A reader's diary (Completed)

chapter 4

4

August 18

Dear Diary,

Will you remember? For me? Just that I loved once just once really in my whole life? Can you remember that I loved you? That makes my life worth something. His voice faded…

Waaaaah I read the vampire diaries the return: midnight and I couldn’t stop crying.

Huwaaaaah… why does Damon Salvatore died? Ang paborito kong character…waaaah! Huhu..

After all he did for his love..for Elena. Kamatayan lang ang kahahantungan nya. Ansakit sakit naman. Namamaga na siguro yung mata ko kaiiyak sa namatay na character. Kainis naman. Ang bigat bigat tuloy ng nararamdaman ko ngayon. Lagi na lang yung mga rival nawawala sa eksena para lang magka happy ending yung mga bida. Haaaaaaay. Badtrip lang.

---Ranah----

Ibinaba ko sa tabi ng bench yung diary na sinusulatan ko. Multi-tasking ako diba? Habang nag-babasa ako sinusulat ko yung side comment ko. Weird..eh wala din naman kasi akong mapaglabasan ng nararamdaman ko tungkol sa mga binabasa ko. Siguradong ookarayin lang ako nung tatlo pag nagdrama ako dahil lang sa binabasa ko. Sinimulan ko na ulit ang pagbabasa habang tumutulo yung luha ko.

TT_TT

 I can cry here freely since Im in this desolated school garden. Ewan ko kung bakit bihira ang tumatambay dito na mga students. Siguro kasi tanaw na tanaw mula sa principal’s office at school faculty ang garden. Tamang tama dahil nag-iisa ako sa lugar na ito. 

Nagpatuloy ako sa pagbabasa hanggang sa hindi ko na kinakaya ang mga eksena. Humahagulgol na rin ako sa sobrang bigat ng mga eksena. Naibato ko yung binabasa kong libro at ……..

*PUK*

“Aray!” napatingin ako sa taong dumadaan sa harapan ko at kamalas malasang tinamaan sa ulo ng lumilipad kong libro. Tumayo ako at tumakbo palapit sakanya para humingi ng sorry.

O_O

I was stood frozen as I saw the man I hit. Can I just vanished from where I stood? He looked at me and surprised registered on his face. He picked up the book I threw. I swear I think my heart stopped beating and  I couldn’t breath for a second as he stared at me.

“Sorry” Kinakabahan kong sabi

“Is this yours?” tanong nya habang inaabot sakin yung libro. I took it as my hand shook.

“Uhm S..sorry talaga ha. Hindi ko napansin na may du..madaan. pasensya na talaga” sabi ko habang nakayuko ang ulo.

“Ah..haha akala ko may kaaway na ako bigla bigla na lang may lumilipad na libro sa ulo ko.haha” tumatawa sya at nakaramdam ako ng pagkapahiya. Tumulo na naman yung luha ko. Kanina pa nga pala ako iyak ng iyak siguro muka na akong tanga dito. Tapos sya pa nakakakita. Haaaaay. 

T_T

“Hey, are you crying? Sorry. Halika maupo muna tayo dun sa bench” inalalayan nya ako para makaupo kami. Ang bait ny super. Nag sosorry sya kahit ako may kasalanan.

“Sorry…sorry talaga” patuloy ako sa pag hingi ng sorry.

“Wag mo na isipin yun. Wala namang bukol oh” hinawakan pa nya ung ulo nya para ipakita sakin.

“By the way Im Matthew Sandoval from class A. just call me Matt” inilahad nya yung kamay nya sakin. Nahihiya ko namang inabot yun.

“Alam ko” bulong ko.

“Huh? Magkakilala tayo?” tanong niya.

“Ah..ano..kasi..eh diba sikat ka..kasi varsity ka?” eeeeh nakakahiya baka mapaghalataaan na may gusto ako sakanya.