sinende geçen akşamlar

giriş.

Keyifli okumalar...

🗝️

Bir çember vardı etrafımda. Hiç dışına çıkmaya uğraşmadığım ama dışarısını deli gibi de merak ettiğim bir çember...

Bedenimi kıskacı altına alan bir katil gibi sarmıştı etrafımı yıllar boyu. Bana nefes aldırmamış, ruhumu daraltmıştı.

Kimdim ben?

Yedi yaşında, çocukluğunu bir kapı kirişinde bırakıp etrafına çemberini ören kız çocuğu mu?

Yoksa on yedi yılın sonunda ilk kez o çemberinin dışına çıkmış bu genç kadın mı?

Yedi yaşımın kalbime bıraktığı yük belimi doğrultmazdı çoğu zaman ama bugün hiç olmadığı kadar dikti sırtım. Hiç olmadığı kadar netti bakışlarım ve kalbim ilk kez bu kadar durgundu.

Hayır, fırtına öncesi sessizlik değildi bu. Biliyordum, öyle bir kasırga kopacaktı ki ruhumda, bedenim kendini buna hazırlıyordu zannımca.

"Teşekkür ederim, kolay gelsin," diye mırıldandım ve elime aldığım iki zarfı da sıkıca tutarak hastaneden ayrıldım.

Kararmaya yüz tutan hava ellerimi titretirken hızla arabama bindim. Bakışlarımın odağındaki tek şey elimdeki zarflardı. Gözlerimi yumarak kendime birkaç saniye tanıdım ve ardından gerisin geri açtım.

Yıllardır yapmaya cesaret edemediğim, her zaman aklımda bir şüpheyle yaşamama sebebiyet veren şeyi sonunda noktalayacaktım. Gerçek beni korkutuyordu, hep korkutmuştu ama hiç bu kadar üşütmemişti içimi.

Titreyen ellerim ilk olarak kız kardeşimin adının yazılı olduğu zarfa gitti. Kahverengi zarfı zor bela açtım ve içerisindeki kağıdı çıkarttım. Hızlı hızlı, yazılanları okurken en sona geldiğimde göz bebeklerimin de titreyişine sahip oldum.

"... Baba Haldun Aldinç ile çocuk Akçın Aldinç arasında biyolojik yönden ilişki bulunmamaktadır."

Bir hıçkırık koptu dudaklarımdan. Güçlükle tuttuğum kağıdı bırakarak ellerimi dudaklarıma örttüm. "Sakin ol, sakin ol, sakin ol, sakin ol..." diye sürekli fısıldadım kendime.

Kalbimin hızlandığını hissediyordum. Bu, benim için hiç iyi bir şey değildi.

Dudaklarımı serbest bıraktım ve bu sefer de kendi ismimin yazdığı zarfı aldım. Beklemedim, direkt açtım. Çünkü bekleseydim yine bir on yedi yıl daha ertelerdim bu sahneyi. Zarfın içerisindeki kağıdı çıkardım ve okudum.

"... Baba Haldun Aldinç ile çocuk Belinay Tomris Aldinç arasında biyolojik yönden ilişki bulunmamaktadır."

Elim alışkanlıkla kalbime gitti. Çığlık atmak istedim, bağırmak istedim ama onun yerine ısıra ısıra kanattım dudaklarımı. Bedenimin yağmur altında kalmışcasına titrediğini hissediyordum. Aceleyle çantamdan ilacımı ve suyumu çıkardım. Her zerremin titriyor oluşu ilacı dördüncü denememde içmemi sağlamıştı.

Bir süre kendimi sakinleştirmeye çalıştım ancak bunun olmayacağını biliyordum. Yıllardır içimde tuttuğum, ihtimal vermediğim ama içten içe gerçekliğini hissettiğim bir şeydi bu. On yedi yılımı almıştı bu DNA testini yaptırmak. Ömrümden on yedi yıl, on yedi milyon kalp ağrısı götürmüştü.

Arabayı nasıl çalıştırdım bilmiyorum. Asla yapmayacağım bir şeyi yaptım ve ilk kez bu kadar kötüyken araba kullandım. Ki daha önce hiç bu kadar kötü de olmamıştım zaten.