ရွှေအဆင့်နည်းပြ

Part 27

Chapter 27: ပိုင်ဖန်း၏ရွေးချယ်မှု

ပိုင်ဖန်းသည် ကျန်းရှောင်ယွီပေါ် ပြေးဖက်ရသည်ကို တကယ်ပင်နှစ်သက်သည်။ ACE သည်အနိုင်ဖြင့် ကစားပွဲကို အဆုံးသတ်သွားသည့်အချိန်တိုင်း ရှောင်းပိုင်သည် ကျန်းရှောင်ယွီအား ဖက်ရန် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ပြေးသွားပြီး ပြောလိမ့်မည်။ "ဆရာကအရမ်းမိုက်တဲ့ပုံနဲ့ ဆော့ခဲ့တာပဲ" သူတို့ရှုံးခဲ့လျှင် သူသည် ကျန်းရှောင်ယွီဆီပြေးကာ ဖက်ရင်း ပြောလိမ့်မည်။ "ဆရာ ကိစ္စမရှိဘူး။ ဆရာတို့နောက်တစ်ခါ နိုင်မှာပါ"

ကျန်းရှောင်ယွီသည် လူများနှင့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာထိတွေ့ခြင်းကို မကြိုက်သော်လည်း သူသည် သူ၏တပည့်လေးအား ရိုင်းပျ၍မရပေ။

သူသည် သူ့တပည့်ငယ်၏ ချစ်စရာကောင်းသောအကြည့်အား တွေ့သည့်အခါတိုင်း သူသည် ပုံရိပ်တစ်ခုကို မတွေးဘဲမနေနိုင်ပေ...

၎င်းသည် သူ၏ပိုင်ရှင်အား အမြီးလှုပ်ပြနေသော ခွေးကလေးတစ်ကောင်၏ ပုံရိပ်ပင်ဖြစ်သည်။

ကျန်းရှောင်ယွီသည် ဤကဲ့သို့ တွေးလိမ့်မည်။ 'ဘာလို့ဂရုစိုက်ရမှာလဲ။ ရှောင်းပိုင်က ကလေးပဲရှိသေးတော့ ချွဲတာမျိုးက ပုံမှန်ပဲလေ။ သူကသူ့မိဘတွေဆီကနေ ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ထွက်လာပြီး အဝေးတစ်နေရာမှာ လူငယ်လေ့ကျင့်သူဖြစ်ဖို့ သွားခဲ့တာပဲ။ သူ့ဆရာအနေနဲ့ သူ့ကိုပိုပြီးတောါ ဂရုစိုက်ရမှာမှန်တယ်'

ထို့ကြောင့် ကျန်းရှောင်ယွီ၏ ဖူးဖူးမှုတမထားမှုအောက် ရှောင်းပိုင်၏ သူ၏သခင်ကိုပြေးဖက်သည့် လှုပ်ရှားမှုမှာ ပို၍ပင် ကျွမ်းကျင်လာခဲ့သည်။

သို့သော် ထိုအခါက အခြေအနေမှာ အခုနှင့် လုံးဝကွာခြားသည်။ ထိုအချိန်၌ ကျန်းရှောင်ယွီသည် မခွဲခြားသေးကာ ပိုင်ဖန်းသည်လည်း ငယ်ရွယ်သည့်ဆယ်ကျော်သက်တစ်ယောက်သာဖြစ်သည်။ သူ၏သခင်ကိုဖက်ထားသော တပည့်မှာ အခြားသူများ၏မျက်လုံးများတွင် သာမန်ဖြစ်နေပြီး ဆရာနှင့်တပည့်ကြား ခံစားချက်များမှာ ပို၍မိသားစုသဖွယ်ရင်းနှီးမှုမျိုး ဖြစ်နေခဲ့သည်။

ယခု ကျန်းရှောင်ယွီသည် အိုမီဂါအဖြစ် ခွဲခြားခံရကာ ပိုင်ဖန်းသည် လူကြီးအယ်လ်ဖာဖြစ်နေခဲ့သည်...