DÜRÜST YALANCI: KISADIR AŞKIN BOYU

56. BÖLÜM

### ÖNEMLİ DUYURU! OKUYUN!!!  ###

Önceki bölümde teknik bir sıkıntıdan dolayı bir süreliğine ben bile bölümü göremedim. O yüzden çoğu yorumlara cevap veremedim. Kusura bakmayın. Genel olarak bir aıkıntı varmış sanırım watty de ve ben bunu bilmediğim için büyük madur oldum. Tabi ki siz de aynı şekilde. Umarım bunu yüklerden de bir sıkıntı olmaz.

Ve diğer bir konuda Şule'nin arkadaşı Yağız. Son bölümler hep final haftama denk geldiği için yazarken Yağız ismini sürekli Yavuz ile karıştırmışım. Çok yorum geldi bununla ilgili. En başından beri ismi Yağız arkadaşlar. Doğru biliyorsunuz siz. Bunun içinde özür dilerim. Eski bölümleri de en kısa zamanda düzenleyeceğim ve bundan sonra da Yağız olarak karşınıza çıkacak hep. İYİ OKUMALAR. 😇😇

Ali’nin dışarı çıkmasıyla derin bir nefes koy verdim. Burada görmeyi beklemiyordum onu. Hele de böyle bir günde. Pek iyi başlamamıştım güne ve her şey bugün üst üste gelecekmiş gibi duruyordu. Ali’nin ailesi buraya boşuna gelmiş olamazdı sonuçta. Belli ki oğullarının yaptığı şeyi düzeltmeye çalışıyorlardı. Ama bu olayın düzeltilecek bir tarafı yoktu işte. Benim için her şey netti artık.
Kendime biraz gelmeye çalışarak Asiye teyzeye döndüm. Usulca gülümsüyordu. İçimden karşılık vermek gelmiyordu. İçten içe Ali’yi savunacağını düşündükçe bir an önce onunda gitmesini istiyordum. Onu haklı çıkaracak hiçbir cümle yoktu. Ve bunu yapmaya kalktıklarında onlara da tavrımı çok net bir şekilde belli edecektim.

“Biz sizi yalnız bırakalım. Konuşacak şeyleriniz vardır.” Yağız Seda’yı da alıp odalarına giderken bende Asiye teyzeye salonu işaret ettim. Hala gülümsemesine devam ederken önüme geçip salona geçti. Bende peşinden gittiğimde ayakta bizi bekleyen Ethem enişteyle ona döndüm ve ona da hoş geldiniz dedikten sonra karşılarına oturdum. İkisi de birbirlerine baktıktan sonra bana döndüler. Bakalım neler anlatacaklardı. Ya da nasıl savunacaklardı oğullarını. İlk önce onların konuşmalarına izin verdim.

“Nasılsın?” Asiye teyze sormuştu bunu. Bütün donukluğumla baktım ona. Ne gözüme uyku giriyordu, ne de mideme yemek. Hiçbir şey yapamıyordum. Hiçbir şeyi kabul etmiyordu bedenim. Birçok şeyi boş vermiş gibiydim. Hiçbir şey umurumda değilmiş gibi. Ama tam tersine her şey o kadar umurumdaydı ki, o kadar canımı yakıyordu ki uyuyamıyordum, yiyemiyordum. Konuşmak bile zoruma gider olmuştu. Çok fazla kendimi salmıştım. Nasıl toparlayacağımı da bilmiyordum.

“Ne cevap versem anlamsız kalacak şu anda.” Verdiğim cevapla tekrardan susmaya başladılar. Bu sefer ben konuşmaya başladım. Çok fazla uzasın istemiyordum. Ne konuşulacaksa bir an önce konuşulsun.

“Buraya kadar geldiğiniz için teşekkür ederim. O sizin oğlunuz onun için bir şeyler yapmak istiyorsunuz ama inanın ki onu savunacak, haklı göstermeye çalışacak hiçbir şeyi duyacak durumda değilim. Olanları hala hazmedemiyorum ve nasıl ayağa kalkacağımı da bilmiyorum. O yüzden lütfen bana onu savunmayın. Şu anda değil.” Asiye teyze ayağa kalkıp yanıma geldi ve elimi ellerinin arasına aldı.

“Sana onu savunmaya ya da haklı çıkarmaya gelmedim. Benim oğlum çok büyük eşeklik etti. Telafisi çok zor şeyler yaptı. Ben buraya kızım olarak gördüğüm birinin durumuna bakmaya geldim. Nasıl olduğunu merak ettiğim için geldim. Sana destek olmak için geldim. Yalnız değilsin sen güzel kızım. Kocaman bir ailen var. O bizim canımız diye yaptıklarını tabi ki de görmezden gelmeyeceğiz. Ama şu anda önemli olan sensin. Senin hislerin, senin düşüncelerin, senin psikolojin. Lütfen samimiyetime inan. Sadece seni merak ettiğim için geldim buraya. Senin elinden bir anne gibi tutmak için.” Son sözüyle elimi sıktığında ellerimize baktım. Her zaman bana içten davranmıştı zaten. Her zaman samimiyetine inanmıştım. Ama en nihayetinde Ali’nin teyzesiydi bu kadın. Annesi yerine koyduğu kişiydi. Nereye kadar bana destek olabilirdi ki? Nereye kadar onun hakkında susabilirdi? Saçlarımda yumuşak parmaklarını hissettiğimde gözlerine baktım. Bir kadının acısıyla bakıyordu bana. Beni anlıyormuş gibi.