အခန်း 240- နတ်ဆိုးဝက်ဝံဘာ့သ်
ရီချန်းဂျီသည် စိတ်ရှည်သည်းခံမှု ကုန်ဆုံးသွားပြီး နတ်ဆိုးဝက်ဝံကို သတ်ရန် သူ၏လက်ချောင်းကို ဆန့်ထုတ်တော့သည်။
ဟင်လင်းပြင်လိုဏ်ခေါင်း ကွဲအက်သွားသည်မှာ သုံးရက်ပင် ရှိသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ ယခုထိ နင်းမန်မန်း၏ ဘယ်ရောက်နေသည်ကို မသိရသေးဘဲ သူမကို တတ်နိုင်သမျှ အမြန်ဆုံး ရှာဖွေရန် လိုအပ်နေသည်။
ဟင်းလင်းပြင်မုန်တိုင်းသည် အလွန်ကြောက်စရာကောင်းလှသည်။ သူ၏ ခွန်အားနှင့်ပင် ပြင်းထန်သော ဒဏ်ရာများကို ခံစားခဲ့ရသည်။
နင်းမန်မန်းသည်လည်း သက်သာမည်မဟုတ်သည်မှာ သေချာသည်။
အရေးကြီးသော အခိုက်အတန့်တွင် နင်းမန်မန်းကို ကာကွယ်ရန် သူ၏ ဝိညာဉ်စွမ်းအင်ကို အသုံးပြုကာ အကာအကွယ် လုပ်ပေးခဲ့သော်လည်း သူမကိုမတွေ့မချင်း စိတ်ချနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။
လီမန်နှင့် အခြားသူများသည် ရီချန်းဂျီ လှုပ်ရှားလိုက်သည်ကို မြင်သောအခါတွင် လှောင်ပြောင်သောအမူအရာဖြင့် နတ်ဆိုးဝက်ဝံကို ကြည့်နေကြသည်။
သူတို့တွင် စိတ်လှုပ်ရှားမှုများဖြင့် ပြည့်နေလေသည်။
အင်ပါယာ၏လမ်းကို ပိတ်ဆို့ထားရဲသည်။ ၎င်းမှာ သေမင်းကို လိုက်ရှာနေခြင်း မဟုတ်လော။
သေချင်နေသည်ဆိုလျှင်ပင် ဤနည်းလမ်းမှာ ပြင်းထန်လွန်းလှသည်။
ထိုအခိုက်တွင် လူတိုင်း၏ အံ့အားသင့်နေသော အကြည့်များအောက်တွင် နတ်ဆိုးဝက်ဝံသည် ရုတ်တရက် မြေပြင်ပေါ်တွင် ဒူးထောက်ချလိုက်သည်။
“ကျုပ်က ဝက်ဝံလေး ဘာ့သ် ပါ... စီနီယာကို မရည်ရွယ်ဘဲ စော်ကားခဲ့မိတာပါ သခင်... သနားပါ...”
၎င်း၏အမူအရာမှာ ကြောက်ရွံ့ခြင်းများဖြင့် ပြည့်နှက်နေလေသည်။
သူ၏ တိုက်ခိုက်မှုအား အသာအယာ ပယ်ဖျက်သွားပြီး သူ့အား တိုက်ခိုက်ရန် လက်ဆန့်လာသည်ကို မြင်မှ ဝက်ဝံကြီးသည် သူ့အရှေ့မှ လူများမှာ သူ ရန်စနိုင်သည့် လူများ မဟုတ်ဟု သတိထားမိသွားသည်။ ၎င်း၏တိုက်ခိုက်မှုကို မျက်တောင်တစ်ချက်မခတ်ပဲ ချေမှုန်းနိုင်ခဲ့သည်မှာ အလွန်ကြောက်စရာကောင်းနေပြီဖြစ်သည်။
