ကမ္ဘာပျက်ကပ်၌ ကျောင်းကျောင်း နေ့တိုင်း ရုန်းကန်နေရတယ် 🍀ဘာသာပြန်✓✓✓

/1/အဆက် edited

သူ့ကို ဇွန်ဘီအုပ်ထဲတွန်းချဖို့ သူမ ပြက်ပြက်သားသား ရှိလိမ့်မည်လို့တော့ သူ မမျှော်လင့်ထားပေ။

မကျေမနပ်ပြောရန်လည်း သူ့မှာမရှိပါ။သူနိုးလာသောအခါ သူမမျက်နှာကို မြင်တာတောင်မှ သူ့မှာ မည့်သည့်စိတ်ဝင်စားမှုမှ မရှိပေ။

လုရှီမင်က မူလတည်းက စိတ်ခံစားချက် ကင်းမဲ့သူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။သူ၏ နက်ရှိုင်းသော အရိုးထဲမှာကို သူက ကွဲပြားခြားနားသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

လူတိုင်းက သူ့အား ပထမဆုံးမြင်သောအခါ သူက လူကြီးလူကောင်းဆန်သူ၊ ကြင်နာတက်သူ၊ ငြိမ်းချမ်းသော လူကောင်းတစ်ယောက်ဟု သူတို့ တွေးကြလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း သူအရိုးထဲမှ စိတ်ခံစားချက် ကင်းမဲ့မှုများကို သူသာလျှင် သိသည်။
အမှောင်ထဲ၌ အမျိုးသား၏လက်များမှာ စုရွမ်ရွမ်၏ လည်တိုင်ပေါ်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ရွေ့သွားသည်။

မိန်းကလေး၏လည်တိုင်မှာ ဖြူဖျော့ပြီး သွယ်လျနေသည်။သူ့လက်မှာ လည်တိုင်တစ်လျှောက်ရွေ့သွားပြီး ၎င်းမှာ ခေါင်းဖျက်ကွက်မျက်တော့မည့် ဇွန်ဘီတစ်ကောင်နှင့် တူနေသည်။

လုရှီမင်က မည့်သည့်အရာမှ မလုပ်ပေ။သူ့အိမ်မွေးကောင်လေးအား ဆိတ်ဆွဲသကဲ့သို့ လည်တိုင်အား ညင်သာစွာ ဆိတ်ဆွဲလိုက်သည်။

လုရှီမင် ဒီလိုတွေးခဲ့သည်။သူမကို လွယ်လွယ်သေစေတာက ငြီးငွေ့စရာဘဲ မဟုတ်ဘူးလား။
သူမ ကောင်းကောင်း အသက်ရှင်ပြီး ကမ္ဘာပျက်ကပ်နေ့များ၏ ရက်စက်မှုများနှင့် စိတ်အားငယ်မှုများကို ခံစားရအုံးမည်။

နောက်တစ်နေ့မှတော့ စုရွမ်ရွမ်ဟာ အိပ်ယာပေါ်မှ လန်းဆန်းစွာ ခွန်အားအပြည့်ဖြင့် တွားသွားထွက်လာပြီး အပြင်ဘက်မှ ဇွန်ဘီများအား ဆက်ကြည့်နေသည်။ထို့နောက် သူမ မနေ့ကမြင်သော ဇွန်ဘီနှစ်ကောင် သွားပြီဆိုတာ တွေ့ခဲ့သည်။

"ရွမ်၊သွားရမယ့် အချိန်ဘဲ"

အမျိုးသားက သိသိသာသာကို အေးစက်နေပေမယ့် သူ့တွင် နူးညံ့သောမျက်ဝန်းတစ်စုံ ရှိလေသည်။သူရယ်လိုက်သောအခါ ထိုမျက်ဝန်းများမှာ ချစ်စိတ်ပြင်းပြပြီး ခန့်ညားနေသည်။