,၂၂
(TN:😰
,၂၂
(TN:😰 ဖတ်ရတာသာ နည်းနည်းလေးနော်..
ပြန်ဖို့ ရေးလိုက်တော့ မူးနေတာပဲ...😑
မူရင်းက my dsicipline die yet againပဲနော်..
လာမေးကြလို့ပါ...abOut မှာလည်း တင်ထားပါတယ်...မြန်မာပြန်ကတော့ အကုန်ပြန်ဖို့ စဉ်းစားထားတာပါ ရယ်ရလို့ပါ..😁..but..အပိုင်းရာချီဆိုတော့ နည်းနည်းကြာမယ်နော်..😓..စောင့်ဖတ်ပေးကြပါလို့ တစ်နေ့တစ်ပိုင်း or နှစ်ပိုင်းနဲ့ဆို နောက်တစ်လကြာရင် အပိုင်းရာချီ သွားမှာပါ..)
''အဲ့တာကို အစ်မ စိတ်ပူတာ မဟုတ်ဘူး''
ကျူ းယောင် သက်ပြင်းချတယ်။
''ငါက မင်း အခြေတည်ဆင့်ဆေးလုံး သုံးမှာကို စိုးရိမ်တာ ဆရာက ပြောတယ်
ကျင့်ကြံခြင်းက အစထဲက သဘာဝနဲ့ ဆန့်ကျင်တာ
ဆေးလုံးသုံးလိုက်ရင် ရလာတဲ့ အကျိုးက ယာယီပဲ လူရဲ့ ကိုယ်ပိုင် စွမ်းရည်နဲ့ မတူဘူး
ယှဉ်ရရင် ကိုယ်ပိုင် စွမ်းရည်ကို ပိုုပြီး အလေးထားသင့်တယ် ဆရာကိုယ်တိုင်လည်း ဘယ်တုန်းကမှ ဆေးလုံးသုံးပြီး အဆင့်တွေကို မဖြတ်ကျော်ခဲ့ဘူး''
ဝမ်ရှုဟိုင်လည်း ခဏလည်း ြငိမ်သွားတယ်။
သူလည်း ဒီသဘောတရားကို သိတယ်။ဆေးလုံးဆိုတော့ ဆိုးကျိုး ကအမြဲ ရှိတယ်။ခုချိန် စဦးအဆင့်တွေမှာ မသိသာပေဲ့ နောက်ပိုင်းဆိုသိသာ လာပြီးဆက်မတက်တော့ဘဲ တစ်သွားတတ်တယ်။သို့ပေမဲ့ လူတိုင်းက ဆေးလုံးသုံးပြီး အဆင့်တည်ဆောက်တတ်ကြတာ အကျင့်လို ဖြစ်နေပြီ။ဒါကြောင့်မို့လို့ သူလည်း မတွေးမိတာ။
''မမ ကျူ းယောင်ပြောတာ မှန်ပါတယ် ကျတော် အခြေတည်ဆင့်ရောက်ဖို့ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် အားထုတ်ပါ့မယ်''
''မင်း ကတိတည်ရမယ် ကောင်လေး''
ကျူ းယောင်လည်း ကျေနပ်စွာနဲ့ ကောင်လေး ပုခုံးကို ပုတ်လိုက်တယ်။သူမစကားကို နားထောင်ပြီး ဂရုစိုက်တတ်လာလို့ ဒီကောင်လေးကို သူမ အတော် သဘောကျလာတယ်။
''ဟုတ်တော့ ဟုတ်တယ် မင်း လုံးဝ
မတတ်နိုင်တော့မှပဲ ဆေးလုံးကို သုံးပေါ့
သေသွားရင်က
မျှော်လင့်ချက်မရှိတော့ဘူးလေ''
''အင်း ရှုဟိုင် သဘောပေါက်ပါတယ်''
ရိုကျိုး လိုက်တာ!နားထောင်လိုက်တာ!ကြည့်ရတာ သူ့ကို ဂရုစိုက်ခဲ့တာ အလကားတော့ မဟုတ်တော့ဘူး!
''အင်း ဒါနဲ့ မမ ကျူ းယောင်ရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်း အဆင့်ကရော''
ကျူ းယောင်လည်း သူရဲ့ ဖန်နှလုံးသားလေးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း အဝေးကို ကြည့်လိုက်တယ်။သူ့နှလုံးသားကို ရက်ရက်စက်စက် ထိုးနှက်စရာလား!!!
သူမပုံစံက သိပ်ကြည့်မကောင်းတော့တာကြောင့် ကောင်စုတ်လေး က အမြန်ပြောတယ်။
''ကျနော်က မမရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်း အဆင့်ကို မမြင်နိုင်လို့ ကျနော့်ထက် ပိုမြင့်နေတယ်ထင်လို့
ဒါမှမဟုတ်..''
ကောင်စုတ်လေး က လန့်သွားတယ်။ပြီးတော့
ချက်ချင်း ပြန်ပြင်ပြောတယ်။
''မမကျူ း ကျတော် တကယ် မရည်ရွယ်ပါဘူး
ကျနော်က မမကျူ းခုထိ ချီ စွမ်းအင် မခံစားမိသေးတာကို မသိလို့ပါ..ကျတော့်ကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့
မမကျူ းသာ ချီ စွမ်းအင် ခုထိ မရှိသေးတာ သိရင်ကျနော် ဒီကိစ္စကို မပြော ပါဘူး
မစိုးရိမ်ပါနဲ့ တကယ်တော့ ချီ စွမ်းအင်ကို ခံစားရတာက တကယ် လွယ်ပါတယ် ကျနော်ဆို တစ်ညထဲနဲ့ သိခဲ့တာ..ကျတော်..''
ထိုးတယ်။ဆက်ထိုးတယ်။နောက်တစ်ချက် ဆက်ထိုးတယ်။စကားထက်ထက်ဓားတွေ သူမ နှလုံးသားလေးကို တချက်ပြီး တချက်ထိုးနေတယ်။ကောင်စုတ်လေးရဲ့ ပါးစပ်ကို လက်နဲ့ မအုပ်ဘဲ မနေနိုင်တော့ဘူး။
''ကျေးဇူးပြုပြီး ပြောတာ လေး
ရပ်လို့ရမလား''
ကောင်စုတ်လေး သူမက ကို တမင်လှောင်နေတာ မဟုတ်ပါဘူးနော်!ကောင်စုတ်လေး
နင်ကြီးလာလို့ နင့်ကို မရိုက်ရဲဘူး မထင်နဲ့ ငါ နင့်ကို တင်ပါး ရိုက်ရဲသေးတယ်နော်!!
ညနက်လာတော့ ရိုးသားဖြူစင်နေတဲ့ ကောင်စုတ်လေး ပိုပြီး သူမကို ဟာသမလုပ်ခင်မှာ တောင်ကနေ အမြန်မောင်းထုတ်လိုက်ရတယ်။
ဝမ်ရှုဟိုင်လေးက အကန်ခံလိုက်ရလို့ နာသွားတဲ့ သူ့တင်ပါးကို ပွတ်ရင်း လှမ်းအော်တယ်။
''သေချာပေါက် ကျတော့် ပြိုင်ပွဲ ကို လာကြည့်ရမယ်နော်''
အဲ့နောက်မှပဲ သူလည်း တောင်ကနေ အမြန်ထွက်ပြေး သွားတော့တယ်။နောက်ကနေ ကြိုးကြာဘဲ တစ်စုက လိုက်ဆိတ်နေတာမလို့။
သူ့ပွဲကို လာကြည့်ရမယ် ။ဘယ်လို လာရမှာလဲ။
သူမ ထွက်သွားနိုင်ဖို့ နည်းလမ်းတော့ရှိမှလေ။
ခုလို သူ့ဆရာသာ တောင်အတားဆီးကို အားဖြည်ဖို့ မသွားဘူးဆိုရင် ကောင်စုတ်လေး ဝင်လာလို့ ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ ကောင်စုတ်လေးက အမြဲ ကောင်စုတ်လေး ဖြစ်နေမှာပဲ။ဘယ်လို ချောမောပြီး ယဉ်ကျေးရိုကျိ ုးလာပါစေ သူမကိုဓားနဲ့ ထိုးတတ်နေသေးတာပဲ။နောက်သုံးလလောက် သူ့စာတွေကိုမပြန်ဘဲ နေဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
ကောင်စုတ်လေး ရဲ့ ရောက်နေတဲ့ အဆင့်နဲ့
သူ့ အဆင့်ကို နှိုင်းကြည့်မိတော့ သက်ပြင်း ထပ်ချမိပြန်တယ်။ကျူ းယောင်လည်း သူ့ုခြံဝန်းလေးထဲက မြက်ခင်းပြင် ပေါ်ထိုင်ရင်း ငါးနစ်တိုင်တိုင်
မခံစားမိသေးတဲ့ ချီ စွမ်းအင်ကို ခံစားမိဖို့ ကြိုးစားနေမိတယ်။
ကျောက်စိမ်းသစ်တောတောင်ရဲ့ ညနက်နက်က
ပိုပြီး တိတ်ဆိတ်လာတယ်။သူ့ဆရာ မရှိတော့ ပိုတောင် တိတ်ဆိတ်လာသေးတယ်။ခဏလောက် သူမ စိတ်ထဲ ဗလာကျင်းသွားတယ်။
ရင်းနှီးနေတဲ့ နွေးထွေးမှု တစ်ခုကို သူမ ခံစားလိုက်ရတယ်။သူ စိတ်ထဲ လင်းသွားပြီး ဘေးနားမှာ မရေတွက်နိုင်တဲ့ အလင်းစုလေးတွေ ဝန်းရံနေတယ်။ဒိအလင်း လုံးလေးတွေက ဘာတွေလဲ။
သူမ မျကိလုံး ကို ဖွင့်မကြည့်ပေမလို့ သူမ ဒီ အလင်းလုံးလေးတွေကို လုံးဝ ခံစားမိနေတုန်းပဲ။
ဒါတွေက ချီစွမ်းအင် ဆိုတာလား!
ခဏတွင်းချင်း သူမ စိတ်လှုပ်ရှားလာတယ်။
ငါးနှစ် ငါးနှစ်တောင် ကြာပြီးနောက် သူမ နောက်ဆုံးတော့ ချီစွမ်းအင်ကို ခံစားမိပြီ။အလင်းလုံးလေးတွေ တချို့က အရမ်းသေးတယ် တချို့က အစုလိုက်ဖွဲ့နေတယ်။အားလုံးက လေထဲမှာ ကခုန်နေသလိုပဲ။
သူတို့လေးတွေက အသက်ရှင်နေသလိုပဲ သူမဘေးနားမှာ ကခုန်ရင်း တချို့က သူမပါးကိုတောင် ပွတ်တိုက်သွားကြတယ်။သူတို့က သူမကို ချစ်တဲ့ပုံစံနဲ့။
အရောင်စုံ အလင်းလုံးလေးတွေ ကခုန်နေတဲ့ ကြားက အလင်းလုံးလေးတစ်ချို့က ငွေရောင် အမြီးလေးတွေ ရှိနေပြီး သူမ နဲ့ အရမ်းရင်းနှီးသလို ခံစားရတယ်။သူမ ယူရမယ့် လျှပ်စီး ချီ စွမ်းအင် ဖြစ်ရမယ်။
ကျူး းယောင်လည်း စိတ်လှုပိရှားတာကို မြိုသိပ်ရင်း ဆရာသင်ပေးထားတဲ့ စုဆောင်းနည်းကို ပြန် စဉ်းစားတယ်။ပြီးတော့ ချီစွမ်းအင်တွေကို သေချာခံစားပြီး သူမကိုယ်ထဲ ရောက်လာအောင် သူတို့ကို ညွှန်ပြလိုက်တယ်။
သူမအဲ့လို ညွှန်ပြတယ်လို့ တွေးလိုက်ရင် ချီ စွမ်းအင် လေးတွေက သူမ ကိုယ်ထဲကို အလျင်မြန် အစုလိုက် ပြေးဝင်လာကြတယ်။
သူမ ဝမ်းတောင် မသာ နိုင်ခင်မှာပဲ အလင်းလုံးတွေက ဖွင့်ထားတဲ့ အိုးထဲ ပြေးဝင်လာသလိုပဲ တွန်းတိုက်ပြီး အထိန်းချုပ်မဲ့ အားလုံး ပြေးဝင်လာကြတယ်။
ခဏတွင်းချင်းပဲ သူမတစ်ကိုယ်လုံးက အကြောတွေအရွတ်တွေထဲ ထိပြည့်သွားတယ်။သို့ပေမဲ့ သူတို့ တွေက မရပ်တန့်သေးဘူး။
သူမတစ်ကိုယ်လုံးက အကြောတွေအရွတ်တွေ အကုန်လုံး ဖောင်းကားလာပြီး ခေါင်းကနေ ခြေဖျားထိနာကျင်လာတယ်။ ဘုန်းခနဲ့ တခုခုပေါက်ကွဲသွားသလို အသံကို သူမစိတ်ထဲမှာ ကြားလိုက်ရပြီးနောက် စောစော နှေးကွေးနေတဲ့ အလင်းတန်းစုက ချောချောမွေ့မွေ့ လျင်လျင်မြန်မြန် အဆုံးမဲ့လို သူမထဲကို စီးဆင်းနေကြတော့တယ်။အဆက်မပြတ်စီးဆင်းရင်း ပေါက်ကွဲသံတွေကြားရတယ်။သို့ပေမဲ့ မရပ်တန့်သွားပဲ ဆက်စီးဆင်းနေကြတယ်။အကြိမ်တိုင်းမှာ မခံရပ်နိုင်လောက်အောင် နာကျင်တာက ပိုပိုလာတယ်။
ကျူးးယောင်ကတော့ သူမ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်တွေက အံသြလောက်အောင် လျင်မြန်နေတာ မသိလိုက်ဘူး။ချီစွမ်းအင် ပထမဆင့်.
ဒုတိယဆင့်..တတိယဆင့်...
ရုတ်တရက် အရမ်းကို မခံရပ်နိုင်တဲ့ နာကျင်မှုတစ်ခုဖြစ်လာပြီး သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို အပိုင်းပိုင်းအစစ ဆွဲဖြဲ ပစ်တော့မလိုလဲ။ခေါင်းစ ခြေဆုံး တစ်ကိတစ်ကိုယ်လုံးနေရာလပ်မကျန် နာလာတယ်။သူမမြေပေါ်ကို လဲကျသွားတယ်။သူမ ဘာလုပ်လုပ် နာကျင်မှုက ပျောက်မသွားဘူး။နှာခေါင်းတွေ နားရွက်တွေ ပါးစပ်တွေက သွေးတွေထွက်ကြလာတယ်။သူမ သွေးကြော တွေ အားလုံး ပွင့်ထွက်ကုန်တယ်။တစ်ကိုယ်လုံးသွေးထဲလဲနေပြီး မကြာခင် သူမ သေတော့မယ်လို့ ခံစားရတယ်။
ထိုအချိန် ရှေးဟောင်းတောင် အကာကွယ်မှာ အားဖြည့်ပေးနေတဲ့ ယုယန်က ချက်ချင်းမျက်နှာညိုသွားပြီး ကျောက်စိမ်းသစ်တောဆီကို
လှည့်ပြန်သွားတယ်။
''ဆရာဦးလေး''
သူ ရုတ်တရက် ထွက်သွားလို့ တောင်အကာကွယ်က ပြိုလဲတော့ မယောင်တွေ ဖြစ်လာတယ်။
ဇီမိုလည်း မတတ်နိုင်ဘဲ သူ့အစားဝင် ထိန်းလိုက်ရတယ်။လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ဦးလေး အရိပ်ယောင်တောင် မတွေ့ရတော့ဘူး။
ဆရာ ဦးလေး အငယ်ကို ဒီလို နှိပ်စက်လို့မရဘူးလေ!ကျတော်က ကိုယ့်ဘာသာ ဒီတောင်အကာကွယ်ကို မထိန်းနိုင်ဘူးလေ သိရဲ့နဲ့!!
ယုယန်က အမြန်ဆုံးနှုန်းနဲ့ တောင်ကို ပြန်သွားနေတယ်။ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူ့ တပည့်ပေါ်မှာ ထားခဲ့တဲ့ အမှတ်သားက အချက်ပြလာလို့။ဒီအမှတ်သားက ဆက်ဆံသူတပည့်နဲ့
ဆရာကြားဆက်သွယ်ထားတဲ့ အမှတ်သားလို့လည်း ပြောလို့ရတယ်။သူတပည့်ရဲ့ အသက်အန္တရာယ် ကြုံတဲ့ အရေးပေါ် အချိန်တွေဆို ဒီအမှတ်သားကချက်ချင်း အချက်ပြလာတယ်။(😪TN:ကားကို သူခိုးခိုးဖို့ လုပ်ရင် alarmထမြည်တာမျိုး )
သူ့တပည့်က ကျောက်စိမ်းသစ်တော တောင်မှာပါ ဘယ်သူကများ အန္တရာယ်ပြုရဲမှာလဲ!!
တောင်ကို မရောက်ခင်မှာပဲ ပြင်းထန်တဲ့ ချီစွမ်းအင် မုန်တိုင်းကို ခံစား လိုက်ရတယ်။သူလည်း မိုးကြိုးဝိညဉ်ကြော ပိုင်ရှင်ဖြစ်လို့ လျှပ်စီး ချီ စွမ်းအင်နဲ့ အကျွမ်းတဝင် ရှိတယ်။သိုပေမဲ့ ခုဟာက မြေကြီးနဲ့ ကောင်းကင်ကြားက လျှပ်စီး ချီစွမ်းအင်တွေအားလုံးက စုပြီး ကျောက်စိမ်းသစ်တောတောင်ထိပ်သို့ အလွန်အကြူးး သွန်ချနေသလိုပဲ။လောကမှာ အကောင်းဆုံး ချီ စွမ်းအင်စုဆောင်းဖို့ တည်ဆောက်ထားတဲ့ ဂါထာအကာကွယ်တောင် ဒီလောက် အားမကောင်းနိုင်ဘူးရယ်။
ယုယန် အနားကပ် သွားတော့မှ အလယ်မှာက သွေးတွေ လူးနေတဲ့ သူ့တပည့်ဖြစ်တယ်။မြေပေါ်လဲနေပြီး ဘေးက လှျှပ်စီး စွမ်းအင်တွေက သူမထဲကို အဆုံးမရှိ ဝင်ရောက်နေတုန်းပဲ။ဒီတိုင်းသာ ဆက်သွားရင် သူ မ မကြာခင် ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ဖောက်ခွဲ သလို ဖြစ်ပြီး သေလိမ့်မယ်။
သူလည်း သူ့ဓားကို ဝေ့ယမ်းပြီး ဝန်းရံနေတဲ့ ချီစွမ်းအင် အချို့ကို ဖယ်ရှားလိုက်တယ်။
ပြီးတော့ သူ့တပည့် ရှိရာ ချီစွမ်းအင် ပင်လယ်ရဲ့ အလယ်ကို ခုန်ဝင်သွားပြီး ဂါထာတစ်ခု သုံးကာ
သူ့တပည့်ကို နုးိစေလိုက်တယ်။
...(TN:
...😰😰
ပင်ပန်းတာ..)
ဖတ္ရတာသာ နည္းနည္းေလးေနာ္..
ျပန္ဖို႔ ေရးလိုက္ေတာ့ မူးေနတာပဲ...😑
မူရင္းက my dsicipline die yet againပဲေနာ္..
လာေမးၾကလို႔ပါ...abOut မွာလည္း တင္ထားပါတယ္...ျမန္မာျပန္ကေတာ့ အကုန္ျပန္ဖို႔ စဥ္းစားထားတာပါ ရယ္ရလို႔ပါ..😁..but..အပိုင္းရာခ်ီဆိုေတာ့ နည္းနည္းၾကာမယ္ေနာ္..😓..ေစာင့္ဖတ္ေပးၾကပါလို႔ တစ္ေန႔တစ္ပိုင္း or ႏွစ္ပိုင္းနဲ့ဆို ေနာက္တစ္လၾကာရင္ အပိုင္းရာခ်ီ သြားမွာပါ..)
''အဲ့တာကို အစ္မ စိတ္ပူတာ မဟုတ္ဘူး''
က်ဴ းေယာင္ သက္ျပင္းခ်တယ္။
''ငါက မင္း အေျခတည္ဆင့္ေဆးလံုး သံုးမွာကို စိုးရိမ္တာ ဆရာက ေျပာတယ္
က်င့္ၾကံျခင္းက အစထဲက သဘာဝနဲ႔ ဆန္႔က်င္တာ
ေဆးလံုးသံုးလိုက္ရင္ ရလာတဲ့ အက်္ိဳးက ယာယီပဲ လူရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ စြမ္းရည္နဲ႔ မတူဘူး
ယွဥ္ရရင္ ကိုယ္ပိုင္ စြမ္းရည္ကို ပိုုၿပီး အေလးထားသင့္တယ္ ဆရာကို္ယ္တုိင္လည္း ဘယ္တုန္းကမွ ေဆးလံုးသံုးၿပီး အဆင့္ေတြကို မျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ဘူး''
ဝမ္႐ႈဟိုင္လည္း ခဏလညး္ ျင္ိမ္သြားတယ္။
သူလည္း ဒိီသေဘာတရားကို သိတယ္။ေဆးလံုးဆိုေတာ့ ဆိုးက်ိဳး ကအျမဲ ႐ွိတယ္။ခုခ်ိန္ စဥိီးအဆင့္ေတြမွာ မသိသာေပဲ့ ေနာက္ပိုင္းဆိုသိသာ လာၿပီးဆက္မတက္ေတာ့ဘဲ တစ္သြားတတ္တယ္။သို႔ေပမဲ့ လူတုိင္းက ေဆးလံုးသံုးၿပီး အဆင့္တည္ေဆာက္တတ္ၾကတာ အက်င့္လို ျဖစ္ေနၿပီ။ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ သူလည္း မေတြးမိတာ။
''မမ က်ဴ းေယာင္ေျပာတာ မွန္ပါတယ္ က်ေတာ္ အေျခတည္ဆင့္ေရာက္ဖို႔ ကိ္ုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ အားထုတ္ပါ့မယ္''
''မင္း ကတ္ိတည္ရမယ္ ေကာင္ေလး''
က်ဴ းေယာင္လည္း ေက်နပ္စြာနဲ႔ ေကာင္ေလး ပုခံုးကို ပုတ္လိုက္တယ္။သူမစကားကို နားေထာင္ၿပီး ဂ႐ုစိုက္တတ္လာလို႔ ဒီေကာင္ေလးကို သူမ အေတာ္ သေဘာက်လာတယ္။
''ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္တယ္ မင္း လံုးဝ
မတတ္ႏုိင္ေတာ့မွပဲ ေဆးလံုးကို သံုးေပါ့
ေသသြားရင္က
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ဘူးေလ''
''အင္း ရႈဟိုင္ သေဘာေပါက္ပါတယ္''
႐ိုက်ိဳး လိုက္တာ!နားေထာင္လိုက္တာ!ၾကည့္ရတာ သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္ခဲ့တာ အလကားေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူး!
''အင္း ဒါနဲ႔ မမ က်ဴ းေယာင္ရဲ႕ က်င့္ၾကံျခင္း အဆင့္ကေရာ''
က်ဴ းေယာင္လည္း သူရဲ႕ ဖန္ႏွလံုးသားေလးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း အေဝးကို ၾကည့္လိုက္တယ္။သူ႔ႏွလံုးသားကို ရက္ရက္စက္စက္ ထိုးႏွက္စရာလား!!!
သူမပံုစံက သိပ္ၾကည့္္မေကာင္းေတာ့တာေၾကာင့္ ေကာင္စုတ္ေလး က အျမန္ေျပာတယ္။
''က်ေနာ္က မမရဲ႕ က်င့္ၾကံျခင္း အဆင့္ကို မျမင္ႏုိင္လို႔ က်ေနာ့္ထက္ ပိုျမင့္ေနတယ္ထင္လို႔
ဒါမွမဟုတ္..''
ေကာင္စုတ္ေလး က လန္႔သြားတယ္။ၿပီးေတာ့
ခ်က္ခ်င္း ျပန္ျပင္ေျပာတယ္။
''မမက်ဴ း က်ေတာ္ တကယ္ မရည္ရြယ္ပါဘူး
က်ေနာ္က မမက်ဴ းခုထိ ခ်ီ စြမ္းအင္ မခံစားမိေသးတာကို မသိလို႔ပါ..က်ေတာ့္ကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႔
မမက်ဴ းသာ ခ်ီ စြမ္းအင္ ခုထိ မ႐ွိေသးတာ သိရင္က်ေနာ္ ဒိီကိစၥကို မေျပာ ပါဘူး
မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ တကယ္ေတာ့ ခ်ီ စြမ္းအင္ကို ခံစားရတာက တကယ္ လြယ္ပါတယ္ က်ေနာ္ဆို တစ္ညထဲနဲ႔ သိခဲ့တာ..က်ေတာ္..''
ထိုးတယ္။ဆက္ထုိးတယ္။ေနာက္တစ္ခ်က္ ဆက္ထုိးတယ္။စကားထက္ထက္ဓားေတြ သူမ ႏွလံုးသားေလးကို တခ်က္ၿပီး တခ်က္ထုိးေနတယ္။ေကာင္စုတ္ေလးရဲ႕ ပါးစပ္ကို လက္နဲ႔ မအုပ္ဘဲ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး။
''ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေျပာတာ ေလး
ရပ္လို႔ရမလား''
ေကာင္စုတ္ေလး သူမက ကို တမင္ေလွာင္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္!ေကာင္စုတ္ေလး
နင္ႀကီးလာလို႔ နင့္ကို မ႐ိုက္ရဲဘူး မထင္နဲ႔ ငါ နင့္ကို တင္ပါး ႐ိုက္ရဲေသးတယ္ေနာ္!!
ညနက္လာေတာ့ ႐ိုးသားျဖဴစင္ေနတဲ့ ေကာင္စုတ္ေလး ပိုၿပီး သူမကို ဟာသမလုပ္ခင္မွာ ေတာင္ကေန အျမန္ေမာင္းထုတ္လိုက္ရတယ္။
ဝမ္႐ႈဟိုင္ေလးက အကန္ခံလိုက္ရလို႔ နာသြားတဲ့ သူ႔တင္ပါးကို ပြတ္ရင္း လွမ္းေအာ္တယ္။
''ေသခ်ာေပါက္ က်ေတာ့္ ၿပိဳင္ပြဲ ကို လာၾကည့္ရမယ္ေနာ္''
အဲ့ေနာက္မွပဲ သူလည္း ေတာင္ကေန အျမန္ထြက္ေျပး သြားေတာ့တယ္။ေနာက္ကေန ႀကိဳးၾကာဘဲ တစ္စုက လိုက္ဆိတ္ေနတာမလို႔။
သူ႔ပြဲကို လာၾကည့္ရမယ္ ။ဘယ္လို လာရမွာလဲ။
သူမ ထြက္သြားႏုိင္ဖို႔ နည္းလမ္းေတာ့႐ွိမွေလ။
ခုလို သူ႔ဆရာသာ ေတာင္အတားဆီးကို အားျဖည္ဖို႔ မသြားဘူးဆိုရင္ ေကာင္စုတ္ေလး ဝင္လာလို႔ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ထင္တဲ့ အတုိင္းပဲ ေကာင္စုတ္ေလးက အျမဲ ေကာင္စုတ္ေလး ျဖစ္ေနမွာပဲ။ဘယ္လို ေခ်ာေမာၿပိီး ယဥ္ေက်း႐ိုက်ိ ုးလာပါေစ သူမကိုဓားနဲ႔ ထိုးတတ္ေနေသးတာပဲ။ေနာက္သံုးလေလာက္ သူ႔စာေတြကိုမျပန္ဘဲ ေနဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
ေကာင္စုတ္ေလး ရဲ႕ ေရာက္ေနတဲ့ အဆင့္နဲ႔
သူ႔ အဆင့္ကို ႏႈ္ိင္းၾကည့္မိေတာ့ သက္ျပင္း ထပ္ခ်မိျပန္တယ္။က်ဴ းေယာင္လည္း သူ႔ုျခံဝန္းေလးထဲက ျမက္ခင္းျပင္ ေပၚထုိင္ရင္း ငါးနစ္တိုင္တိုင္
မခံစားမိေသးတဲ့ ခ်ီ စြမ္းအင္က္ုိ ခံစားမိဖို႔ ႀကိဳးစားေနမိတယ္။
ေက်ာက္စိမ္းသစ္ေတာေတာင္ရဲ႕ ညနက္နက္က
ပိုၿပီး တိတ္ဆိတ္လာတယ္။သူ႔ဆရာ မ႐ွိေတာ့ ပိုေတာင္ တိတ္ဆိတ္လာေသးတယ္။ခဏေလာက္ သူမ စိတ္ထဲ ဗလာက်င္းသြားတယ္။
ရင္းႏွီးေနတဲ့ ေႏြးေထြးမႈ တစ္ခုကို သူမ ခံစားလိုက္ရတယ္။သူ စိတ္ထဲ လင္းသြားၿပီး ေဘးနားမွာ မေရတြက္ႏုိင္တဲ့ အလင္းစုေလးေတြ ဝန္းရံေနတယ္။ဒိအလင္း လံုးေလးေတြက ဘာေတြလဲ။
သူမ မ်ကိလံုး ကို ဖြင့္မၾကည့္ေပမလို႔ သူမ ဒီ အလင္းလံုးေလးေတြကို လံုးဝ ခံစားမိေနတုန္းပဲ။
ဒါေတြက ခ်ီစြမ္းအင္ ဆိုတာလား!
ခဏတြင္းခ်င္း သူမ စိတ္လႈပ္႐ွားလာတယ္။
ငါးႏွစ္ ငါးႏွစ္ေတာင္ ၾကာၿပီးေနာက္ သူမ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခ်ီစြမ္းအင္ကို ခံစားမိၿပီ။အလင္းလံုးေလးေတြ တခ်ိဳ႕က အရမ္းေသးတယ္ တခ်ိဳ႕က အစုလိုက္ဖြဲ႔ေနတယ္။အားလံုးက ေလထဲမွာ ကခုန္ေနသလိုပဲ။
သူတို႔ေလးေတြက အသက္႐ွင္ေနသလိုပဲ သူမေဘးနားမွာ ကခုန္ရင္း တခ်ိဳ႕က သူမပါးကိုေတာင္ ပြတ္တုိက္သြားၾကတယ္။သူတို႔က သူမကို ခ်စ္တဲ့ပံုစံနဲ႔။
အေရာင္စံု အလင္းလံုးေလးေတြ ကခုန္ေနတဲ့ ၾကားက အလင္းလံုးေလးတစ္ခ်ိဳ႕က ေငြေရာင္ အၿမီးေလးေတြ ႐ွိေနၿပီး သူမ နဲ႔ အရမ္းရင္းႏီွးသလို ခံစားရတယ္။သူမ ယူရမယ့္ လ်ွပ္စီး ခ်ီ စြမ္းအင္ ျဖစ္ရမယ္။
က်ဴး းေယာင္လည္း စိတ္လႈပိ႐ွားတာကို ၿမိဳသိပ္ရင္း ဆရာသင္ေပးထားတဲ့ စုေဆာင္းနည္းကို ၿပန္ စဥ္းစားတယ္။ၿပီးေတာ့ ခ်ီစြမ္းအင္ေတြကို ေသခ်ာခံစားၿပီး သူမကိုယ္ထဲ ေရာက္လာေအာင္ သူတို႔ကို ၫႊန္ျပလိုက္တယ္။
သူမအဲ့လို ၫႊန္ျပတယ္လို႔ ေတြးလိုက္ရင္ ခ်ီ စြမ္းအင္ ေလးေတြက သူမ ကိုယ္ထဲကို အလ်င္ျမန္ အစုလိုက္ ေျပးဝင္လာၾကတယ္။
သူမ ဝမ္းေတာင္ မသာ ႏုိင္ခင္မွာပဲ အလင္းလံုးေတြက ဖြင့္ထားတဲ့ အိုးထဲ ေျပးဝင္လာသလိုပဲ တြန္းတိုက္ၿပီး အထိန္းခ်ဳပ္မဲ့ အားလံုး ေျပးဝင္လာၾကတယ္။
ခဏတြင္းခ်င္းပဲ သူမတစ္ကိုယ္လံုးက အေၾကာေတြအရြတ္ေတြထဲ ထိျပည့္သြားတယ္။သို႔ေပမဲ့ သူတို႔ ေတြက မရပ္တန္႔ေသးဘူး။
သူမတစ္ကိုယ္လံုးက အေၾကာေတြအရြတ္ေတြ အကုန္လံုး ေဖာင္းကားလာၿပီး ေခါင္းကေန ေျခဖ်ားထိနာက်င္လာတယ္။ ဘုန္းခနဲ႔ တခုခုေပါက္ကြဲသြားသလို အသံကို သူမစ္ိတ္ထဲမွာ ၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္ ေစာေစာ ေႏွးေကြးေနတဲ့ အလင္းတန္းစုက ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ အဆံုးမဲ့လို သူမထဲကို စီးဆင္းေနၾကေတာ့တယ္။အဆက္မျပတ္စီးဆင္းရင္း ေပါက္ကြဲသံေတြၾကားရတယ္။သို႔ေပမဲ့ မရပ္တန္႔သြားပဲ ဆက္စီးဆင္းေနၾကတယ္။အႀကိမ္တိုင္းမွာ မခံရပ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ နာက်င္တာက ပိုပိုလာတယ္။
က်ဴးးေယာင္ကေတာ့ သူမ က်င့္ၾကံျခင္းအဆင့္ေတြက အံျသေလာက္ေအာင္ လ်င္ျမန္ေနတာ မသိလိုက္ဘူး။ခ်ီစြမ္းအင္ ပထမဆင့္.
ဒုတိယဆင့္..တတိယဆင့္...
႐ုတ္တရက္ အရမ္းကို မခံရပ္ႏု္ိင္တဲ့ နာက်င္မႈတစ္ခုျဖစ္လာၿပီး သူမတစ္ကိုယ္လံုးကို အပိုင္းပိုင္းအစစ ဆြဲျဖဲ ပစ္ေတာ့မလိုလဲ။ေခါင္းစ ေျခဆံုး တစ္ကိတစ္ကိုယ္လံုးေနရာလပ္မက်န္ နာလာတယ္။သူမေျမေပၚကို လဲက်သြားတယ္။သူမ ဘာလုပ္လုပ္ နာက်င္မႈက ေပ်ာက္မသြားဘူး။ႏွာေခါင္းေတြ နားရြက္ေတြ ပါးစပ္ေတြက ေသြးေတြထြက္ၾကလာတယ္။သူမ ေသြးေၾကာ ေတြ အားလံုး ပြင့္ထြက္ကုန္တယ္။တစ္ကိုယ္လံုးေသြးထဲလဲေနၿပိီး မၾကာခင္ သူမ ေသေတာ့မယ္လို႔ ခံစားရတယ္။
ထိုအခ်ိန္ ေ႐ွးေဟာင္းေတာင္ အကာကြယ္မွာ အားျဖည့္ေပးေနတဲ့ ယုယန္က ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာညိဳသြားၿပီး ေက်ာက္စိမ္းသစ္ေတာဆီကို
လွည့္ျပန္သြားတယ္။
''ဆရာဥိီးေလး''
သူ ႐ုတ္တရက္ ထြက္သြားလို႔ ေတာင္အကာကြယ္က ၿပိဳလဲေတာ့ မေယာင္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။
ဇီမိုလည္း မတတ္ႏုိင္ဘဲ သူ႔အစားဝင္ ထိန္းလိုက္ရတယ္။လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ဥိီးေလး အရိပ္ေယာင္ေတာင္ မေတြ႕ရေတာ့ဘူး။
ဆရာ ဥိီးေလး အငယ္ကို ဒိီလို ႏွိပ္စက္လို႔မရဘူးေလ!က်ေတာ္က ကိုယ့္ဘာသာ ဒိီေတာင္အကာကြယ္ကို မထိ္န္းႏု္ိင္ဘူးေလ သိရဲ႕နဲ႔!!
ယုယန္က အျမန္ဆံုးႏႈန္းနဲ႔ ေတာင္ကို ျပန္သြားေနတယ္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔ တပည့္ေပၚမွာ ထားခဲ့တဲ့ အမွတ္သားက အခ်က္ျပလာလို႔။ဒိီအမွတ္သားက ဆက္ဆံသူတပည့္နဲ႔
ဆရာၾကားဆက္သြယ္ထားတဲ့ အမွတ္သားလို႔လည္း ေျပာလို႔ရတယ္။သူတပည့္ရဲ႕ အသက္အႏၱရာယ္ ၾကံဳတဲ့ အေရးေပၚ အခ်ိန္ေတြဆို ဒိီအမွတ္သားကခ်က္ခ်င္း အခ်က္ျပလာတယ္။(😪TN:ကားကို သူခိုးခိုးဖို႔ လုပ္ရင္ alarmထျမည္တာမ်ိဳး )
သူ႔တပည့္က ေက်ာက္စိမ္းသစ္ေတာ ေတာင္မွာပါ ဘယ္သူကမ်ား အႏၱရာယ္ျပဳရဲမွာလဲ!!
ေတာင္ကို မေရာက္ခင္မွာပဲ ျပင္းထန္တဲ့ ခ်ီစြမ္းအင္ မုန္တိုင္းကို ခံစား လိုက္ရတယ္။သူလည္း မိုးႀကိဳးဝိညဥ္ေၾကာ ပိုင္႐ွင္ျဖစ္လို႔ လ်ွပ္စီး ခ်ီ စြမ္းအင္နဲ႔ အကြၽမ္းတဝင္ ႐ွိတယ္။သိုေပမဲ့ ခုဟာက ေျမႀကီးနဲ႔ ေကာင္းကင္ၾကားက လ်ွပ္စီး ခ်ီစြမ္းအင္ေတြအားလံုးက စုျပီး ေက်ာက္စိမ္းသစ္ေတာေတာင္ထိပ္သို႔ အလြန္အၾကဴးး သြန္ခ်ေနသလိုပဲ။ေလာကမွာ အေကာင္းဆံုး ခ်ီ စြမ္းအင္စုေဆာင္းဖို႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ဂါထာအကာကြယ္ေတာင္ ဒီေလာက္ အားမေကာင္းႏုိင္ဘူးရယ္။
ယုယန္ အနားကပ္ သြားေတာ့မွ အလယ္မွာက ေသြးေတြ လူးေနတဲ့ သူ႔တပည့္ျဖစ္တယ္။ေျမေပၚလဲေနၿပီး ေဘးက လွွ်ပ္စီး စြမ္းအင္ေတြက သူမထဲကို အဆံုးမ႐ွိ ဝင္ေရာက္ေနတုန္းပဲ။ဒိီတုိင္းသာ ဆက္သြားရင္ သူ မ မၾကာခင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေဖာက္ခြဲ သလို ျဖစ္ၿပီး ေသလိမ့္မယ္။
သူလည္း သူ႔ဓားကို ေဝ့ယမ္းၿပီး ဝန္းရံေနတဲ့ ခ်ီစြမ္းအင္ အခ်ိဳ႕ကို ဖယ္႐ွားလိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ သူ႔တပည့္ ႐ွိရာ ခ်ီစြမ္းအင္ ပင္လယ္ရဲ႕ အလယ္ကို ခုန္ဝင္သြားၿပီး ဂါထာတစ္ခု သံုးကာ
သူ႔တပည့္ကို ႏုးိေစလိုက္တယ္။
...(TN:
...😰😰
ပင္ပန္းတာ..)