Panomda bölümün 21.00'da geleceğini yazmıştım ama kıyamadım size.
Yeni bölüm sınırı 150 oy, 150 yorum
Hayalet okurlarım oy verirse sınır yine daha çabuk dolar canlarımmm
Hadi bölüme geçelim artık ↴
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
Karanlığın, ruhunu içine hapsettiği anlar olur bazen. İçindeki tüm şeyleri kendi gibi siyaha bürür bazen, karanlık. Rengarenk olan hayallerini, kırmızı olan aşkı, mavi olan özgürlüğü, yeşeren umutlarını çürütür... İnsana artık 'Öleyim de kurtulayım' dedirtir bazen. Çektirdiği acılara katlanacak gücü kalmaz insanın. Bitti der, artık sona geldik... Ama; bazen tam bitti dediğin anda biri gelir, seni o karanlıktan alır. Ruhunu karanlığın hapsinden kurtarır. Sana renklerini geri verir. Hayallerini, aşkını, özgürlüğünü, umutlarını... Fakat kurtarıcın gelene kadar en büyük acıları çektirir karanlık. Karanlık alevleri içinde yakar, ucu en sivri olan mızrağını kalbine saplar. Onu içinde sürekli çevirir. Ruhuna bin bir türlü işkenceler eder. Bitsin istersin, kurtarıcın gelene kadar bitmez. Kurtarıcının ne zaman geleceğini de bilmezsin.
Genç kadın, acıyla inleyerek kurtarıcısının çabuk gelmesi için yalvardı. "Yavuz," kuruyan boğazını ıslatmak için zoraki yutkundu. "Ne olur bul beni."
Düşerken çarptığı alnından akan kanlar yüzünün sağ tarafını kırmızıya boyarken eli karnına gitti. Titreyen parmaklarını yarasını üzerine koydu. Acıyla inledi. Kanının vücudundan çıkışını engellemek için tampon yapması gerektiğini biliyordu. Alt dudağını ısırıp gözlerini sıkıca kapattı. Titreyen elini yarasına biraz daha bastırdı. Zifiri karanlığın içinde acıyla inlemesi bir kez daha yankılandı.
Derin derin nefesler almaya başladı. Acısı dinmiyordu ama; sanırım alışıyordu. Canı yanıyordu, hemde çok yanıyordu. Ama; alışıyordu.
Kapadığı gözlerini açtı. Göz yaşları durmadan süzülürken yarasında olmayan eliyle etrafı yoklamaya başladı. Küçücük bir yerdeydi. Etrafı hep nemli, taş duvardı. Gözleri yavaş yavaş karanlığa alışıyordu. Alıştığı gibi beyni de olanları idrak ediyordu.
Olcayın onu attığı yerin boş kuyu olduğunu anlaması pek zor olmadı.
Vücudundan kanlar git gide boşalırken üşüdüğünü hissetti. Soğuktan içi ürperdi. Sonra ise dayanamadı. Deli gibi yaşların boşaldığı gözlerini kapattı.
❈
Genç adam deponun arka kapısına koşarak geldi. Demir kapıya tüm gücüyle tekmesini attı. Kapı ardına kadar son hızla açıldı.
"Baharr! "
Genç adamın sesi boş deponun içinde yankılanırken koşarak içeriye girdi. Gözleriyle etrafı taradı. Hırıltılı bir şekilde nefes alıp verirken boş depoyu görerek hüsrana uğradı.
"Neredesin Bahar? Neredesin? "
Yavuzun gözünden bir damla yaş akıp yanağına doğru süzüldü.
"Komutanım"
Yavuz Ateşin sesini duyunca yanağındaki yaşı silip askerine döndü.
"Komutanım şuna baksanıza" dedi Ateş gözüyle yeri işaret ederek
Yavuz Ateşin yanına büyük adımlar atarak gitti. Gösterdiği şeyi görünce diz çöktü. Eline ip parçasını aldı. Gözü yanındaki kanlı cam parçasına kayınca kalbi acıdı ama; mutlu da oldu.
"Kurtulmuş galiba."
Yavuz içine dolan umutla konuşacağı sırada Eylemin hıçkırığını duydu. Dudaklarını birbirine bastırıp ayağa kalktı. Arkasını dönüp Eyleme baktı.
Eylem eliyle ağzını kapatıp hıçkırıklarla ağlarken yere oturdu. "Hayır, hayır, hayır,"
"Ne oldu Eylem? " diye sorarak sevgilisinin yanına gitti Fethi. Gördüğü şeyle olduğu yere çakılı kaldı. "Nasıl yaa? "
"Ne oluyor Fethi? " diye sordu Yavuz
"K-kan" dedi Eylem zoraki
Yavuz duyduğu o bir kelimeyle dehşete uğradı. Bir kelime, üç harf... Bu bir insanın canını bu kadar yakabilir mi? Koşarak ikilinin yanına gitti. Yerde gördüğü kan lekeleri ve kanlı bıçakla gözleri sulanmaya başladı.
"K-komutanım belki B-bahar yengemin kanı değil de o şerefsizin kanıdır." Mücahitin sesi titriyordu. Dışarıdan bakınca deli ve değişik biri gibi gözükse de duygusal birisiydi.
"Bahar asla birine bunu yapamaz. Karşısındaki terörist olsa bile birini bıçaklayamaz" dedi Eylem ağlayarak
Yavuz titreten dudağını ısırdı. Nefesinin daraldığını hissetti. Kendini dışarıya attı. Yüzünü gökyüzüne çevirdi. Göz yaşlarını tutmayıp serbest bıraktı. "Allahım sen yardım et. Baharımı sapa sağlam bulayım, yalvarırım yardım et Allahım"
Gökyüzünden bir kaç damla yağmur düştü yüzüne. Göz yaşlarına karışıp yere düştü.
"Yavuz"
Kulağını sevdiğinin acılı sesi doldurdu. Fısıltı gibiydi. O kadar kısık ve içindendi ki sesin beyninden geldiğini mi yoksa gerçekten geldiğini mi ayır edemedi. Kapalı gözlerini açtı. Etrafında dönerek tüm araziyi taradı.
"Bahar,"
Cevap gelmedi. Tekrar seslendi. Yine cevap gelmedi. Beyninin ona oyun oynadığını düşündü. Gözlerini kapatıp eğildi. Dirseklerini dizine koyup yüzünü elleriyle kapattı. Dünyanın deli gibi döndüğünü hissetti. Bir balerinde deli gibi dönüyordu. Hayır, hayır, o duruyordu. Etraf dönüyordu.
Elini yüzünden çekti. Yan tarafında üzeri kapalı olan kuyunun beton kapağından destek aldı. Kendini o betonun üzerine attı.
Genç kadın kapanan gözlerini sevdiğinin adını bağırmasıyla zorla da olsa açtı. Göz kapakları kapanmak için çabaladı da Bahar direndi. Bayık bir şekilde zifiri karanlığa baktı. Bakışlarını sonu yok gibi gözüken yere, yukarıya dikti. Kapağın açılmasını istedi. Işığa kavuşmak, oksijeni ciğerlerine doldurmak istedi.
"Yavuz,"
Sesini kendisi bile zor duyuyordu. Kulağını tıkırtı sesleri doldurdu. Kapanan gözlerini tekrar açtı. "Yavuz, duy sesimi"
Sesini kendisi bile zor duyarken bunu Yavuzdan beklemesi kendisine de saçma geldi ama; başka çaresi yoktu. Elinde yapacak başka hiç bir şey yoktu.
Yavuz beyninin içinde tekrar Baharının sesini duyduğunu sandı. Gözlerini kapatıp yumruk yaptığı ellerini başının iki yanına vurup "Çık kafamın içinden, çık" dedi.
Tim üyeleri çaresizlikle depodan çıktılar. Herkes hüzünle Yavuza bakarken Ateş gözlerini kısıp büyük kaya parçasının arkasında gördüğü şeye baktı. "Şurada birisi mi var? Yoksa bana mı öyle geliyor? "
Fethi Ateşin baktığı yere bakınca kayanın arkasından gizlice bakan adamı gördü. "Birisi var"
Yavuz hemen başını elleri arasından çekti. Ayağa kalkıp dikkatle baktı.
Ateş bir kaç adım yaklaşıp yaklaşık on beş metre ilerde ki kayanın arkasında saklanan adama ıslık çaldı. "Dayıoğlu, bak bir bak"
Saçı başı dağılmış, üstü yırtık dolu adam korkuyla geriledi. Keşanlı ve Ateş koşup adamı kovalamaya başladı. Adam, topalayarak koşarken hemen yakalandı.
"Nereye aga, daha karpuz kesecektik" dedi Mücahit adamı ensesinden yakalayıp
Adam korkuyla elini iki yana kaldırdı. "Ben bir şey yapmadım. Ne olur beni öldürmeyin"
Ateş adamın zihinsel problemli birinin olduğunu anladı. "Korkma kardeşim, bir şey yapmayacağız. Sadece soru soracağız sana"
Adam başını hızlıca salladı. Mücahit adamı komutanının yanına doğru götürmeye başladı.
Yavuz adama bakarken Ateş, "Belki bir şey görmüştür komutanım" dedi.
Yavuz sorun der gibi kırmızı gözlerini kapatıp açtı.
Ali Haydar elini adamın omzuna koydu. "Şimdi sana soru soracağız ve sen bize ne biliyorsan anlatacaksın tamam mı? "
"T-tamam anlatırım"
"Buralarda bir kadın gördün mü? Zorla tutulan bir kadın"
Adam hızla başını salladığında Yavuz başını önünden kaldırdı. Adamın yüzüne bakıp bir adam yaklaştı. "Nerede gördün? "
Parmağıyla depoyu gösterdi adam. "Şurada gördüm komutanım"
"Nasıldı? Nasıl gördün? "
"Ben odun topluyordum. Ses duyunca saklandım. Deponun kapısı açılınca gizlice izledim. Kadının birisi koşarak dışarıya koştu."
"Kurtulmuş mu? " dedi Eylem yanağındaki yaşı silerken
"Dur da devam etsin" dedi Fethi Eyleme. Ardından adama dönüp "Devam et" dedi
"Kadın dışarı çıktığında bir adam geldi. Kadını saçından tutup içeriye soktu. Sonra kadının çığlıkları gelmeye başladı. Yavuz diye bağırıp durdu."
Yavuz nefesini titrek bir şekilde dışarıya verdi. "Bahar," dedi çaresizce
"Sonra ne oldu? " diye sordu Ali Haydar
"Birden sesi kesildi. Sonra kadın öyle bir çığlık attı ki yer gök sallandı resmen"
Eylem eliyle yüzünü kapatıp hıçkırıklarla ağlamaya başladı. Adam anlatmaya devam edince Eylem ağlamayı bırakıp adama döndü.
"Sonra adam kucağında kadınla depodan çıktı."
Yavuz yanağındaki yaşı silmeden adamın yakasına yapıştı. "Nereye götürdü? "
"Götürmedi. Burada" dedi adam korkuyla
"Burada nerede lan? " diye bağırdı Yavuz öfkeyle
"Burada" dedi adam tekrardan
"Nerde?! " diye kükredi Yavuz
"Burda" dedi adam tekrardan
"Lan s*iktiğimin burada kelimesinden başka bir b*k bilmiyor musun sen?! Nerede?! "
Yavuz adamı yakasından sallarken deli gibi bağırdı. Fethi komutanını tutup geri çekmek istedi. Ama başarılı olamadı.
Adam korkuyla titremeye başladığında titreyen elini kaldırdı. İşaret parmağıyla ağzı kapalı kuyuyu gösterip "Burada" dedi.
Yavuz adamın yakasını bırakıp gösterdiği yere döndü. Kuyuyu gösterdiğini görünce bir kez daha dehşete uğradı.
Herkes kuyunun başına toplanırken Mücahit beton kapağı açtı. Yavuz fenerini yakıp kuyunun içine tuttu. "Bahar,"
Bahar ise gözlerini ne kadar açmak istese de açamadı. Gözlerinin kapalı olmasına rağmen karanlığın gittiğini anladı. Gözünü perdeleyen göz kapaklarının ardından tutulan ışık göz bebeklerine istila etti. Kulağını sevdiği adamın sesi doldurdu tekrar. Sesi duyduğu an ruhu karanlığın esaretinden kurtuldu. Solan renkler geri geldi. Çürüyen umut filizi hızla yeşerdi.
Yavuz ise kuyunun dibinde yüzünün yarısı kan içinde olan kadını görünce korkuyla tekrar bağırdı ona. "Bahar!"
Genç kadından bir tepki bekledi. Ama gelmedi. Bir an önce kadınını oradan çıkartmak istedi. Kuyuya girmek için hamle yaptığı anda kolu Ateş tarafından tutuldu. "Komutanım dur"
Yavuz itiraz etmek için öfkeyle Ateşe döndüğünde Feyzullahın sırtındaki çantadan çıkarttığı halatı gördü. İtiraz etmeye vakti dahi olmadan halat belindeki yerini aldı.
Eylemin hıçkırıkları etrafı kaplarken Yavuz feneri dudakları arasına sıkıştırıp kuyudan aşağı inmeye koyuldu.
Ayakları düz zemine basınca hemen dizleri üzerine çöktü. Dudakları arasındaki feneri yere koydu. Sevdiğinin buza dönmüş yüzünü canını yakmamak için çaba harcayarak avuçları arasına aldı. "Bahar, canım bak ben geldim. Hadi aç gözlerini"
Cevap gelmedi. Cevapın gelmeyişi ile Yavuzun gözünden bir damla yaş süzüldü. Korkuyla elini Baharın yüzünden çekti. İşaret ve orta parmağını Baharın boynuna bastırdı.
"Yaşıyor mu? " diye sordu Eylem hıçkırıkları arasından
Yavuz parmağının altında atan damarla derin bir nefes aldı. Başını yukarıya kaldırıp "Yaşıyor" dedi.
Tekrar Baharın yüzünü avuçladı. Kanla yüzüne yapışan saçlarını geriye itti. "Çıkacağız buradan her şeyim, dayan"
Yavuz ellerini Baharın yüzünden çekti. Bir kolunu belini altına geçirdi. Diğerini bacaklarının altına. Kucağına alıp ayağa kalktığı anda Bahar acıyla inledi. Gözünden bir damla yaş akıp şakaklarına doğru süzüldü.
Yavuz Baharın saçlarına minik bir öpücük kondurdu. Kucağında Baharla, arkadaşlarının da yardımıyla kuyunun içinden çıktı.
Tamamen çıktıklarında Baharı yavaşça yere bıraktı. Bahar tekrar acıyla inlerken Eylem "Çok kanamış" dedi titreyen sesiyle
Yavuz o anda bakışlarını Baharın kanla kaplı yüzünden çekip karnına baktı. Kalbi cayır cayır yanmaya başladı.
Aşık hemen Baharın elini, yarasının üzerinden çekti. Gazlı bezi yaraya bastırıp tampon yaptı.
Bahar yarasında hissettiği baskıyla tekrar inledi. Yavuz incitmekten korkarak Baharın saçını okşamaya başladı. "Şşş, geçecek"
"Komutanım acilen hastaneye götürmemiz lazım. Çok kan kaybetmiş."
Yavuz bakışlarını Bahardan çekip kısa süreliğine askerine baktı. Ardından Baharı tekrar kucağına aldı. Koşar adımlarla zırhlı araca gitti. Araca binince Baharı kucağından indirmedi. Kendisi oturup, Baharı da kucağına yatırdı. Baharın karnındaki yaranın üzerine elini koyup kanamaması için baskı yaptı.
Bahar ise ne kadar uğraşsa da açılmayan gözlerini açmak için savaş vermeye devam etti. Ciğerlerini sevdiğinin kokusu doldurdu. Onun mavilerini görmeyi deli gibi istedi. Zoraki yutkunup son bir savaşa girdi göz kapaklarıyla.
Sonunda galip geldi ve acıdan sulanan gözlerini yavaşça araladı. Yavuz Baharın gözlerini açtığını görünce yüzünde bir gülümseme oluştu.
Bahar diliyle kuruyan dudaklarını ıslattı. Kanlı parmaklarını Yavuzun yanağına koyup "Geleceğini biliyordum" dedi zoraki
Yavuz yanağındaki kanlı eli sıkıca tuttu. Yüzüne zoraki bir tebessüm yerleştirip "Benden kurtuluşun yok doktor hanım" dedi.
"Kurtulmak isteyen kim" dedi Bahar zoraki
"Bunu öğrendiğim iyi oldu" dedi Yavuz
Zırhlı araç yolda ilerlerken salladığında Bahar gözlerini kapayıp tekrar inledi. Gözünden bir damla yaş akıp şakaklarına doğru kanına karışarak süzüldü. Kahvelerini araladı. "Canım çok yanıyor."
Yavuzun dolu mavilerinden bir yaş aktı. "Keşke acını alabilseydim."
Bahar konuşmadan önce kuruyan bağını ıslatmak istedi. Zoraki yutkundu ama tükürüğü boğazını ıslatmadan, acı bırakarak aktı gitti. Yüzünü buruşturdu.
"Şşş, tamam konuşmak için zorlama kendini" dedi Yavuz. Ardından Ali Haydara döndü. "Buralarda helikopterin inebileceği bir yer var mı? "
"Aslında bir tane askeri üs var yakınlarda"
"Tamam oraya gidelim o zaman. Erdem yarbayımı arayıp oraya helikopter yollamansını söyleyin."
"Emredersiniz" dedi Ali Haydar ve Erdemi aradı.
Yavuz sulu gözlerini tekrar Bahara çevirdi. Elini Baharın kanlı yanağına koydu. "Dayan canım, biraz daha dayan"
Bahar yüzüne zoraki bir gülümseme yerleştirdi. Bakışlarını karşıda oturan Eyleme çevirip "E-eylemin sümüklü haliyle dalga geçmek için dayanacağım" dedi.
Eylem burnunu çekip "Sensin sümüklü" dedi
Bahar güldü. Gülünce acıyan yarasıyla gözlerini kapattı. Gözlerini tekrar açtığında Yavuzun yanağındaki yaşı gördü. Gücünü son kez toplayıp elini Yavuzun yanağına koydu. Yaşı silip "Bu yaşın gerçek sebebini öğrenmek için dayanacağım" diye fısıldadı.
Kolundaki güç tükenince Yavuzun yanağındaki eli düştü. Gözleri tekrar kapanırken eli yan tarafından aşağıya sarktı.
Yavuz korkuyla elini Baharın yanağına koyup "Bahar, Bahar canım aç gözlerini" dedi yalvarırcasına.
Bahardan ses seda çıkmayınca yanağına bir damla daha yaş süzüldü.
"Sana seni sevdiğimi söylemeden gitme. Hatta benden hiç gitme" diye fısıldadı.
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
Umarım beğendiğiniz bir bölüm olmuşturr.
Sonunda Yavuz Baharını buldu. Ama bulmadan Baharın başına neler geldi 😔
Bölümde duyguları yansıtabilmiş miyim? Umarım yansıtabilmişdir.
Vee bir soru: Bölüme puan verecek olsanız on üzerinden kaç verirsiniz? Çok merak ettimmm 🙈
Yeni bölüm sınırı 150 oy, 150 yorum
Yeni bölüme kadar kendinize iyi bakın 💋 💕