Ik zat nog steeds aan het meer te kijken naar de reflecterende maan en sterren. Volgensmij heb ik hier lang gezeten, want het was inmiddels al weer over 12:00.
Ik klopte de bladeren en bloemen van mijn broek af en begon terug te lopen. Als mijn ouders al thuis zijn heb ik wel een smoesje waar ik was en wat er is gebeurd. Wat ik dus normaal ook doe. Het begon te waaien en mijn haar waaide voor mijn gezicht. Ik grinnikte even en veegde het uit mijn gezicht. Met weinig succes natuurlijk.
Op een gegeven moment voelde het of dat iemand mij achterna zat. Ik keek achterom. Niemand. Ik begon weer met lopen maar dit keer een tandje sneller. Het gevoel kwam terug en ik keek wéér achterom. Gewoon voor de zekerheid.
"hallo?" Vroeg ik onzeker. ik hoorde iets in een struikje bewegen. Ik liep er langzaam heen. Toen ik genoeg moed had verzameld om achter de struik te kijken deed ik dat. En ik schok. Dit. Was. Te. Eng...... Een konijntje.
'Allison Becket wat ben je toch weer slim'
'Ja he?'
Wacht wat? Mijn brein die tegen zichzelf praat. Dat is nieuw. Inmiddels was het konijntje al weggerend en ik ging verder met mijn tocht naar huis.
Toen mijn huis al naderde kreeg ik een glimlach op mijn gezicht. De auto van mijn moeder stond er. Ik rende zo snel mogelijk naar mijn huis toe en werd onderweg bijna aangereden door een auto. Ik stak nog snel mijn middelvinger op en liep richting de deur. Ik klopte aan. Niemand. Ik klopte wéér. Alsnog niemand om de deur open te doen. Ik pakte de sleutel en deed de deur open.
'Mam, ik ben thuis!' Schreeuwde ik door het huis
'Mam?' Ik hing mijn jas aan de kapstok en deed mijn sjaal en schoenen uit. Ik liep naar de keuken. Niemand. Daarna volgde de rest van de kamers. Niemand. Ik liep verslagen naar de bank en plofte er in neer 'What the bloody hell gebeurt hier?' Ik stond op en ging ijsberen. Op een gegeven moment stootte ik mijn voet tegen de salontafel. Ik zag dat er een brief op lag. Mijn naam stond er met sierlijke letters. Mijn moeder schreef altijd met sierlijke letters, herinnerde ik mijzelf. Ik ging weer op de bank zitten en maakte de brief open, ik wou dat ik dat nooit had gedaan...
lieve Allison Becket....
