Kabanata 38
Thought
Hanggang sa nakauwi ay iniisip ko parin ang tungkol sa pag-aaral. Alam kong wala na dapat ako problemahin don, hindi lang ako nakapaniwalang ginawa ni Craigan iyon kahit hindi pa kami. Kahit kami ay hindi ko siya papayagan gawin iyon kapag alam kong iyon ang kanyang plano. Ngunit mahirap siya pigilan, dahil kapag gusto niya talaga gawin ay magagawa niya sa isang desisyon niya lamang.
Babayaran ko iyon sa kanya, sa ayaw't at gusto niya. Alam kong pwede niya pag initan ng ulo iyon, ngunit kapag ako nagalit hindi ko alam kung sasabayan niya ba ako.
"Leanna are you going with me?" Pa ulit-ulit niyang tanong, nakaupo siya sa kama. Kakatapos niya lamang maligo, hindi pa siya nag bibihis. Nakatualya lang. "Pwede kang sumama sa akin, doon ka na mag aral."
"Craig, alam ko. Mag iipon muna ako para pag dating don ay may matirhan na kaagad ako. At hindi pa tapos ang usapan tungkol sa pag aaral ko."
Kailangan ko kalmahin ang usapan. Ayoko palakihin iyon, dahil hindi naman ganon ka tindi ang ginawa niya pero mali parin iyon sa akin.
"Then, you can live with me."
Umirap ako. "Hindi tayo mag asawa, at ayaw kong may kasama." Lalo na't ikaw na bigla nalang ako susugurin.
"Ayaw ako kasama? Pero palaging magkatabi sa kama? Natatakot ka ba sakin?" Tumayo siya, galit na ang ekspresyon.
Mabilis akong umiling. Hindi ko alam kung ano pa ilalabas ng aking labi. Wala na akong masabing dahilan. Parang halos lahat ay nasabi ko ngunit hindi gumana sa kanya.
"Matulog na tayo. Pagod tayo sa laro at hindi tayo magkakaintindihan parehas dahil pagod tayo." Sabi ko para tapusin ang usapan.
"Leanna, isang hindi at iling mo lang kaya ko pumigil. Kaya ko mag pigil kapag ayaw mo. Sawayin mo lang ako, titigil kaagad ako. Kung ayaw mo halikan kita, umiling ka lang." kinagat niya ang kanyang labi. "Hindi ako basta-basta papasok ng walang permiso sayo, Leanna." Ngumisi siya at napagtanto ko na hindi niya kaya mag seryoso sa usapan namin.
Hinawakan niya ang aking bewang at umiling kaagad ako. Kumunot ang kanyang noo. "Kung ayaw mo tumira sa matataas na lugar. Bibili tayo ng bahay, bibilhan kita basta sumama ka lang sakin pag uwi. Hindi ako mag aaral kapag di ka kasama."
"Mas lalo akong hindi sasama kapag bumili ka ng bahay." Pumikit ako ng mariin, dahil sa mapupungay niyang mata. Pinapaamo ang nararamdaman ko. "Sige, Craig. Sasama ako, pero pasamantala lang ako titira sa condo mo."
Dumilat ako at nanlaki ang kanyang mata. Mabilis siyang tumango. "Damn. I know you can't live without me huh?" Sabi niya at mabilis hinaplos ang kanyang labi ang aking labi, mabilis na halik at tinalikuran niya kaagad ako.
Susundan ko sana ngunit nag tungo siya sa likod ng kabinet at nakita kong binaksak niya ang tualya. Shit! Wala na ako nagawa kundi tumalikod na rin don. Hindi ko alam bakit dito pa siya mismo sa kwarto ko nag bihis at hindi na nag bihis sa banyo.
Kinabukasan hindi ako inaga ng gising. Wala na ako katabi at si Craigan pa ang nauna sa akin. Tinanggal ko ang kumot saking katawan, bumungad sa akin ang kanyang bagahe na nasa gilid at ang mga gamit niyang nasa kama kong inaayos. Napagtanto ko na kailangan ko na rin ayusin ang mga gamit ko.
Mas pinili kong lumabas at hanapin siya. Nang umapak ako sa sala ay nakita ko siya sa labas na hawak ang isang tangkay na may dalawang mangga nakasabit. May kinakain pa siyang isa, nakatagilid siya sakin at tanging shorts lamang ang kanyang suot. Talagang hindi niya hilig mag suot ng damit kapag nasa loob lang siya huh?
Bumaling siya sakin. Nanlaki ang kanyang mata at binaba ang hawak, madaling lumapit sakin. May kaunting pagkain sa kanyang labi, dinilaan niya iyon para mahawi.
"Good morning! Are you done yet?" Napagtanto ko na tinutukoy niya ang mga gamit ko.
"Hindi pa." Maikling sagot ko. Tumaas ang kilay niya parang hindi iyon ang inaasahan lumabas sa aking bibig.
"You should start packing." Bulong niya, hinawakan niya ang aking siko parang tinutulak pabalik sa aking kwarto para gawin ang kanyang utos.
"Mamaya." Bumaba ang tingin niya sa aking leeg, dinilaan niya ang kanyang labi at lumapit sa akin. Umatras ako ng kaunti at napalinga, wala namang tao siguro ay nasa labas. "Ah ang aga-aga mangga kinakain mo?"
Tumaas ang kanyang kilay dahil sa pag pansin ng kanyang kinain kanina.
"Bakit? Pandesal nanaman ba dapat? Hindi ka ba nasasawa dito?" Sabay baba niya ng tingin at nguso sa kanyang katawan. Umangat siya ng tingin kasabay ang kanyang braso, ipinakita kung gano siya kalaki.
Umirap ako. "Hindi ko alam bakit ako napabigla ng amin. Parang hindi pa siguro ang tamang panahon?" Pinilit kong mag seryoso kahit gusto ngumiti dahil sa kanyang nakaawang na labi sa aking sinabi.
"Really? Does that mean you want to break up . . . on me?" Sinuklay niya ang kanyang buhok. "With me? Damn! Kaya mo iwanan ang taong pinaghirapan makuha ang 'Oo mo?"
"Oo. Simpleng tango lang, Craig." Hindi ko mapigilan kagatin ang aking labi at ilabas ang ngiti.
Tumango tango siya. Gumuhit ang kanyang labi, umigting ang kanyang panga at alam kong nagalit ko siya sa aking sinabi. Hindi ko alam kung bakit mas lalo ko siya nagugustuhan kapag galit ang kanyang ekspresyon. Parang pakiramdam ko, sa akin lang siya kaya mag pigil ng galit dahil mahal niya ako.
"Cool off? Fuck fine! I will say . . . advance good luck to your new boyfriend." Umamba siyang tatalikuran ako. Oh nakalimutan kong mabilis pala siyang mapikon.
Hinawakan ko ang kanyang balikat, mabilis ko inangat ang aking ulo at natamaan ko ang kanyang labi ang aking labi, sinubukan kong halikan kahit hindi ko talaga alam kung paano. Napatigil siya, kumunot ang kanyang noo ng ilang sandali at ngumisi.
"Teach me how to kiss." Pabulong kong hiling.
Nanlaki ang kanyang mata. Nakita ko kung paano siya namutla at hindi makapaniwalang nang galing iyon sa aking labi.
"Fuck! Don't tease me. Don't fucking tease me like this! Damn Leanna! If you asking something, don't you ever do this again. You're lucky . . . I'm not . . . turn on . . . yet. So stop."
Nakita ko kung paano mag pigil ang kanyang ekspresyon. Tumutulo na ang kanyang pawis at namumula na ang kanyang mukha. Alam kong gusto niya ako halikan ngunit wala ako ideya bakit hindi niya magawa.
"Bakit hindi mo ako halikan? Hinahayaan kita."
"Damn it! Baka hindi lang sa halik humantong. I want to go to your room and pack your things but fuck! Hindi ako sigurado kung maayos pa kapag sumunod ako." Umiwas siya ng tingin. Malalim na hininga at parang ngayon lang nakabalik sa mahabang tinakbo para mag habol parin ng hininga.
Hinawakan ko ang kanyang tattoo at narinig ko ang malulutong niyang mura. "Fuck! What the fuck are you doing?" Hinawi ko kaagad ang aking kamay.
"Paano mo na desisyunan mag palagay ng tattoo, na hindi ka pa sigurado sayo na ang bagsak?" Gusto ko malaman kung paano niya nagawa iyon kahit nakikita at sinisimulang ligawan palang ako.
"Dahil alam kong sa akin. Dahil alam kong kaya ko paghirapan kapag sinabi kong akin. Na magiging akin. Mas lumalakas ang loob ko kapag nakikita ko ang pangalan mo nakalagay sa dibdib ko, pang laban sa ginagawa at masasakit na salitang tinatamaan ako.
I am easily to move on. I'm used to it, But it can't be easy if the words from in your mouth."
"I just found you attractive when I get you mad. Sorry."
"I am more attractive when you see how really mad I am, when . . . you with me alone in the room. Silent, you can only hear is your voice." Humalakhak siya. Pakiramdam ko lahat ng aking dugo naubos dahil sa kanyang sinabi.
Napalunok ako. Mas magaling siyang lumaban kaysa sa akin.
Nilapat niya ang kanyang mukha sa akin, mabilis kong tinulak ang aking labi sa kanya. Nakita kong ngumisi siya dahil inunahan ko siyang humalik. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, parang gusto ko lagi nararamdaman ang labi niya. Dahil parang ang kasiyahan ko ay nasa kanya, kapag wala siya, pakiramdam ko ay hindi ako gumagana. Siya lang kaya bumuhay ng aking loob.
"Damn! Bakit sa una palang hindi mo na hinahanap ang halik ko?"
Ngumiti ako. Parang hindi na matatapos ang ngiti ko kapag nandyan siya. "Dahil hindi pa tayo?" Kibitt balikat ko. "Aayusin ko muna mga gamit ko." Pagkatapos non ay kakausapin ko na si Lolo, tungkol sa mga magulang ko.
Ako lang mag isang nag aayos ng gamit sa kwarto, habang si Craigan ay nasa labas. Hindi ko alam kung ano ginagawa, hindi niya pa tapos ayusin ang kanyang gamit. Dahil nasa labas pa ang iba, ayoko namang siyang utusan ayusin na ang mga iyon dahil hindi pa ako tapos. Alam kong hindi niya nanaman ako titigilang haplusin kapag kasama siya. Ngunit kumakatok siya minsan, sinusulyapan ako, parang gusto ako pagmasdan ang akala ko ay may tumatawag sa akin sa labas.
Hindi dumalaw ngayon si Ron sa bahay, siguro ay busy iyon. Hindi ko pa nasasabi kay Natalia ang tungkol sa pagbalik ko. Siguro ay sorpresahin ko nalang siya don o sasabihin na lang.
Naayos ko na ang mga gamit ko. Sinabihan ko si Craigan siya na susunod mag ayos. Mabuti naman may alam iyon mag ayos. Nang natapos ako ay dumating na sina Lola at Lolo, dumiretso kaagad si Lola sa kanyang kwarto at si Lolo naman ay hinarap kaagad ang TV. Hindi ko alam kung saan sila nang galing, may oras na ako tanungin si Lolo.
Umupo rin ako sa sala. Hindi ko alam kung paano sisimulan, siguro ay wag ko munang biglaan dahil magugulat talaga si Lolo dahil ngayon lang iyon ulit natanong.
"Lo. Saan po kayo nang galing ni Lola? Umikot lang kayo sa bahay?"
"Alam mo naman apo yang Lola mo. Kung ano makita sa paligid ay gustong ikutin." Tumawa si Lolo pero ang mga mata ay nanatiling nasa TV.
"Lo uhm . . . may gusto lang po akong itanong sainyo. Don nalang po tayo sa labas." Di na ako makapagtimpi at gusto na itanong iyon.
Pinatay ni Lolo ang TV. Tumango siya at marahan na tumayo, sumunod siya sa pag labas sa akin. Malayo layo sa bahay. Tahimik naman ang labas pag dating ng gabi at wala gaanong tao na rito.
"Ano yung gusto mong itanong apo?"
Humalukipkip ako, nanlamig kaagad ang aking katawan hindi ko alam kung bakit.
"Lo." Napakagat ako sa aking labi. Bumuntong hininga ako. "Naalala niya ba ang pangalan nila mama? Yu-yung tunay ko pong mga magulang? Gu-gusto ko lang malaman."
Hindi ko makita ang ekspresyon ni Lolo. Pero nakita kong umiwas siya ng tingin sa akin, sa kawalan na siyang nakatingin.
"Pasensya na apo. Hi-hindi ko na matandaan kung ano pangalan nila." Hinawakan ni Lolo ang kanyang ulo na parang iyon ang paraan para maalala ang bagay na iyon ulit. "Hindi ko na matandaan kung sino tunay mong magulang."
"Wala ba kayo litrato o birth certificate man lang nila?" Gusto kong itanong kung bakit nila ako gusto ipalaglag. Hindi ko alam bakit ang laking bagay iyon sakin kahit hindi talaga ako sigurado. Pero pakiramdam ko totoo, hindi isisigaw iyon ni tita sakin kung hindi.
"Wala na apo. Wala ako maalala. Bakit mo pala sila naitanong?"
Sumisikip ang aking dibdib. Hindi ko alam, dahil wala ako nakuhang inpormasyon? Dapat pinabayaan ko na ang bagay na iyon. Parang mas lalong sumasakit ang nararamdaman ko.
"Bigla ko lang po naalala, Lo. Bigla nalang ako nag ka interesado ulit. Ewan kung bakit." Pilit ko kinalma ang aking tono gaya ng simulang pangungusap.
"Wala ka rin makukuha sa Lola mo. Susubukan kong maalala iyon."
"Iniwan na nila ako nung pag panganak sa akin?" Kinuyom ko ang aking kamao. Parang mali ang naitanong ko. Maling mali! Natatakot ako na marinig kay Lolo ang mga nabanggit ni tita.
"Iniwan ka na sa amin ng magulang mo. Iyon lang naalala ko apo. Mahina na ang memorya ko. Wala na rin kaming balita sa mama mo. Kinalimutan niya na rin kami. Kahit saan mo itanong, wala na makakaalala sa kanila. Dahil ilang taon na sila nawala. Hindi ko alam kung . . ." Naputol si Lolo. Narinig ko ang pag buntong hininga niya. Napalunok ako. Naiiyak ako dahil sa sikip ng aking dibdib. Wala ako makukuha kay Lolo, gusto ko lang malaman kung ano ang dahilan. Iyon lang, kahit hindi ko na makilala ang magulang ko. Pero natatakot ako baka may masamang mangyare sa kanila kapag binanggit ko iyon. Mas gugustuhin ko itago kaysa mawala sina Lolo dahil sa pagkabigla. Mabuti madilim-dilim na ang lugar na tinatayuan ko kaya hinayaan kong bumagsak ang isang patak na luha sa aking mata.
"Lo mag pahinga na po kayo." Sabi ko.
"Sige apo." Hindi maagat ni Lolo ang tingin niya sa akin, hanggang sa dumiretso na siya sa loob. Bumagsak na ang luha ko. Napahawak ako sa aking dibdib na parang pinipisil para sa naipong luhang napigil kanina. Bakit ko iniiyakan ang mga magulang ko? Bakit noon ba ay iniyakan nila ako? Pakiramdam ko hindi. Hindi ko na kailangan maramdaman dahil alam ko naman ang sagot.
Paninindigan ko ang sinabi ni tita, kahit masakit. Wala ako magagawa dahil iyon ang totoo. Dahil kay tita ay buhay ako, dapat malaki ang utang na loob ko sa kanya dahil nandito ako. Pero mas lalaki ang utang na loob ko kapag hinayaan niya akong mawala na lang.
Hanggang sa nawala ang luha ko ay bumalik na ako sa loob. Natulog na si Lolo, at tulog na sila lahat siguro. Pinatay ko ang ilaw at napatulala ng ilang sandali bago dumiretso sa kwarto at nakita si Craigan na nakahiga. Patay na rin yung ilaw kaya hindi niya makikita ang mga mata ko.
Mabilis kong binagsak ang aking braso sa kanyang katawan, at hiniga ang aking ulo sa kanyang dibdib. Lumakas ang pintig ng aking puso, pumikit ako ng mariin para matigilan ulit ang luha.
Naiiyak ako, dahil lahat ng sinabi ko na gusto mangyare sana ay kinain ko. Na mabuti at buhay ako. Gumaan ang pakiramdam ko nang naramdaman ang init ng katawan at hininga ni Craigan. Hinahaplos niya ang aking likod kaya mas gumaan ang aking puso, mas lalong lumuwag ang hininga.
Hindi ko mapigilan at nailabas ko ang takas na luha sa aking mata, tumulo iyon sa kanyang dibdib. Mas mariin ko siyang niyakap at niyakap niya rin ako sa likod.
"Leanna?" Tawag niya. Hindi ako sumagot dahil baka bumuhos na ang luha ko. "Are you okay?"
Kinagat ko ang aking labi, ayokong mag salita. "You acting weird tonight huh? Niyakap mo nalang ako bigla, at ikaw pa talaga naunang humawak sakin." Tumawa siya ng dahilan kaya ako napangiti.
"Craig," shit! Hindi ko matago ang basag na boses ko. Dapat hindi na talaga ako nag salita.
"Are you crying? Fuck why?" Ginalaw niya ang kanyang braso sa aking likod. Alam kong gusto niya ako makita. Hinawakan niya ang aking bewang, inangat niya ako kaya pumantay ang aming ulo. Gusto ko tumalikod para di niya makita ngunit mariin ang hawak niya sa aking likod.
Hinawakan niya ang aking pisnge, hinahawi ang luha. "Why? I'm sorry. Fuck I'm sorry, did I do something wrong again?"
Hindi ko pinansin ang kanyang tanong. Niyakap ko ang kanyang leeg, at binaba ko ang aking tingin. Mas lalo akong nanghihina kapag tumititig siya.
"Look at me. Fuck. Ano iniiyakan mo?" Pilit niya tinataas ang aking ulo at nag tagumpay siya. Nanatili akong nakayakap sa kanya, dahil pakiramdam ko babagsak ako kapag hindi ko siya maramdaman.
"I missed you." Tangi kong sinabi, hinawi ko ang kanyang kamay sa aking likod. Inangat ko ang aking katawan sa kanya, pumatong ako at niyakap ang kanyang leeg. Sumandal ako sa balikat niya, alam kong nahihirapan siya pero gumagaan ang pakiramdam ko.
"Damn! I thought you're heavy. Si Leanna ba talaga yumakap sakin? Hindi ako makapaniwalang papatungan ako, ang akala ko ako una papatong sayo." Tumawa siya kaya napatawa rin ako sa kanyang sinabi. Nararamdaman ko ang pintig ng kanyang puso, na iyong bagay lang na gusto ko pakinggan.
"We're going to talk about this, tomorrow. Leanna I love you."
"I love you too, Craig."
Tama nga na sinagot kita. Dahil sayo lang gumagaan ang pakiramdam ko kapag gusto ko bumagsak ng tuluyan.