“ကောင်းပါပြီ...”
သိပ်မကြာခင်မှာပင် ရီချန်းဂျီအား ချိုင့်ဝှမ်းတစ်ခုဆီ ခေါ်ဆောင်သွားခဲ့တော့သည်။
ဤနေရာတွင် မြေကမ္ဘာမီးတောက်များသည် တဟုန်းဟုန်း တောက်လောင်နေ၏။ ရီချန်းဂျီ ၎င်းနေရာတစ်ခုလုံးကို အကြမ်းဖျင်း စစ်ဆေးကြည့်ရာ မြေကမ္ဘာမီးတောက်ပေါင်း တစ်ထောင်ကျော် လောင်ကျွမ်းနေကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့ရသည်။
နတ်ဆိုးအင်ပါယာကမ္ဘာမှာ သူ မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း ထူးဆန်းသည့် နေရာတစ်ခု ပိုင်ဆိုင်ထားပေသည်။
ရီချန်းဂျီပင် မနေနိုင်တော့ပဲ ချီးမွမ်းလိုက်ရသည်။
သူသည် နတ်ဆိုးအင်ပါယာကမ္ဘာတွင် ကြာကြာနေဖြစ်လေလေ ဤကွဲပြားမှုများကို သူပိုနားလည်လာလေလေ ဖြစ်သည်။
ဤနေရာတွင် ဝိညာဉ်စွမ်းအင်သည် ထူထပ်သိပ်သည်းနေပြီး နတ်ဆိုးစွမ်းအင်များသည် လေထုထဲတွင် ပျံ့နှံ့လျှက်ရှိသည်။
ရီချန်းဂျီသည် အားကောင်းသော အဆင့်မြင့် ကမ္ဘာကြီးများကို အလွန်မျှော်လင့်ထားသည်။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူသည် ကောင်းကင်ဘုံလူသားကမ္ဘာကြီးတွင်လည်း ထိုကဲ့သို့ တိုးတက်ပေါ်ထွန်းလာရေးကို စောင့်မျှော်နေပြီး ၎င်းကို ထိပ်တန်းကမ္ဘာတစ်ခုအဖြစ် တိုးတက်လာစေရန် မျှော်လင့်နေပေသည်။
"ဒါက အဲဒီ သခင်ရီဆိုတဲ့ ဆရာကြီးလား..."
“သူက အတော်ငယ်သေးတာပဲ... သူ့မှာ ဒီလို ကြီးကျယ်ခမ်းနားတဲ့ အရည်အချင်းတွေ တကယ်ရှိတာလား..."
"ပညာရှင်ကြီးတွေအဖို့ ဒိလို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ကြည့်ကောင်းတဲ့ပုံဖြစ်အောင် လုပ်ဖို့က ခက်တာကျလို့...”
“ငါ့ရဲ့ မူလပုံစံက မျောက်ဝံတစ်ကောင်ဆိုတာကို မမေ့နဲ့... ငါက တခြားသူတွေရဲ့ အရိုးအဆစ်တွေကို ကြည့်ပြီး တကယ့် အသက်အမှန်ကို မြင်နိုင်တယ်... ဒီသခင်ရီက အသက်လေးဆယ်ထက် မပိုသေးဘူး...”
ထိုစကားများအား ကြားလိုက်သည်နှင့် ဘေးနားတွင် တီးတိုးငြင်းခုံနေကြသော နတ်ဆိုးများအားလုံး တိတ်ဆိတ်ကုန်ကြလေသည်။
