သူ့အား သတ်ဖို့မှာ မည်မျှ လွယ်ကူနေလိုက်မည်နည်း။
သို့သော် ပို၍ ကြောက်စရာကောင်းသည့်အရာကို ဝက်ဝံကြီး မသိသေး။ သူသိသည်မှာ သူ့ရှေ့မှ လူများထဲတွင် သူ့အား အနိုင်ယူနိုင်သည့်သူ ပါသည်ဟုသာ သိသေးသည်။
သူ့အရှေ့မှ လူများထဲတွင် အင်ပါယာတစ်ပါးရှိနေသည်ကို သူမသိသေးပေ။ ၎င်းမှာ တကယ်ကို သေမင်းကို ရှာဖွေခြင်း ဖြစ်သည်။
သူသည် လောဘဇောကြောင့် အပြင်သို့ ပြေးထွက်လာကာ တွေ့သည့်သူများကို သေချာ မစစ်ဆေးပဲ ခြိမ်းခြောက်မိခဲ့သည်။ ထိုကိစ္စကို ပြန်တွေးလေ သူ ကျောချမ်းလေ ဖြစ်သည်။
ထို့အပြင် တစ်ဖက်လူသည် သူ၏ တိုက်ခိုက်မှုအား အသာအယာ ချေဖျက်သွားသည်ကို ကြည့်လျှင် အင်ပါယာမဟုတ်လျှင်ပင် အနည်းဆုံး အင်ပါယာတစ်ပိုင်းအဆင့် ဖြစ်ရပေမည်။
ရီချန်းဂျီသည် သူစော်ကားရန် တတ်နိုင်သူ မဟုတ်ပေ။
ထိုအဆင့်မှလူသည် သူ့အား သတ်ရန်ဆိုလျှင် အားစိုက်ထုတ်နေစရာပင် မလိုပေ။ လေနှင့် တစ်ချက်မှုတ်ရုံနှင့်ပင် သူ သေသွားနိုင်ပေသည်။
အင်ပါယာကို စော်ကားမိပြီးနောက် အသက်ရှင်ဖို့ သူ မမျှော်လင့်ရဲတော့ပေ။
ရီချန်းဂျီသည် စိတ်သဘောထား နူးညံ့၍သာ ထိုဝက်ဝံ ယခုအချိန်အထိ အသက်ရှင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ အင်ပါယာတစ်ပါးသည် အခြားသူများ၏စိတ်ဝိညာဉ်ကို အကြည့် တစ်ချက်တည်းနှင့် ထိုးဖောက်စုတ်ဖြဲပစ်နိုင်သည့် အစွမ်းထက်သော ဝိညာဉ်စွမ်းရည်ရှိသည်။
ရီချန်းဂျီသည် ဤနတ်ဆိုးဝက်ဝံသည် မြောက်ပိုင်းကန္တာရမှ ဘယ်ကိုမှ မထွက်ခွာခဲ့ဖူးကြောင်း ပြောနိုင်သည်။ ၎င်းသည် မွေးကတည်းက ဤနေရာတွင် နေထိုင်ခဲ့သည်သာ ဖြစ်သည်။
ဂူထဲတွင်သာ အမြဲကျင့်ကြံနေခဲ့သည်။ ဤမျှ ဝေးသည့်အရပ်ကိုပင် ယခုမှသာ ထွက်လာခြင်း ဖြစ်နိုင်သည်။
ကောင်းကင်နှင့်မြေကြီး၏ ဝိညာဉ်အဆီအနှစ်များကို အာရုံမခံစားမိလျှင် သူ့အသိုက်ထဲတွင်သာ ကျင့်ကြံမှုတွင် နှစ်မြုပ်နေဦးမည်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ၎င်းသည်လည်း အခြားသော နတ်ဆိုးသားရဲများကဲ့သို့ ရန်လိုခြင်းမရှိပဲ ညှိနှိုင်းရန်သာ ပြောခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
