Yeni bir devam serisiyle daha geldimm.
Bu seri Yavuzla Baharın boşanma aşamasını işleyeceğim. Ama bir kaç farklılık olacak. Onları da şu şekilde özet geçeyim:
✠ Aynı bir önceki serideki gibi Yavuzun kuzenleri, dayıları vesayre olacak. Bahar onlarla daha önceden tanışmış olacak.
✠Nazlının tedavisi bitmiş olacak.
Ben farklı şey daha çok olur diye düşünmüştüm ama iki şey farklıymış😂
Neyse hadi bölüme geçelim ↴
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
Düşünmek bazen yorar insanı. Düşünmek bazen çözüme götürür insanı. Düşünmek bazen doğruya götürür insan.
Genç kadın çok düşündü. Yoruldu ama doğruyu buldu. Biraz geç buldu ama buldu.
Genç kadın sadece ay ışığının aydınlattığı sokakta, yağan yağmuru aldırmadan koşmaya başladı. Üzerindeki incecik elbise yağmurdan dolayı ıslandıkça onu daha da üşütmesine aldırış etmeden koştu.
Koşmaktan bitap düşen bacakları sızlamaya başlamıştı. Sonunda biraz ilerisinde gördüğü karartı ile durdu. Nefes nefese olduğu yerde durarken ismini duyduğunda bile kalbinin delicesine çarpmasına neden olan adamın ismini haykırdı.
Genç adam ismini duyunca arkasına döndü. Karşısında gördüğü kadınla usul adımlar atarak yanına ilerlemeye başladı.
Genç kadın hâlâ hızlı hızlı nefes alıp verirken genç adam tam karşısında durdu.
Genç kadın adamının ay ışığının aydınlattığı gözlerine baktı. Başını sağa yatırıp dolu gözleriyle "Konuşalım" dedi
"Konuşacak bir şey kalmadı" dedi genç adam
"Kaldı. Konuşulacak çok şey kaldı"
"O kalan şeyleri sen bir imzayla çöpe attın"
"Kötü durumdaydım anlamıyor musun ?! Çok öfkeliydim! Çok kızgındım! O öfke anında yapılan bir şeydi! " diye bağırdı genç kadın gözünden yaşlar firar ederken
"Ama yapılmış bir şey. Sen o imzayı atmadan önce ben sana dedim. 'Avukata gidersen her şey biter. Geri dönüşü olmaz.' Sen avukata gittin bizi bitirdin. Artık geri dönüşü yok" dedi genç adam
Genç kadın karşısında ona öfkeyle, öfkeden çok kırgınlıkla bakan adamın yakasına yapışıp,
"Var, geri dönüşü var anlıyor musun ? Var. Biz varız. Bizim sevgimiz var. Onca engeli aşan sevgimiz..." diye bağırdı hıçkırıkları arasında
Genç adam yakasını tutan elleri tutup indirdi ve,
"O sevgiyi sen bitirdin. Sen aramızdaki o bağı, sevgiyi paramparça ettin. Tuzla buz oldu" dedi ve tuttuğu bilekleri bırakıp arkasını döndü.
Genç kadın hıçkırıkları arasında bağırmaya başladı,
"O bağı tuzla buz eden ben değilim. Senin gururun. Sana bir şey diyeyim mi ? Aşkta gurur olmazmış. Gerçekten aşık olsaydın gurur yapmazdın. Sırf gururun yüzünden bizi bitirmezdin. Ben sana geldim. Anlıyor musun ? Yine sana geldim. Hatamı anladım. Ama sen gururunu bir kenara bırakamadın. Senin aşkın gerçek değilmiş demek ki"
Genç adam olduğu yerde durdu. Gözünden bir damla yaş akarken,
"Sakın benim sana olan aşkımı küçümseme, sakın" dedi fısıltıyla. Ardından hızlı adımlarla yürümeye devam etti.
Genç kadın adamının arkasına bile bakmadan gidişiyle dizlerinin üzerine yıkıldı. Yağmur etkisini daha da artırırken başını karanlık gökyüzüne çevirdi. Yağmur damlaları yüzüne düşerken karanlık sokakta bir kadının, hıçkırıkları duyuldu. İçinde acı barındıran hıçkırıklar...
✠
Bahar yanağından usulca süzülen yaşı sildi. Ardından masanın üzerine birleştirdiği ellerini kucağına indirdi ve parmağındaki yüzükle oynamaya başladı.
Oynadığı yüzük Yavuzun ona verdiği yüzük olmasa bile gözünün önüne Yavuzun ona o yüzüğü verdiği gün geldi.
O gün de kırmıştı Baharı. Ama sonra içindeki tüm kırgınlık uçup gitmişti. Baharın gözünün önüne biten bir hatıranın arkasına yenisi gelirken hakimin sesiyle bakışlarını yaşlı adama çevirdi.
"Yavuz bey gelmeyecek her halde. Zaten avukatı burda. İsterseniz biz başlayalım duruşmaya. Vaktimiz daralıyor"
Bahar düğümlenen boğazıyla konuşamadı. Bahar konuşamayınca Yavuzun avukatı konuşmaya başladı,
"Yavuz bey gelecektir efendim. Kendisi asker ve önemli bir durum olmasa katiyen gecikmezdi. Gelecektir" dedi
Nazlı ürkek bir şekilde konuşmaya başladı,
"B-ben sabah Ateş ile konuşmuştum. Operasyona gidiyorlarmış. Belki ondan geçirmiştir Yavuz abim" dedi
Bahar Yavuzun operasyona çıktığını öğrenince yüreği yine pır pır atmaya başladı. İçini yine bir korku sardı. Yavuzu kaybetme korkusu...
Bu korkuyu her zaman yaşıyordu. Gidecek ve bir daha gelemeyecek diye çok korkuyordu. Ve hep korkacaktı. Boşansalar bile içinde o korku hep olacaktı.
Mahkeme salonunu dolduran telefon sesiyle Nazlı mahcup bir şekilde özür diledi ve telefonu açıp usulca kulağına götürdü.
Karşı tarafın dedikleri onu paramparça ederken gözünden akan bir damla yaşla birlikte hüzünle Bahara baktı.
Bahar Nazlının gözünde gördüğü o hüzünle içini kaplayan o duyguya engel olamadı. Kaybetme korkusu... Sevdiğini kaybetme korkusu...
Nazlının elinden telefon kayıp giderken Bahar oturduğu yerden kalktı. Nazlının gözünden yaşlar firar etmeye başlarken titreyen sesiyle,
"Bahar, Yavuz abim..."
Nazlı devamını getirememişti. Ama Bahar ne olduğunu gayet iyi anlamıştı.
Baharın gözlerinden yaşlar anında akmaya başlarken masanın üstündeki çantasını aldı. Ve koşarak mahkeme salonundan çıktı.
Adliyenin koridorunda önüne çıkan insanlara çarpa çarpa koşarken adliyenin geniş kapısından dışarı attı kendini. Nazlı da Baharın arkasından koşarak çıktı ve buldukları ilk taksiye binip hastaneye gittiler.
Baharın gözlerinden durmadan yaşlar boşalırken koşarak ameliyathanenin önüne gitti. Kapının önünde büyük bir hüzün ve çaresizlikle bekleyen tim üyelerini görünce durumun vahimliğini daha net anladı.
Fethi duyduğu ayak sesleriyle başını o tarafa çevirdi. Bahar onu fark eden Fethinin yanına hızla geldi. Bacaklarının hissini bir anda kaybeder gibi oldu ve dizlerinin üzerine düşeceği sırada Fethinin onu tutmasıyla düşmekten kurtuldu.
Gücünün bir kısmı hala Fethinin ellerindeyken,
"Ne olur iyi de. Ne olur " dedi
"Ameliyatta" dedi Fethi sesinin titrememesi için çaba sarf ederek
Baharın dudaklarından hıçkırıklar koparken dizlerinin üzerine yavaş yavaş çöktü. Fethi de Baharla beraber yere oturdu ve Baharı kendine çekip sarıldı.
Bahar başını Fethinin omzuna yaslayıp hıçkıra hıçkıra ağlarken herkesin içi paramparçaydı.
İşte amansız bekleyiş yine başladı. Ölüme inat bir bekleyiş başlamıştı. Yavuzun iyi olacağını umut ederek başladı bekleyiş.
Zaman yine istediği gibi akıp gidiyordu. Normalde 1 dakikanın 60 saniye olması gerekirken şimdi 1 dakika 1000 yıl gibiydi. Geçmiyordu. Bu bekleyiş hiç bitmeyecekmiş gibiydi.
Bahar başını arkasındaki duvara yaslayıp ağlamaktan kıpkırmızı kalmış ve şişmiş gözlerini kapattı.
'Genç kadın başını kocasının göğsünden kaldırıp koyulaşan mavilerine baktı ve,
"Sahi bir gün gelir mi
O çok inandığımız güzel günler ?" diye sordu
Genç adam karısının yanağını okşayarak,
"Gelmedi mi zaten ? " diye soruyla karşılık verdi
"Daha gelmedi. Güzel anlar geldi ama günler daha gelmedi" dedi genç kadın
"Sana bir şey itiraf edeyim mi ? " diye sordu genç adam
Genç kadın merakla kocasına bakarken,
"Ne itiraf edeceksin ? " diye sordu
Genç adam karısının dudaklarına minik bir öpücük kondurduktan hemen sonra,
"Sen benim yanımda olduğun sürece benim her günüm güzel" dedi
Genç kadının yüzünde bir gülümseme oluşurken kocasının çalmaya başlayan telefonuyla göz devirip,
"Senin telefonun kötü haberler vermek için çalardı di mi ? " dedi
Genç adam gülerek yattığı yerden doğruldu ve telefonunu açtı.
Genç kadın üzerindeki ince pikeyi koltuk altına sıkıştırıp biraz doğruldu ve çatık kaşla karşı tarafı dinleyen kocasına dikkat kesildi.
Genç adam karşı tarafı dinledikten sonra telefonunu kapatıp karısına döndü ve,
"Gitmem gerek" dedi
Genç kadın oflayıp başını yastığa vurdu ve,
"Bak görüyor musun ? Güzel günler yok, anlar var sadece. Ve o anımızda pislik teröristler yüzünden mahvoluyor" dedi
Genç adam üstünü hızla giydikten sonra karısının dudaklarına minik bir öpücük kondurdu ve,
"Telafi edeceğim birtanem" dedi
Genç kadın sırtını kocasına dönüp,
"Bu gece de telafi gecesiydi. Yarında telafi gecesi olur. Telafisiz normal gecemiz olmaz bizim zaten" dedi
Genç adam karısının çıplak omzunu öpüp,
"Canım, bak benim operasyona gitmeden önce motivasyon için senin yüzünü görmem lazım. Ama sen böyle yaparak beni üzüyorsun. Elimde olmayan sebepler. Bunu sende biliyorsun" dedi
Genç kadın omuz silkince, genç adam karısının boynuna minik bir öpücük kondurup odadan çıktı.
Genç kadın yaptığı çocukluğun farkına varınca hızla yataktan çıktı ve üzerine sabahlığını geçirdi. Kocasının evden çıkmamış olmasını umut ederek odadan çıktı.
Genç kadın kocasını kapının önünde görünce yüzünde oluşan gülümsemeyle onu omzundan tutup kendine çevirdi. Kocasının dudaklarına hızlı ama tutkulu bir öpücük bıraktıktan sonra,
"Kendine çok dikkat et sevgilim" dedi
"Güzel günler için, senin için sapasağlam döneceğim kollarına" dedi genç adam
Genç kadın kocasının gece boyunca doyamadığı dudaklarına minik bir öpücük daha kondurduktan sonra genç adam evden çıktı.'
Baharın gözünden bir damla yaş daha süzülürken,
"Güzel günler için, benim için sapasağlam dön bana sevgilim" diye fısıldadı.
Baharın kapalı gözlerinden bir damla daha yaş akarken ameliyathanenin kapısının açıldığını duydu. Hızla gözlerini açıp ayağa kalktı.
Herkes çıkan doktorun başına toplanırken Bahar meslektaşı Ceme yalvarırcasına bakarken titrek sesiyle,
"Ne olur iyi de" dedi
"Kurşun sol göğsüne saplandığı için zor bir ameliyat oldu. Bünyesi çok zayıf düştü. Bu yüzden Yavuzu bir süre uyutacağız. Uyanana kadar da yoğun bakımda kalacak. Biz elimizden gelen her şeyi yaptık. Bundan sonrası Yavuzda" dedi Cem
"Güçlüdür benim komutanım, bırakmaz kendini" dedi Mücahit içindeki o fırtınayı saklamak için çaba sarf ederken.
✠
Tam 3 gündür uyutuluyordu Yavuz. Bahar tam 3 gündür yemiyor, içmiyor, uyumuyordu. Sadece yoğun bakım penceresinin önünde kocasını bekliyor ve ağlıyordu.
Tam 3 gün boyunca kocasının yanına girmesine izin vermemişlerdi. Ama şimdi büyük uğraşlar sonucu girmeyi başarmıştı.
Bahar günlerdir hiç durmadan akan yaşlardan birini daha sildi yanağından. Ardından yüzündeki maskeyi çıkarttı.
Yavuzun yattığı yatağın boşta kalan tarafına oturdu. Kocasının sağ elini canını yakmaktan korkarak tuttu. Eskiden sımsıcak olan ama şimdi soğuk olan eli dudaklarına götürdü. Onu öptükten sonra kocasının elini okşayarak,
"Eskiden sımsıcak olurdu ellerin sevgilim. Eskiden soğuk olan eller benim olurdu. Sen benim ellerimi avuçların arasına alıp ısıtmaya çalışırdın. Şimdiyse ben... Bu hiç olmadı sarı komutan. Burda yatmak sana yakışmadı. Beni çaresizce burada bekletmek sana yakışmadı" dedi.
Ardından burnunu çekti ve ufak bir tebessümle,
"Erkekler bekletmez sevgilim. Erkekler bekler. Ama çaresizce değil. Aynı senin beni beklediğin gibi heyecanla bekler. Hatırlıyor musun ? Nikah günü uyuya kaldığım için geç hazırlanmıştım. Sen beni beklemiştin. Belli etmek istemesen de gözünde görmüştüm o heyecanını. Beni görünce dilinin tutuluşunu... Aynı o günkü gibi bekler erkekler. Bekletmezler. Bekletseler bile aynı senin beni beklediğin gibi heyecanla bekletir. Çaresizce değil..."
Baharın dudaklarından hıçkırık koparken devam etti,
"Uyan Yavuz, uyan. Bizi daha fazla çaresizce bekletme. Elimden bir şey gelmeden seni beklemek canımı daha çok yakıyor. Benim için değilse bile kardeşlerin için uyan" dedi
Bahar burada daha fazla kalamayacağını anlayınca oturduğu yerden kalktı. Yavuzun buğday sarısı saçlarını okşayıp kokusunu içine çekerek öptü.
En son kocasının kulağına eğildi. Gözünden akan yaş Yavuzun solmuş tenine düşüp usulca oradan akarken,
"..'Bekliyorum çaresiz
Nerede,ne zaman, belirsiz.
Patlayacak,imkansız
Güneş mi tutulacak,ay mı belli değil. Ellerim bağlı çaresiz,
Ruhum alev,alev nefessiz,
Sanma gözlerim kalacak sensiz,
Ya seninle olacak, ya seninle gidecek.
Ya hasret yakacak ikimizi
Ya beraber tükenecek nefesimiz'.. Bizim şairimiz Cemal Süreyya sevgilim. Ben şimdi başka bir şairden alıntı yaptım ama sen uyan. Sen uyanınca Cemal Süreya'ya tekrar geçiş yapacağım. Anla Yavuz, anla. Sensiz Cemal Süreya'nın bile önemi yitip gidiyor benim için" dedi
Bahar günlerdir akmaktan usanmayan gözyaşlarını tekrar sildi ve yoğun bakımdan çıktı.
Bahar dışarıya çıkınca birden dönen başı ve karar gözleriyle sendeledi. Sağ eli alnına giderken sol eliyle tutunacak yer aradı. İlk denemede eli boşluğa düştü. Ardından tekrar elini hava attı. Bu sefer eli boşluğa düşmedi. Kim olduğunu bilmediği biri tarafından tutuldu.
Hemen ardından ise belini güçlü kollar kavradı. Bahar daha fazla direnemedi ve kendini belini kavrayan güçlü kollara bıraktı.
Kendini tamamen karanlığa teslim etmeden önce gördüğü son şey hastane koridorunun tam gözüne çarpan beyaz ışığı; hissettiği son şey yanağına inen hafif darbeler; duyduğu sen şey ise sevdiklerinin telaşlı sesiydi..
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
Bölümü nasıl buldunuz ? Umarım beğenmişsinizdir.
Bu seride biraz daha geçmişe ineceğiz. Geçmişte Yavuz ve Baharın güzel anılarına... Umarım sıkılmadan okursunuz ve hoşunuza gider.
Satır arası yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayınnn 🙏
Yeni bölüme kadar kendinize iyi bakın 💋 💕