Güçlü ve Zarif

Başlayalım

Alarmım çaldığında geceden beri hiç uyuyamamanın verdiği mutsuzluk ile alarmımı kapatıp yataktan kalktım. 

Odamın kilidini açıp dışarı çıktığımda ilk işim Murat'ın odasına bakmak olmuştu. 

Mışıl mışıl uyuyordu.

Çekinerek ona yaklaştım ve eğilip alnına bir öpücük kondurdum. 

Bana yardımcı olduğun müddetçe sana hep güveneceğim. 

Odasından çıktıktan sonra hızla banyoya gidip işlerimi hallettim ve odama dönüp hazırlandım. 

Gece sakladığım para dolu çantayı ve kendi çantamı aldıktan sonra evden çıktım.

Kağan beni birazdan almaya gelirdi.

Tam söylediği saatte kapıma geldiğinde bir şey demeden arabasına bindim.

"Günaydın." dedi, gülümseyerek.

"Günaydın."

Ona gülümsemeyi bırak, aynı ortamda durmak istemiyordum. 

Cebinden kadife bir yüzük kutusu çıkardıktan sonra açıp içindeki tektaşı bana uzattı.

"Umarım beğenirsin. Kendi tasarımım."

"Güzel, çirkin fark etmez. Tolga Bey sorun çıkarmasın yeter." 

"Olsun, beğenmeni isterim."

Yüzüğü alıp takarken uzatmasın diye "Güzelmiş." dedim. 

"İyi misin Filiz? Arabaya bindin bineli soğuksun." dediğinde derin bir nefes aldım.

"Gece uykumu alamadım sadece."

"İstersen şirkete gidene kadar uyu." diyen Kağan'a "Çok iyi olur." dediğimde güldü.

"Hadi sen uyu, ben seni rahatsız etmiyorum." dediğinde teşekkür edip gözlerimi yumdum.

Bana yalan söyleyen bir adamla baş başayken tabii ki uyumayacaktım. 

Sadece konuşmak istemediğim için şirkete kadar uyuyor numarası yapacaktım.

İstediğim de oldu. 

Şirkete kadar arabanın içi sessizdi.

Şirkete geldiğimde Kağan usulca omzuma dokundu ve "Filiz." dedi.

"Hadi canım geldik."

Gözlerimi açtıktan sonra "Bıraktığın için teşekkür ederim." dedim. 

"Lafı olmaz nişanlım." dediğinde sahte bir tebessüm yerleştirdim yüzüme. 

Ben eşyalarımı toparlarken Kağan arabadan indi ve çevresinde dolanıp kapımı açtı.

Arabadan inerken "Kağan ne yaptığını sanıyorsun?" diye sordum.

Çevrede bize bakan onlarca insana göz ucuyla baktım. 

"Ne yapıyormuşum nişanlım?"

"Kağan burada böyle davranamazsın." dediğimde bana doğru bir adım attı.

Elini yanağıma koyarken "Patron bu ilişkiden haberdar iken çalışanlar görse kaç yazar?" diye sordu. 

"Bu benim iş hayatımı etkiler. Hakkımda çıkabilecek dedikoduları düşünebiliyor musun?" diye kızdığımda elini çekip bir adım geriledi.

"Üzgünüm Filiz. Bu kadar detaylı düşünememiştim."

"Ama düşünmen gerekirdi."

"Pardon, söz bir daha olmaz."

Çevreye baktım. 

"Olan oldu. Ben gecikmeden işe gidiyorum." 

"Peki, görüşürüz."

"Görüşürüz."

Hızla şirkete girdiğimde hala bakışların üzerimde olduğunu hissediyordum. 

Bu hareketinden dolayı çok sinirlenmiştim. 

Sakinleşmeye çalışarak üst kata çıktım ve Tolga Bey'in odasına kadar yürüdüm. 

Kapıyı tıktıkladığımda içeriden "Gel!" sesi yükseldi.

İçeri girip kapıyı kapattım ve büyük penceresinden dışarı bakan Tolga Bey'e baktım. 

"Erkencisin." diyen Tolga Bey bunu bana bakmadan söylemişti.

Yanına kadar yürüdüm ve baktığı yöne döndüm. 

Şirketin girişine bakıyordu.

"Gördün mü?" diye sordum. 

"Gerektiği kadar. Sınırlarını bilmiyor."

"Öyle."

Bana döndü.

"Bir şey demek istiyor gibisin." 

"Evet." deyip para dolu çantasını eline verdim. 

"İlk olarak parayla bana hiçbir şey yaptıramazsın." 

Kaşları çatılırken "Tek isteğim ailemin sonunu getirenlerin işini bitirmek. Bana bunda yardım edecek misin?" diye sordum. 

Gülümseyerek verdiğim çantayı masasının üstüne koydu.

"Seni hırslı görüyorum." 

"Çünkü öyleyim."

"Ne kadar hırslısın?" diyerek bana doğru bir adım attığına aramızdaki mesafeyi kapatacak kadar bir adım attım. 

"Gerekirse elimde kalan her şeyi feda ederim. Sadece bana edindiğin tüm bilgiyi paylaş, yardım et. İstediğin her şeyi yap."

Elini boynumdan çeneme çıkardı.

Çenemden tutarak kendisine bakmamı sağladı. 

"Elinde sana ait ne  kaldı ki?"

Gözlerine bakarken sorarcasına "Canım?" dedim.

Gülümsedi.

"Bu işin sonunda o kadar çok tatmin olacaksın ki canını kendin alacaksın."

Söylediği beni korkuturken geri adım atmadım. 

"İşe başlayalım mı... patron?"

"Başlayalım."