အခန်း 233- ပုံမှန်မဟုတ်သော မိုးကြိုးကပ်ဘေး
“ခိုင်ခံ့တဲံနှလုံးသား... သန်မာတဲ့နှလုံးသား…” လီမန် တစ်စုံတစ်ခုကို နားလည်သွားသလို ခံစားလိုက်ရ၏။
ရီချန်းဂျီသည် သူ၏စကားများသည် လီမန်အား ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်းအဆင့်၏ အတားအဆီးကိုဖြတ်ကျော်ကာ ကပ်ဘေးဖြတ်ကျော်ခြင်းအဆင့်ကို ရောက်ရှိသွားစေမည်ဟု မထင်ထားခဲ့ပေ။
သူ အနည်းငယ် အံ့သြသွားမိသေးသည်။
ယခင်ကတည်းက လီမန်၏ ပြဿနာကို သူ သတိထားမိသည်။ လီမန်သည် ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်းအဆင့်၏ အထွတ်အထိပ်တွင်သာ ရှိနေရခြင်း အကြောင်းရင်းမှာ သူသည် ရှေ့သို့တိုးတက်ရန် သူ၏ စိတ်ခွန်အား ပျောက်ဆုံးသွားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
သူဘာကြောင့် ကျင့်ကြံခဲ့သည်လဲ။ သူ ဘာကြောင့် ပိုသန်မာလာရသည်လဲ။ ပန်းတိုင်မရှိလျှင် သူသည် လမ်းပျောက်နေသည့် သမုဒ္ဒရာထဲမှ လှေငယ်လေးတစ်စင်းလိုသာ ဖြစ်ပေသည်။
ကပ်ဘေးဖြတ်ကျော်ခြင်းနယ်ပယ်သို့ ရောက်ရှိရန် လူတစ်ဦးသည် သူ၏ ကျင့်ကြံမှု အခြေခံသာမက သူ၏စိတ်နေသဘောထားကိုလည်း မြှင့်တင်ရမည်ဖြစ်ပြီး သူ၏စိတ်ဝိညာဉ်ကို နူးညံသိမ့်မွေ့အောင် ပြုလုပ်ရပေမည်။
အခြေခံကျသော ပြောင်းလဲမှုတစ်ခုရှိမှသာလျှင် ကပ်ဘေးဖြတ်ကျော်ခြင်းနယ်ပယ်ကို ထိမိပြီး ကောင်းကင်ဘုံနှင့် လူသားတို့ တစ်သားတည်းအဖြစ်သို့ ရောက်ရှိနိုင်မည် ဖြစ်သည်။
ထိုအချိန်တွင် လီမန်၏ အော်ရာသည် တဟုန်ထိုး တက်လာပြီး သူ့မျက်လုံးများမှ မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ် အလင်းတန်းများ ထွက်ပေါ်လာနေလေသည်။ လီမန်မှာ ရီချန်းဂျီ၏ လက်ကို လေးနက်စွာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ချက်ချင်း ဒူးထောက်ချလိုက်သည်။
နို့နှစ်ဖြူရောင် အလင်းတန်းတစ်ခု သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် ထွက်ပေါ်လာပြီး တာအိုစွမ်းအင် အနည်းငယ်သည် သူ့ပတ်ဝန်းကျင်တွင် စီးဆင်းလာကာ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သော အော်ရာတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာလေသည်။
“ကြည့်စမ်း... ကောင်းကင်ကြီးက ဘာလို့ အရောင်ပြောင်းသွားတာလဲ...”
