sinende geçen akşamlar

on iki - adanır.

Keyifli okumalar ballarım. Lütfen oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın. Geçen bölüme gelen yorum sayısı çok güzeldi. Teşekkür ederim o yüzden.

Seviyorum sizleriii. 💚

on ikinci bölüm
[ADANIR]

🗝️

Dudaklarımda ateşler çağlıyordu sanki. Ruhum akıp gidiyordu nefeslerimle. Hızlanan kalbim, öyle sert vuruyordu ki göğüs kafesime... Sanki bıraksalar çıkacak gibiydi.

Ve dudaklarımız birbirinden ayrıldı.

Sadece nahif bir öpücük bırakmıştı. Belki bir, belki iki saniye sürmüştü fakat neden bana asırlar sürecek gibi duran hisler bırakmıştı?

"Sen..." diye fısıldadım nefes nefeseyken. "Sen iyi alıştın beni öpmeye."

Kahve gözleri bana öylesine yoğun bakıyordu ki, tüylerim diken diken oldu. Yüzlerimiz hala daha birbirine fazlasıyla yakınken elini kaldırdı ve önüme düşen bir tutam saçımı kulağımın ardına iteledi.

"Belki sen de alışmalısın... Beni öpmeye?" diye mırıldandı derin bakışlarıyla gözlerimi arşınlarken.

Yeniden derin bir nefes aldım, "Belki..." dedim kekelememek için kendimi zor tutarken. "Ben... Benim gitmem lazım."

Hemen dibinden sıyrılıp kapıyı açtım ve kendimi dışarı atarak hemen ardımdan kapıyı kapattım. Sonrasında da mal gibi kapattığım kapıya diktim gözlerimi.

Elim usulca dudaklarıma gitti.

Geçen gece neden olduğunu bilmediğim şekilde yaralanan dudaklarımda çiçekler açmış gibiydi.

Kendimi salak gibi hissediyordum. Belki de salaktım. Evet, salaktım. Az önce bir mafya ile öpüşmüştüm. Daha doğrusu yine ve yine o beni öpmüştü ama olsundu. O beni öpmüştü ve ben aptal aptal güzellikler düşünüyordum.

Aklıma bu sefer sadece okuduğum kitaplardaki değil, izlediğim diziler ve filmlerdeki şerefsiz erkek karakterleri de getirdim. Kız karaktere umut verip verip sonra yarı yolda bırakan haysiyetsiz erkek karakterleri...

Başımı iki yana salladım.

"Belinay Hanım," diyen Çiçek'in sesiyle kendime gelerek bakışlarımı kapıdan çektim. "Bir sorun mu var? Neden kapıya öyle bakıyorsunuz?"