Tam tamına iki gün geçmişti ve iki gündür sürekli onlar tarafından tehdit ediliyorlardı. Normalde pek ciddiye almazlardı ama bunların yaptığı şeyler dillere destandı. Bir şeyler planladıkları belliydi.
Ne zaman apartmanda karşılaşsalar 'durun siz, bekleyin, naneyi yemedin mi?' gibi sözler ile korku salıyorlardı. Ve bu durum iyice sinir bozucu olmaya başlamıştı.
Ne yaptıklarını öğrenmeleri lazımdı ve şimdi kötü bir şey yapmak üzerelerdi.
"Erhan ne oldu?" dediğinde Erhan kapıya kulağını dayamış bekliyordu.
"Şşş sessiz olun. Daha gelmedi kimse." dedi fısıltı ile.
Tam o sırada ayak sesleri gelince kapının küçük deliğinden gözlerini kısarak baktı ve Arda'yı gördüğü an çekilip kapıyı açtı.
Arda birden açılan kapıyla irkilerek kendisine baktı. Korkmuştu, yanında abi dediği çocuklarda yoktu. Erhan sert durmaya özen gösterip ona doğru bir adım attı.
"Gel bakalım sen buraya." dediğinde Arda gözlerini sonuna kadar açmıştı. Erhan kapının pervazına bir adım atıp Arda'ya uzandı ve bileğinden tuttu.
"Ne oluyor?" kırılgan bir sesle konuşunca Erhan yumuşayacağı sırada kafasını çevirip başka tarafa baktı.
"Seni alıkoyuyorum." bileğinden sanki kırılacak bir eşyayı tutarmış gibi çekip Arda'yı içeri soktu.
"Ya..-" dedi Arda ama bir şey demesine izin vermeden kapıyı kapatıp onu incitmeden içeri sürükledi. Arda kuş gibi titriyordu.
"Aha yakalamışsın." dedi Turgay sırıtarak. Oturuduğu yerde dikleşti. Kerem'de sigarasını içerken gülüyordu.
"Bıçağı hazırlayın." dedi Kerem. Arda'nın gözleri sonuna kadar açıldı. Erhan korkan çocuğa yan bir bakış attı.
"Abartma orospu çocuğu." dediğinde Arda'yı kendisi ile beraber onların karşısında ki koltuğa çekti. Oturttu ve bileğini bıraktı.
"Şimdi.." dedi ama masum gözler kendine dönünce bir farklı hissetti. Yutkunup devam etti. "Sizinkilerin ne planladığını bize anlatacaksın." tane tane, yumuşak bir şekilde konuştu.
"Öteceksin." dedi Turgay sesini yükselip. Erhan sinirle gözlerini kapatıp açtı ama bir şey demedi.
"Ben hiçbir şey söylemem." Arda korksada belli etmemeye çalışıyordu. Ama titreyen sesi korkusunu gizlemesine yardımcı olmuyordu tabi.
"Lan ne demek hiçbir şey söylemem!" dedi Turgay sinirle bağırırken. Bulut itinin sürekli onu tehdit etmesinden bunalmıştı artık.
Arda yeniden ürkek bir şekilde gözlerini sonuna kadar açtı ve Erhan'ın kolundan tuttu. Ona sığınmıştı.
Erhan ona sığınmasına mı şaşırsa, bağırdı diye Turgay'a mı sinirlense bilemedi ama dişlerini sıkıp arkadaşına sinirle bakmayı tercih etti.
"Turgay.." dedi dişlerinin arasından. "Eğer sesini bir kez daha yükseltirsen çenenin bağını sikerim senin."
Öyle ciddi konuşmuştu ki Turgay afalladı. O zaten sinirli biriydi ama ilk defa bu kadar sinirli görüyordu onu. Kerem ile bakıştılar ama ardından kafasını salladı. Erhan boğazını temizledi.
"Küçücük çocuğa bağırıyorsun, sana yakışıyor mu?" diye sordu ardından.
"Yalnız ben sizden iki yaş küçüğüm." dedi Arda huysuz bir şekilde. Erhan hâlâ kolunu tutan küçüğe dönüp baktı.
"Tamam o zaman, bağırsın mı?" diye sordu kafasıyla Turgay'ı gösterip. Onu sınıyordu.
Arda kafasını olumsuz anlamda salladı. Çok yüksek sesten korkuyordu çünkü. Daha sonra onun kolunu tuttuğunu fark edince beyaz, küçük elini çekti hemen.
"Neyse tamam. Kesin. Arda sen de bize abilerinin ne planladığını anlatacaksın. Yoksa kötü olur." Kerem sakin bir sesle konuştu sigarasından bir duman daha çekerken.
Arda'nın kaşları çatıldı.
"Ben abilerimi asla satmam. Dövseniz bile hiçbir şey söylemeyeceğim." dedi huysuzca.
Üçü birden sıkıntılı bir nefes aldı. Bu çocuk saf ve masum olduğu için korkup konuşur diye düşünmüşlerdi ama çocuk aşırı sadık çıkmıştı.
"Hay sikeyim yaa.." dedi Turgay geriye yaslanıp. Erhan'da onun gibi geriye yaslandı. Bacağı hâlâ kısa boylu gence değiyordu.
"Erhan tamam serbest bırak çocuğu. Çocuk kaçakçısı diye adımız çıkacak şimdi." dedi Kerem alayla. Ama o da sinirlenmişti.
Arda ona kızgınlık ile baktı, ayağa kalktığında Erhan'da ayağa kalktı. Çocuğa üstten bakıyordu.
"Sizi abilerime söyleyeceğim." dedi sinirli bir şekilde.
"Selamımızı da söyle." dedi Turgay alayla.
Arda daha fazla sinir olarak kapıya ilerledi. Erhan'da hemen peşinden gidiyordu. Çocuğu resmen ayakkabısıyla içeri çekmişti. Arda kapıyı açıp çıkarken, Erhan'a döndü.
Yine masum masum bakıyordu, birkaç saniye durdu ve ardından gözlerini kaçırıp önüne döndü. Merdivenlerden yukarı çıkarken Erhan onu izliyordu.
O içeri girince sıkıntı ile kapıyı kapattı ve içeri geçti. Arkadaşları hâlâ aynı şekilde oturuyorlardı.
"Bomba mı yerleştirecekler acaba yav?" diye sordu Kerem. Erhan gözlerini devirdi.
"Yok apartmanı havaya uçuracaklar amına koduğum."
Kendini koltuğa atıp boylu boyunca uzandı. Ev o kadar sıcak değildi ama kolu alev gibi yanıyordu.
