အခန်း 275- အကိုရီ
“စီနီယာရီရဲ့ ကျင့်ကြံမှုက အရင်ခေတ်တုန်းကရော အခုခေတ်အထိပါ ကျုပ်တို့ တခါမှ မကြားဖူး မမြင်ဖူးတဲ့ ကျင့်ကြံမှုအဆင့်ပဲ.... ဒီတစ်ကြိမ်မှာ ကျုပ်တို့ ကောင်းကင်နှင်းနန်းတော်ကိုလည်း ကယ်တင်ပေးခဲ့တယ်.... ကျုပ်တို့ ကျေးဇူးမဆပ်ပဲ ဘယ်လိုနေရမလဲ.... စီနီယာ... ကျေးဇူးပြုပြီး မငြင်းပါနဲ့..."
အကြီးအကဲတစ်ဦး ထပြောလိုက်လျှင် အခြားအကြီးအကဲများလည်း ဝိုင်းဝန်းထောက်ခံကြသည်။
သူတို့၏ မျက်လုံးများတွင် လေးစားမှုများ အားကျခြင်းများဖြင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။ မရေမတွက်နိုင်သော နှစ်ပေါင်းများစွာ နေထိုင်ပြီးသည့်တိုင် ဤမျှလောက် အစွမ်းထက်သော ပညာရှင်ကို တစ်ခါမျှ မတွေ့ဖူးခဲ့။ ထိုအဆင့်အား မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်ရမှုမှာ တကယ့်ကို ထိတ်လန့်စရာကောင်းလွန်းသည်။
"ဟုတ်ပါတယ် စီနီယာ.... စီနီယာ ကျုပ်တို့ရဲ့ ကောင်းကင်နှင်းနန်းတော်ဆီ ရောက်လာခဲ့တာကိုက ကျုပ်တို့နန်းတော်အတွက် ကောင်းချီးတစ်ခုပါပဲ...”
ထိုစကားလုံးများ၏ နောက်တွင် လေးနက်သော အဓိပ္ပာယ်များ ရှိနေပေသည်။
ချူးယွဲ့လီဘေးတွင် ထိုင်နေသည့် လုယန်ချီကိုလည်း အမြင်တမျိုးဖြင့် ပြောင်းလဲကြည့်နေကြပြီဖြစ်ပြီး သူမကို အကြီးအကဲများနှင့်ပင် တစ်တန်းတည်း ထိုင်ခွင့်ပြုထားခဲ့သည်။ သူမကယ်တင်ခဲ့သည့် နင်းမန်မန်းကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် သူတို့ဂိုဏ်းမှာ ဘယ်လိုကံကြမ္မာမျိုးနှင့် ထိုကဲ့သို့သော ပညာရှင်တစ်ယောက်နှင့် မိတ်ဖွဲ့နိုင်မည်နည်း။
လူအုပ်၏ မြှောက်ပင့်ပြောဆိုသံကို နားထောင်ရင်း ရီချန်းဂျီ အနည်းငယ် ကူကယ်ရာမဲ့သလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ဤသည်မှာ သူ့အတွက် လုံးဝ အသေးအဖွဲကိစ္စလေးသာ ဖြစ်သည်။ ဘာမျှ ကြီးကျယ်နေစရာမလိုပေ။
သို့သော် သူမေ့နေသည်မှာ သူ့အတွက်သာ ဤအရာသည် အလွန်လွယ်ကူသော အရာဖြစ်သည်။ အခြားသူများအတွက်မှာမူ အသက်နှင့်ဆိုင်သော ဘဝနှင့်ဆိုင်သော ဂုဏ်သိက္ခာနှင့်ဆိုင်သော ကြီးမားသော အကြပ်အတည်းဖြစ်နေခဲ့သည်။
