Kerem oturduğu masada telefonuna daha çok gömüldü. Ders aralarında kafeteryada oturup diğer dersi beklemek can sıkıcı oluyordu ama dışarı çıktığında muhtemelen derse geri dönmediği için yok yazılıyordu. Ve bu dersin sınırındaydı.
"Kerem ödevini teslim ettin mi?" Seyfi konuştuğunda kafasını kaldırıp çayını içen çocuğa baktı.
"Biraz eksik oldu ama teslim ettim. Puan kıracak muhtemelen. Bir de yazım kurallarına hiç dikkat etmedim." dedi sıkıntıyla. Telefonun ekranını kapatıp sandalyesine yaslandı.
"Niye dikkat etmiyorsun oğlum? Hoca en çok ona bakıyor." Mert kaşları çatık bir şekilde konuşunca elini salladı boşver anlamında.
"Oğlum ben anlamıyorum de'yi ayrı yazın olaylarından."
"De'yi ayrı yazın abi çok mu zor..." Orçun ellerini oynatarak tiki taklidi yaparak. Kerem yüzünü buruşturdu.
"Lan oğlum size ne anlatacağım..." dedi Kerem oturuşunu dikleştirip. Hepsi ona kilitlenmişti. Sırıttı.
"Bizim üst kat baya boştu ya, biz de diyorduk kışın nasıl ısınacağız keşke biri taşınsa falan... neyse bu şimdi önemli değil."
"Eee?" Mert anlamayarak konuştu.
"La işte bizim yukarı üç tane öğrenci taşındı ya onlar işte topmuş." dediğinde arkadaşlarının gözleri büyüdü.
"Nasıl lan?" diye sordu Seyfi, Kerem daha fazla sırıttı.
"Şöyle böylelermiş lan işte. İbneler..."
"Oha anasını sikim." Mert hem tiksinip hem gülerken, Kerem'de kendini tutamayıp gülmeye başladı.
"Görseniz ne değişik ulan. Geçen içlerinden biri geldi köfte getirdi bize." gülmeye devam ederken diğer yandan da konuşuyordu.
Mert gülerken gözleri bir yere takılınca anlamayan bakışlar attı. Daha sonra kaşları çatıldı.
"Şu çocuk niye tip tip bakıyor amına koyayım?" fısıltı halinde konuştuğunda Kerem kaşlarını çatarak Mert'in gözlerini takip edip arkaya döndü.
Döndüğü anda kara gözlerle karşılaşmayı beklemiyordu. Üst kata taşınan esmer çocuk, arka masada bir kızla oturmuş kendilerine ölümcül bakışlar atıyordu.
"Siktir..." diye mırıldandı Kerem.
Kız esmer çocuğu kolundan tutuyordu. O bıraksa olaylar karışacakmış gibi görünüyordu.
"Asef sakin ol." kız mırıldandığında adının Asef olduğunu öğrendiği genç dişlerini sıkıp kafasını salladı.
Bir şeyler mırıldandıktan sonra ayağa kalkınca Kerem biraz irkilsede ifadesini bozmadan ona bakmaya başladı. Esmer oğlanın öfkeli gözleri kendi gözlerini delip geçerken yanlarından büyük bir öfkeyle çıkıp gittiler.
Masada bir sessizlik oluştu.
"Kerem umarım top dediğin üst kat komşularından biri değildir bu..." dedi Seyfi, Kerem'in gözleri ona döndü. "Yoksa bu seni top eder."
Masadakiler kahkaha atarken Kerem hepsine küfürler etti.
