Ik hoor dreunend gegil door de muren van dit gebouw wat aan geeft dat het concert van de jongens is begonnen. Ik glimlach en kijk naar mijn handen. Ze zijn in zo korte tijd zo groot geworden, en ik kende ze eerst niet eens.
(MAHAHAH toen ik dit terug las besefte ik pas dat dit raar was. De jogens zijn groot geworden niet haar handen)
FLASHBACK
Terwijl ik zit te piekeren heb ik niet door dat ik aan de beurt ben. 'Oh sorry' De vrouw kijkt me nors aan en mompelt iets. 'Die heeft haar dag dus niet' Mompel ik terug. Toen ik dat had gezegd hoorde ik twee jongens achter me lachen. Ik draai me om. Een jongen met krullen en een jongen met. Galaxy haar?! 'ohmygod j-jouw haar!' Ik staar er verwonderd naar. De jongen krijgt een big smile 'Neem een foto' Lacht hij. De jongen naast hem begint ook te lachen. "Ik ben Michael en dit is Ashton" De jongen met het galaxy haar stelt zich voor als Michael. 'Ik ben Allison'
Ze doen het echt geweldig. Ze zijn hun zelf gebleven no matter what. Ik ben blij dat ik die brief had gevonden. Wat als ik hem nooit had geopend? Als ik het niet durfte, bang voor wat er in stond? Dan zou dit allemaal niet geweest zijn. Dan zou ik nog steeds die sukkel zijn die alleen jongens vrienden heeft.
Langzaam voel ik dat ik hoofdpijn krijg van het gegil. Ik pak mijn telefoon en oortjes en plug ze in. De eerste klanken van Shadow van Sam Tsui kwamen op en ik begon gelijk mee te zingen.
(Zet t nummer boven aan aan zo dat je t snapt)
Bags all packed, make sure you remember everything.
No looking back, no more; not for anything.
This is what you wanted, isn't it?
Clear it out just like you've never been.
What's a goodbye good for, anyway?
There's nothing left of you to remind me.
But somehow you're still standing behind me.
I'm trying hard to forget you.
But my empty walls won't let me let you go.
When you took it all, you forgot your shadow.
You say you wish me well without you.
But something 'bout you tells me that you know, oh oh.
When you took it all you forgot.
Your shadow, your shadow.
When you took it all you forgot.
Your shadow, your shadow, your shadow, oh oh.
Zonder dat ik het door heb voel ik de tranen in mijn ogen branden. Dit nummer raakt altijd een gevoelige snaar bij me. Ik kan het niet helpen en snik ondertussen. Ik denk nog vaak terug aan mijn pleeg ouders. Zouden ze mij missen?
It's always there, too close, too much
The shape of something I can't touch
I turn, and find the shadow's grown
Those empty eyes I begged to stay
Are watching me from yesterday
You can leave me, can you leave me alone?
Zachtjes rond ik het nummer af. Ik slik en leg mijn telefoon weg. Vanuit mijn linker oor hoor ik geklap en volg het geluid. Daar staat Luke, en niet rot bedoeld, maar het voelt als of hij me twentyfour seven stalkt.
'Oh god' kreun ik. Dit had hij niet mogen horen.
