Lieve Allison becket
Beloof ons dat je nadat je dit weet goed voor jezelf zorgt?
Oke, Schrik niet alsjeblieft.
Je vraagt je vast af waar wij zijn maar dat kunnen we je niet vertellen. Om verschillende redenen maar vooral omdat het ons werk is. Papa en ik werken als detectives en alles moet geheim blijven en dat is de reden waarom we altijd vaak weg zijn en dat je niet wist wat ons beroep is.
We hebben een nieuwe zaak en moeten achter een grote drugsdealer aan. Meer kunnen we niet vertellen. Het kan zijn dat we niet meer terugkomen dus daarom deze brief.
Allison. Zorg goed voor jezelf als we niet meer terug komen en ik beloof je dat het goed gaat komen. Maar dit is niet het enige.
Wij zijn niet je echte ouders, we hebben je geadopteerd de rede van je echte ouders weten we niet. Wees niet boos op ze, of op ons. Astjeblieft. Ze wonen in Australië en de naam van je moeder is Joy Koa Hood en van je vader David Hood. Je hebt ook nog een broertje.
Ga naar ze toe. Naar je échte familie. We hebben al een ticket voor je gekocht naar Australië. Ga. Doe het voor ons, ook al haat je ons nu. Geloof ons als we zeggen dat dit beter is. Ze missen je echt te erg voor woorden. We houden van je, onthoud dat.
Pak de sleutel in het nachtkastje en maak het kistje ernaast open. Daarin zit geld en een ticket naar Australië, je zal het nodig hebben Allison.
We houden voor altijd van je en we gaan je nóóit vergeten.
Als je deze brief hebt gelezen willen we dat je hem verbrand want niémand mag iets van deze informatie te weten komen.
Ga verder met je leven en beloof ons niet weer depressief te worden, we houden echt van je maar dit moet, het spijt ons echt recht uit ons hart.
Zorg goed voor jezelf en je echte familie.
Rose Becket en Arnold Becket.
Inmiddels stroomden de tranen over mijn wangen. 'P-pleegouders?' Fluisterde ik tegen mezelf.
Toen hield ik het niet meer.
Ik barste in tranen uit. Ik heb trillend de brief verbrand en ben naar mijn kamer gegaan.
'Z-ze hebben m-me gewoon bedrogen!' Ik schreeuwde het uit en pakte het mesje dat onder mijn boek lag. Gedachten spookten rond in mijn hoofd 'je bent niets waard!' 'Maak een einde' 'Waarom denk je dat ze je hebben bedrogen?!' 'Maak een einde!' Ik hield het niet meer.
-----------------------------------------------------------
Het brandde. Het deed pijn. Maar ik vergeette even die andere verschrikkelijke pijn die ze me hebben aangedaan. Inmiddels stond mijn hele arm al onder de tientallen sneeën. Ik sprong van mijn bed af en vluchtte naar de badkamer. Het bloedde wou niet stoppen en het ging nog meer branden
'fuck' Fluisterde ik. Ook de tranen stopte maar niet met komen. Ik begon zwarte vlekken te zien. En even later zakte ik door mij benen, en werd alles zwart.
