Laughing because of the corny jokes with your friends is the best thing for me.
Tawang tawa ako sa bawat corny jokes na ibinibigay sa amin ni Eman. Kulang na nga lang ay ang mapunit ang labi ko dahil sa kakatawa ko,
This is the first time that I laugh like this, ito pa ang kauna-unahang pagkakataong tumawa ako nang ganito simula nang makulong ako. I never thought that muli pa akong makakatawa nang ganito, hindi ko inaakalang makakatawa pa ako nang ganito, e samantalang durog na durog ako.
Eman is the best, Eman is my best, he is my best. Beacuse of him, ay marami akong napagtanto, at isa na doon ay ang kahit na may marami kang problema, kahit na durog durog ka na, huwag mong kalimutan tumawa. Dahil ang pagtawa ay nakakagaan sa loob. Just smile, even if it is for a while, just smile and forget those bad things. Beacuse of his corny jokes, ay panandalian kong nakalimutan ang mga problema at mga hinanakit ko sa buhay. Beacuse of his corny jokes, I learned how to smile in terms of being broken.
Wala sa sariling ako'y napatingin sa gawi nang aking anak na natutulog, mabuti nalang at hindi siya nagising, ang lakas lakas pa naman nang mga halakhak namin. Wala sa sarili akong napangiti nang makita ko ang pagkapareho nang mukha niya sa papa niya, ang shape nang kanyang mukha ay nakuha niya sa papa niya, ang tangos nang ilong atsaka ang shape nang kanyang labi ay kuhang kuha niya rin sa papa niya. Yong mga mata niya kaya? Hindi ko pa kasi nakikita ang mga mata niya, dahil hindi pa naman nito iyon binubukas, sana makita ko rin.
Isang malakas na halakhak ang pinakawalan ni Jazmine, napatingin tuloy ako sa gawi niya dahil doon. Yong mukha niya ay hindi na magkamayaw dahil sa pagtawa, lumuluha na nga rin ang mata niya dahil sa pagtawa. Para siyang isang bata na kiniliti kong makatawa.
Napahalakhak rin tuloy ako dahil doon, ang epic kasi nang mukha niya.
"Tas sabi nang pusa---" hindi na natuloy ni Eman ang balak niyang sasabihin nang marinig namin ang pagbukas nang pinto, naitigil ko rin ang pagtawa ko at ang pagtawa ni Jazmine, sabay sabay kaming napalingon sa gawi nong pinto. At doon ko nakita ang lalaking dahilan kong bakit ako nadurog nang ilang beses.
Napaayos tuloy ako nang higa dahil sa biglaan niyang pagpasok.
Anong ginagawa niya dito? Ang mga katanongang iyon ay ang unang tumatak sa isip ko nang makita ko siya, nang makita ko ang lalaking hindi ko inaakalang magiging dahilan nang pagkadurog ko. He still have the gutt ha? He still have the gutt na pumunta dito.
Agarang naglaho ang ngiti sa aking labi, ngumiti ako nang mapait bago nag-iwas nang tingin, pero kahit ganon paman ay nakatoon parin ang aking pakiramdam sakanya. Itinuon ko ang aking atensiyon sa aking anak na mahimbing na natutulog. Nag-iwas ako dahil hindi ko kaya, hindi ko kayang titigan siya nang matagal. Dahal hanggang ngayon ay hindi ko parin magawang tanggapin ang katotohanang lumuhod ako sa harapan niya, na minsan ko nang ibinibaba ang pride ko para sakanya.
"Ano ang ginagawa mo ditong tarantadu ka?" ang galit na tanong ni Eman sakanya, bulgar na pagkakasabi niya, naramdaman ko ang pag-uga nang kutson na kinahihigaan ko, isang palatandaan na tumayo siya mula sa pagkakaupo niya.
Hindi ko alam kong ano ang dahilan kong bakit ganito siya kagalit kay Spencer, pero siguro dahil iyon sa sinabi ko sakanya. Naitanong ko kasi sakanila kanina kong paano nila nalaman na nandidito ako, na nanganak ako, e wala naman silang kakilala na maari nilang mapagtanongan. Lalo na't bigla nalang akong naglaho nang makalaya ako sa kulungan nang walang pasabi sakanila kong saan ako pupunta.
And they answered that Storm is the one who told them what happened to me. Kong sino ang may hawak sa akin, at kong nasaan ako. I want to thank Storm dahil kong hindi dahil sakanya ay baka mag-isa lang ako ngayon. Mag-isang linalabanan ang lahat.
Nasabi ko rin sakanila, kong paano ako iwan ni Spencer sa labas nang ospital, kong paano nagalit sa akin si Spencer dahil sa naistorbo ko ang oras nang pahinga niya. At siguro, iyon ay ang naging dahilan kong bakit ganito nalang kong umakto si Eman sakaniya, na para bang may isang malaking kasalanan na ginawa si Spencer sa akin.
"Ano ang ginagawa mo dito, asshole." ulit niya pang tanong nang wala siyang makuhang sagot mula kay Spencer.
"Chill, Eman." ang pagpapakalma ni Jazmine kay boo, bahagya akong kinabahan dahil sa tinuran ni Jazmine, kinabahan ako dahil sa mga maaring puwedeng mangyari nang naiisip ko.
At dahil doon ay muli ko silang binalingan nang tingin, at hindi ko inaakalang ang tagpong ito ay ang siyang makikita ko. Mahigpit ang pagkakahawak ni Eman sa kuwelo ni Spencer habang nakaigting ang panga, matatalim ang kanyang mga binibitawang tingin, na para bang pinapatay na niya si Spencer sa mga tingin na iyon. Kong nakakamatay lang sana ang tingin ay siguradong sigurado ako na kanina pa nakabulagta sa sahig itong si Spencer.
Habang si Spencer naman, ay parang chill na chill lang, yong tipong hindi natatakot at walang pake. Nakangiti pa nang mapang-asar ang loko! Habang si Jazmine naman ay hindi na magkamayaw kong paano pakalmahin si Eman. Pinipilit niya pang waksiin ang kamay ni Eman na nakahawak sa kuwelyo ni Spencer. Kulang na nga rin lang ay ang magpagitna siya sa dalawa para mapigilan ang namumuong tensiyon sa gitna nang dalawa.
Ngumiti nang mapang-asar si Spencer, "What I am doing here?" may mapang-uyam na tonong tanong niya.
Pagak na tumawa si Spencer, "I am here for my wife and son." dagdag pang ani niya habang dinidiinan ang katagang wife and son.
Nanlaki ang mga mata ko, kasaba'y niyon ay ang pagtambol nang puso ko. Did I just heard it right? Tama ba ang mga narinig ko? Tama ba ang mga katagang narinig ko? Wala sa sariling napatitig ako sa gawi niya, isang nagtatakang tingin ang ipinukol ko sakanya, sinuri ko ang buong pagmumukha niya, na wari bang naghahanap ako nang kong anong bagay na nagpapatunay na mali ang narinig ko, na nagbibiro lang siya. Pero mukhang tama ang narinig ko at mukhang hindi rin siya nagbibiro, dahil ni isang katiting na bagay at emosyon na nagpapatunay at nagpapahiwatig na nagbibiro lang siya ay wala akong nakita.
Anong wife and son ang tinutukoy nang tarantadung ito?
Hindi sinasadyang nagtapo ang aming mga mata nang lumingon siya sa gawi ko. Isang emosyon ang nakita ko sa mga mata niya, at ang emosyon na iyon ay ang pagod, nakikita ko sa mga mata niya kong gaano siya kapagod. Which made me think kong bakit pagod na siya? Anong ginawa niya at ba't parang pagod na pagod na siya? Saan siya napagod? At bat parang siya pa ang mas pagod kesa sa akin? E samantalang ako naman ang nanganak. Ako naman ang nagdusa at nadurog.
Pero agaran ring nawala ang emosyon na iyon at napalitan nang pagiging malamig. Marahas niyang tinabig ang mga kamay ni Eman na nakahawak sakanya, na siyang naging dahilan kong bakit siya nabitawan ni Eman. Nang makawala siya ay magara niyang inayos ang nagulong kuwelyo niya. Bago nagpakawala nang isang matamis at mapang-asar na ngiti.
"Pathetic." I heard Jazmine murmured.
Napatingin ako sa gawi niya at doon ko nakita ang mga di makapaniwalang tingin niya habang nakatitig kay Spencer. Alam kong sa mga oras na ito ay galit na galit siya dahil sa mga matatalim niyang mga mata. Nakakuyom rin ang mga kamao niya isang palatandaan na galit na galit na talaga siya.
Napapikit ako nang makarinig ako nang isang malakas na tunog gawa nang pagsampal, pagsampal na ginawa ni Jasmine kay Spencer.
Nang muli kong imulat ang aking mga mata ay doon ko nakita ang nakaigting na panga ni Spencer habang nakahawak sa mamumula mulang pisnge. Alam kong nasaktan siya, sa lakas ba naman nang pagkakasampal na iyon, sino ang hindi masasaktan? At alam ko ring sa pagkakataong ito ay nagtitimpi siya, nagtitimpi siya sa maari niyang magawa. Which made me scared. Triggered na ang emosyon niya isang palatandaan na delikado na.
"You're pathetic, Spencer." ang di makapinawalang ani ni Jasmine sakanya. Na siyang naging dahilan kong bakit mas na trigger pa ang emosyon niya.
Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan niya, na para bang sa pamamagitan niyon ay pinapakalma niya ang sarili niya, "What did you say?" malumanay na tanong ni Spencer sakaniya, pero sa bawat tanong na iyon ay mararamdamam mo talaga ang bawat diin sa bawat katagang binibitawan niya. Which is good, dahil kong baka ibang pagkakataon to ay baka nasuntok na niya si Jazmine lalo na't trigger na trigger na ang emosyon niya, pinipilit niya lang pigilan ang sarili niyang huwag gumawa nang kahit ano. Bahagya tuloy akong bumilib dahil sa inakto niya. Akala ko kasi ay gagawa na naman siya nang kabalastugan, kagaya noon.
Hanggang ngayon ay sariwa parin sa isip ko kong paano niya ko sampalin sa harapan nang board at sa harapan nang tito niya. At hanggang ngayon ay sariwa parin sa akin kong gaano iyon kalakas at kasakit na para bang kahapon pa yon nangyari. At dahil doon natatatakot tuloy akong maranasan ni Jasmine ang naranasan kong sampal galing sakanya. Kong kaya't dapat ko nang pigilan ang namumuong tensiyon habang maaga pa.
Ngumisi nang mapang-asar si Jasmine bago mapang-uyam na pinasadahan nang tingin si Spencer mula ulo hanggang paa, which is not good dahil alam kong mas lalo pang ma tritrigger ang emosyon ni Spencer dahil dito.
"Jazmine." tawag ko sakanya, mababakasan sa boses ko ang pagbabanta, pagbabantang huwag na niyang ituloy kong ano man ang balak niya. Pero hindi ito nakinig, bagkos ay tumawa ito nang bahagya.
"Akala ko ba matalino ka? Naturingan ka pa namang cumlauade, pero sa isang simpleng salita lang ay hindi mo alam?" mapangliit na sabi ni Jasmine sakanya. Kinabahan ako dahil sa tinuran niya, mas kinabahan pa ako nang makita ko kong paano himigpit ang pagkakakuyom ni Spencer sa mga palad niya, kasabay niyon ay ang paglalim nang kanyang paghinga at gitla nang noo niya, isang palatandaan na hindi na niya kayang magtimpi pa. "You're really a psych---"
At bago paman mangyari ang kinatatakutan ko at bago paman tuluyang masabi ni Jazmine ang mga katagang siguradong sigurado ako na makakatapos sa pagtitimpi ni Spencer ay inunahan ko na siya. "Stop it, Jazmine." pagpuputol ko sa balak niyang sasabihin.
Tumayo ako mula sa pagkakahiga ko bago ko binagtas ang daan papunta sa gawi nila, "Watch your mouth, Jazmine, you don't know what I am capable with." ang malamig niyang ani kay Jasmine bago bumaling sa akin.
Nawala ang kani kanina lang na tapang ni Jazmine, sunod sunod siyang napalunok nang mapagtanto niya ang nagawa niya, nang mapagtanto niyang mali siya. Nang mapagtanto niyang isang psycho ang kaharap niya. At isa lang ang ibig sabibin niyon at iyon ay ang maaring may magawa itong masama sakanya.
"Let's talk, Jeanshe." he said with a cold and demanding voice. Na para bang nag dedemand ito na dapat kong sundin ang sinabi niya.
"For what?" I asked, coriousity is visible on my voice.
"Let's talk about it outside." he said before he hold my wrist.
"Para saan nga ang pag-uusapan natin? At ba't kailangang sa labas pa?" tanong ko sakanya.
"Oo nga pare, ba't sa labas pa, e puwede namang dito nalang." pagsegunda naman ni Eman sakanya.
"It is a family matter, Eman." Spencer answered.
Anong family matter ang tinutukoy nito? E hiwalay na naman kami? Paano naging family matter? Buang ba siya? O sadyang naka shabu siya? Psycho talaga.
Isang pagak na tawa ang ibinigay ni Eman kay Spencer, "Family matter? Nagpapatawa ka ba pre? Baka nakakalimutan mong nakipag annul ka na sa kaibigan ko." natatawang ani ni Eman kay Spencer. Na para bang hindi rin siya makapaniwala sa narinig kagaya ko. Nakakalito talaga ang lalaking ito. Paano niya nasabing family matter e hindi naman kami family?
Nakalimutan na niya ba? Nakalimutan na niya ba kong paano niya ko iwan sa gitna nang pagbagsak ko? Nakalimutan na niya ba kong paano siya makipag divorce sa akin? Nakalimutan na niya ba kong paano ako nasaktan habang binabasa ang laman sa divorce paper na tinutukoy niya? Nakalimutan na niya ba kong paano ko pirmahan ang divorce paper na iyon, habang lumuluha at nasasaktan?
"What the hell are you talking about Spencer?" nagtataka kong tanong sakanya, nang hindi ko na napigilan ang kuryosidad ko. Ano ba kasi ang ibig sabibin nang tarantadung ito?
Lumingon siya sa gawi ko, then he smirked, which give me a thousands of goosebumps, "I didn't sign the annulment paper babe, and it only means that you're still my wife."