon bewegen.
Hoe hij hier terecht was gekomen wist ik niet. Hoe hij het voor elkaar gekregen had om Hiral te overtuigen wist ik ook niet.
Maar dat deed er niet toe.
Hij stond daar.
Hij stond daar echt.
Raven.

Nieuw deel!
What do you think?! Xxx ik heb echt niet veel te zeggen. Alleen dat het veeeeel te warm is. Wie kan er leven als het 32 graden is? Oh god.. maar goed. Dat doet er niet toe.. nieuw deel! Xxx

OH WACHT WACHT WACHT!!
IK KOM ER NET ACHTER DAT IK NU 1 JAAR OP WATTPAD ZIT! OMFG JEEEJ. WHAHA IK BEN BLIJ. YESSERDEYESS! OKE OKE, 1 MINUUTJE STILTE GRAAG!!!
IK BEN ZO blijjj. Maar iK BEN Ben echt zO BLIJ. NOU JA. SEE YOUUUU XXX