YOUR ANNOYING BULLY ( SERIES 1 )

KABANATA 85

Kabanata 85

____________________

LEI P.O.V.

Pagkatapos ng recognition di namin mahanap si Martinez.
"Hindi ma-contact Lola."usal ni Lindon na panay tipa sa cellphone.

"Ay yong batang yon saan naman siya napadpad! Di man lang nagpaalam!" Reklamo ng lola niya, halos kalahating oras na kaming naghihintay sa kanya sa parking area ng mapansin kong wala na ang sasakyan niyang nakahalera doon.

"Siguro nakauwi nayon." Tipid na sabi ko sa kanila "Nasa bahay lang yon." Dagdag ko pa.

"Baka nagalit kasi kami lang tatlo ang sumayaw kanina..saka nakokonsensya yon kung bakit naaksidente sina Calvin at Stanly kanina." Paliwanag ng isang kaibigan nito, sa pagkakaalala ko ay siya ang nagalit sakin nung isang araw.

"Hindi ganon mag-isip si Jeau Kurt." Giit ni Lindon. "Kapag nagkaganito..siguro may nangyaring masama o baka nagtatampo siya o iwan ba." Paliwanag ni Lindon na hindi pa sigurado.

"Anong ibig niyong sabihin na may nangyaring masama sa apo ko?" Takang at seryusong sabi ng matanda.

"Eh pagkatapos ng sayaw po nagpaalam siya samin na sa may backstage lang muna siya paniguradong pupuntahan si Calvin sa kabilang kwarto, nagpapahinga kasi saglit sina Stanly doon. Pero pagbalik niya po galing don ay hindi na kami pinansin, may problema ata." Mahabang paliwanag ng isa na sa pagkakarinig ko ay Kurt. Tahimik lang akong nakasandal sa may kotse at doon nakokonekta ang mga ideyang bumuo sa isipan ko.

"Nakita ko kanina si Monica papunta sa backstage pero di ako sigurado kung nandoon rin si Martinez." Sabat kong napatingin sa kanilang tatlo. "Sa tingin niyo anong nangyayari? Kung may naabutan siya?" Alam kong alam na nila ang lahat dahil yon ang pakiramdam ko sa mga kaibigan ni Martinez, nung mismong si Kurt na ang nakatitig kahapon kina Martinez at Monica ay alam ko na gusto niyang pigilan iyon pero huli na siya. Tanging si Martinez lang ang walang alam sa nangyayari dahil kinakain siya ng isang pagmamahal na siya lang ang gumawa.

Napatitig sakin si Lindon at Kurt doon na nga nila naintindihan ang gusto kong ipahiwatig sa kanila. Walang alam ang lola ni Martinez kung sakali mang malaman nito ay mas masasaktan lang ito sa kinahihinatnan ng apo niya lalo na at nag-iisang apo at katangi-tanging mahal niya lang ito. Kaya nga naging spoiled ito dahil lahat nabibigay, nakukuha.

Nang makauwi na kami ay naabutan namin ang paglalasing nito sa kusina. Tahimik lang akong nakatingin sa kanila ng yakapin siya ng lola niya, sa bawat pagsusuri ko sa kanila ay wala akong maintindihan na emosyon tanging sila lang ang nakakaramdam o sadyang hindi lang ako sanay na ganito sila. Hindi ako sanay na makitang umiiyak si Martinez.

"Hija nag-aalala ako sa apo ko." Pag-aamin ng lola niya ng matapos kaming maghuggas sa kinainan namin, hindi sumabay si Martinez samin kanina para kumain ng hapunan.

"Baka gusto niya lang mapag-isa." Walang gana na sabi ko pero seryuso ako sa sagot ko.

"Ano naman kaya ang problema non at nagkaganon pa siya. Hindi ko nga yon pinaiyak kaya lahat ng gusto naibibigay ko kasi mahal ko ang apo na yon. Baka nagtampo yon sakin kasi walang akong regalo sa recognition niya? Balak ko pa namang sa kaarawan ibibigay." Bakas na pag-aalalang sabi pa nito. Nang maayos na namin lahat sa may lababo ay doon ako nagsalita.