Ik kwam aan bij het meertje en zag Shawn daar al om zich heen kijken. Hij is altijd overbezorgt geweest, een tik van hem. Ik stap van mijn skateboard af en loop op hem af. 'Hey whatsupp?' 'Goed joh' antwoordde ik, ook al ben ik er net achter gekomen dat ik geadopteerd ben. Denk ik in mezelf. 'Maar wat wou je vertellen' vroeg Shawn. Inmiddels was ik al op het bankje gaan zitten naast hem.
'Oké, beloof me dat je niet gaat treuren?' Shawn maakte van zijn vingers een 'peace' teken, spuugde er doorheen en knikte.
'Ikganaaraustraliéverhuizenomprivezakendieiknietmagvertellen' ratelde ik aan een stuk door. 'Oke All, nu zodat ik het wél kan verstaan' Zei Shawn. Ik zuchtte.
'Ik ga naar Australië verhuizen om privé zaken die ik niet mag vertellen' fluisterde ik zacht. Zo zacht dat ik dacht dat hij het niet gehoord had.
Ik had het dus mis want hij had het gehoord.
'Allison I-ik ga je echt missen' Ik zag dat hij tegen zijn tranen vocht maar het mislukte. Ik nam hem in een knuffel en bij mij prikten mijn ogen ook al. Ik knuffelde hem stevig en hij mij.
Toen we klaar waren met knuffelen vroeg hij half huilend 'Maar k-kom je nog wel t-terug?' 'Shawn, ik weet het niet. Het spijt me echt' 'O-oke' 'Maar we kunnen altijd Skypen, Facetimen en Whatsappen en misschien kunnen we een keer een vliegtuig naar elkaar pakken!' Ik probeerde hem wat op te vrolijken wat ook aardig goed lukte.
Hij probeerde door de tranen nog een glimlach op te zetten. 'Het gaat hier anders worden zonder jou Allison' 'Ik weet het' zuchtte ik. 'Wanneer gaat je vliegtuig als ik vragen mag?' Ik keek op mijn Iphone. 'Over 4 uur' "oh" Antwoordde hij. 'We kunnen nog even naar mijn huis toch?' Vraagt Shawn. Ik krijg een grijns terug. 'Altijd' Antwoordde ik.
