"Ayos kalang ba dito?"
Nginitian ko siya nang mapait bago sunod sunod na umiling, gusto kong magsinungaling, at sabihin sakanya na napakaayos ko dito, na wala siyang dapat na ikabahala dahil ayos lang ako dito, na ang saya saya ko dito, pero siguro kahit ano pa mang pagsisinungaling ang gagawin ko sakanya ay hinding hindi ko maitatanggi ang katotohanang parang naging impyerno ang mga karanasan ko dito.
Hinawakan niya ang mga kamay ko nang mahigpit, "Don't worry, Jeanshe. We will do everything, just to make you out in this----" waring nandidiri niyang pinasadahan nang tingin ang buong kulungan, "Dirty filthy place." pagpapatuloy niya pa bago ngumiwi.
Napailing nalang ako dahil sa tinuran niya, Jazmine, will aways be Jazmine. The maarte in our squad na marunong magmalasakit sa kaibigan, maasahan mo siya sa lahat nang bagay, pero huwag lang sa pag-ibig dahil marupok 'yan.
"You can count me in, boo." Eman sincerely said.
Napatingin naman ako sa gilid ko at doon ko nakita si Eman na nakangiti habang nakaakbay sa akin. Ngumiti ako nang mapait sakanya bago bahagyang umusog palayo sakanya.
Nahihiya kasi ako sa bango niya e, ang bango bango niya kasi na para bang ipinangligo niya ang isang perfume, samantalang sa akin naman ay halos hindi ko na maamoy ang sarili ko dahil sa baho ko.
Naliligo naman ako, pero limited lang kasi ang tubig kaya naging ganon, and plus the fact that ang baho nang atmosphere dito, kumakapit tuloy sa suot kong damit ang baho dito.
Umusog siya palapit sa akin, bago hinapit ang bewang ko palapit sakanya. Nahigit ko ang hininga ko dahil sa ginawa niyang iyon. Pero hindi ko inaakalang mas mabibigla pa ako sa susunod niyang gagawin. Dahil marahan niyang hinaplos ang umbok nang tiyan ko na para bang anak niya ito.
"Hindi ba sumasakit ang tiyan mo nitong mga nakaraan?" he asked.
Walang hiya kong inihilig ang ulo ko sa balikat niya, "U-huh." ani ko sakanya, habang patuloy na dinadamdam ang paghaplos niya sa tiyan ko. Ang ganda kasi sa pakiramdam nang ginagawa niya, para kasing hinihele ang anak ko sa loob dahil sa ginagawa niya.
"The atmosphere of this place is not good for your health Jeanshe, lalo na't buntis ka." Jazmine said,
Eman nodded, "Yeah. Kaya kailangan mo na talagang makalabas sa lugar na ito sa lalong madaling panahon." pag-sang ayon naman ni Eman, bago tinigilan ang ginagawang paghaplos sa umbok nang tiyan ko.
Walang pandidiri niya kong hinapit palapit sakanya bago inakbayan, inihilig ko naman ang ulo ko sa balikat. Na miss ko 'to, Na miss ko siya, Na miss ko silang dalawa. Ilang buwan na ba ang lumipas simula nang hindi kami nakapagkita? Ilang buwan na ba ang lumipas simula nang magkita kami?
Siguro isang buwan, nawalan kami nang panahon sa isa't isa simula nang maging hectic ang schedule nila. Si boo kasi ay naging busy sa pag-aaral niya. Mahirap ang course na kinuha niya kaya inilaan niya doon ang halos lahat nang oras niya, at dahil doon ay naintindihan ko siya. Samantalang si Jazmine naman ay naging busy sa pag re-review niya para sa pag bo-board niya at naging busy rin siya sa panlalandi niya kay Storm.
"E, ano ba kasi ang sabi ni Attorney, Guemaras, tungkol sa kaso niya?" tanong ni Jazmine kay Boo. "May improvement ba?" she added.
Boo sighed, which made my heart pump loud, parang kibahan ako dahil sa ginawa niyang pagbuntong hininga. Mukhang hindi maganda ang balitang ipaparating niya. "Willing na willing ang mga Carson na masira ang pangalan nila para lang matuloy ang kaso."
Malakas akong napabuntong hininga, parang pinagsakluban ako nang lupa at langit dahil sa narinig kong iyon, parang pumintig ang tenga ko kasabay nang puso ko.
"Ayos kalang Jeansh?" Nag-aalang tanong ni Jazmine sa akin nang marinig siguro nila ang naging pagbuntong hininga ko. Nag-aala namang binalingan ni Boo ang gawi ko bago hinaplos ang likod ko.
"Ayos ka lang?" boo asked.
Isang pilit na ngiti ang pinakawalan ko sakanila bago ako nagpakawala nang isang malalim na buntong hininga. Pinilit ko ang magpakatatag. Pero mukhang hindi ko kakayanin.
Paano? Paano niya nagawa ang bagay na ito sa akin? Paano niya nakayang pabayaan ako sa loob nang kulungan kasama ang anak niya?
Nabulag na ba talaga siya? O sadyang nagbubulag bulagan lang talaga siya? Paano? Paano niya ko hinayaang makulong dito? E, alam niya naman na ang lugar na ito ay maaring makasira sa kalusugan ko.
Siguro, nabulag siya, nabulag siya sa katotohanan. Ganon na ba talaga ako kapangit para hindi niya makapagtiwalaan?
Tumingala ako upang pigilan ang pagtulo nang mga luha ko, at nang muli akong magbaba nang tingin ay nginitian ko sila. Isang matamis na ngiti ang pinakawalan ko sakanila.
"So you mean, he is willing to lose everything he have para lang makulong si Jeanshe?" di makapaniwalang tanong ni Jasmine kay Eman,
Tumango si Eman na siyang nagpabigla kay Jasmine at sa akin. "Mygad!" di makapaniwalang sabi ni Jasmine, "So he is that desperate ah?"
Isang nag-aalinlang tingin ang ipinukol ni Eman sa akin, na para bang pinag-aralan niya ang reaksiyon ko, bago muling bumaling kay Jazmine upang sagutin ang tanong nito. "Yes, he is that desperate. Na kahit ang pangalan na nang kompanya nila ang nakasalalay dito ay susugal parin sila. Na kahit ang pagtitiwala na nang mga tao sa kompanya nila ang nakasalalay dito ay susugal parin sila. He is willing to lose everything just to make her suffer." Eman said, pero ang mga naging huling kataga ay naging bulong nalang iyon. Bulong na kahit ang hina na nito ay narinig ko parin. Siguro sinadya niyang ibulong ang mga katagang iyon upang hindi iparinig sa akin ang mga ibinulong niya. Pero dahil malaki ang tenga ko ay narinig ko parin.
I know that he was just being considerate with what I feel, and I thank him for that.
Ilang araw na ang lumipas simula nang mapadpad ako sa lugar na ito, Ilang araw na ang lumipas simula nang makulong ako sa lugar na ito, at ilang araw narin ang lumipas simula nang magpakamatay ako.
Akala ko iyon na ang huling araw ko sa mundong ito, but looks like the god doesn't want me to end me my suffering. Because Aling Mercy save me from my death. She is the boss in our cell, she is the one who taught me to kill myself but yet siya rin pala ang sumagip sa akin.
Sa ilang araw kong pamamalagi dito ay may marami akong natutunan. Kabilang na doon ay ang hindi lahat nang bilanggo sa loob nang bilanggoan na ito ay puro guilty. May iba ding inosente. Mayroong naakusahan lang kaya nabilanggo, habang ang tunay na may sala ay nasa labas at nagsasaya.
I've also learn that the life in this place is like a survival one, mabuti nalang at lumaki ako sa hirap kong kaya't medyo hindi ako nahirapan sa pag adjust dito.
Every morning is kailangan mong gumising nang maaga nang sa gayon ay makaligo ka, malimit lang kasi ang tubig dito, at dahil doon ay kailangan mo talagang gumising nang maaga para makaligo.
Pero kahit anong aga mo paman, ay mauunahan ka parin, dahil may mas nauna pa sayo.
Sa pagkain ay wala akong masasabi, kumakain kami sa tamang oras pero nga lang walang lasa yong mga luto. Yong tipong parang kinulang sila sa asin.
At yong mga paninda dito sa loob ay mas triniple pa ang presyo kesa sa mga paninda sa labas.
And if you really want to live in this hellish place, kailangan mong kumapit sa patalim.Yes you need to do some tricks in order for you to live in this hellish place. Aling Mercy taught me that kong gusto mong mabuhay sa loob nang kulungan ay kailangan mong kumapit sa mga mas nakakataas sa'yo. Kailangan mong mag pa membro sa mga frat nila dito nang sa gayon ay maprotektahan ka nila, kapag may makakaaway ka or may ramblulan na maganap dito sa loob nang kulungan.
And that's what I did. Nag pa membro ako sa frat nila Aling Mercy, si Aling Mercy ang leader nila, at dahil nalaman niyang buntis ako'y hindi na niya ko pinadlelan at sinaktan. She just let me in, in her frat without any sakit sa katawan.
They even treat me like I am their princess, they serve me foods na hindi ko alam kong saan nila kinuha. Lahat nang prutas na hinihingi ko dahil sa paglilihi ko ay agaran nilang ibinibigay sa akin.
Which made me think kong saan nila kinuha ang mga iyon.
Tuwing tanghali ay pumupunta kami sa likod para magtanim o hindi kaya'y mag exercise. At dahil tinuring nila akong prinsesa ay buong maghapon akong walang ginagawa kundi ang tumunganga habang nakatingin sa gawi nilang pawis na pawis na habang nag tatanim nang mga gulay. At sa tuwing hapon naman ay pumupunta kami sa maliit na kapilya dito upang makinig sa mga bible study.
Ang ilang araw kong pamamalagi dito sa loob nang kulungan ay hindi naging madali pero dahil sa tulong nila Aling Mercy at nang barkada ay naging madali.
Hindi ko alam kong ano ang meron sa frat nila Aling Mercy at kong bakit parang takot ang ibang mga frat sa frat nila. But base on my observation mukhang malakas ang kapit nila sa mga warden dito kong kaya't takot ang mga ibang frat sakanila.
Pinilit ko ang magbulag bulagan, pinilit kong huwag makialam sa tuwing nakikita ko ang ibang preso dito na nagtutulak nang droga. Hindi ko alam kong paano nakapasok ang droga dito sa loob but looks like someone or just....
At sa loob rin nang ilang araw na panantili ko dito sa loob ay nalaman ko kong bakit nakulong si Aling Mercy, Napagbintangan rin siya kagaya ko. Pinagbintangan siya, na siya ang pumatay sa kasintahan nang mahal niya.
At dahil mahirap siya'y hindi niya nakuha ang hustisyang hinahangad niya. Wala kasi siyang pambayad para sa private na abogado. Nagkaroon rin naman daw siya nang public attorney, pero hindi niya inaakalang mas lalo pa siya nitong idinawit sa kasalanang hindi naman niya ginawa
.
Imbes na tulungan siya nitong makalaya ay mas nakulong pa siya dahil dito. Binayaran kasi daw yong public attorney nang kabilang kampo, kaya imbes na manalo ay natalo siya.
My heart ache because of the story that she said to me. Hindi ko kasi inaakalang sa likod nang pagiging maldita at istrikta niya ay ang malagim niyang kahapon na pilit niyang ibinabaon sa limot.
Mas nadurog pa ang puso ko habang pinapakinggan ang storya niya nang makita ko kong paano lumandas ang luha sa mga mata niya. Matanda na siya, at ilang taon narin simula nang masilayan niya ang labas. Miss na daw niyang langhapin ang preskong hangin at makita ang mga berdeng kapaligiran. Miss na daw niya ang labas, and lastly miss na miss na daw niya ang anak niya.
"Trust, you need to trust him, because he is the only one who can save us from death. We need to trust him, because trusting him is the only thing we can do. We need to trust him, beacuse he is the only one we need in this beautiful life of ours."
Napatingin ako sa unahan nang marinig ko ang mga katagang iyon mula sa pastor. Nakasuot ito nang eyeglasses habang nag tuturo sa amin.
He is Father Mark, the one who taught us to be brave and strong. Dahil dadating at dadating rin daw ang araw na makakalaya kami sa lugar na ito, na muli naming masisilayan ang labas na siyang ipinagkait sa amin.
Nandito ako ngayon kasama sila Aling Mercy, sa loob nang simbahang ito, nakikipag siksikan sa mga ibang preso habang tutok na tutok sa panood sa Pari na nasa aming harapan.
Hapon na ngayon, kong kaya't may munting bible study na naman kaming pakikinggan na siyang gusto ko rin naman naming marinig. Hindi siya nakakaumay, hindi siya nakakabagot pag nagsasalita siya dahil mararamdamam mo talaga ang mga essence nang sinasabi niya.
Na para bang hinding hindi ka niya titigilan hanggang sa hindi mo ma kuha kong ano ang gusto niya.
"Amen?" ang pagtatapos ni Father Mike, sa bible study nang hapon na iyon.
"Amen!" ang nakangiting sabi namin.
"Tara na?" tanong ni Aling Mercy sa akin sabay tayo mula sa pagkakaupo. Tumayo naman ako atsaka ko siya tinanguan.
Ang ganda ganda talaga sa feeling kapag nakakarinig ka nang mga salita nang diyos, yong tipong na para bang hinihele ka sa saya at sa sarap sa pakiramdam.
Pabalik na sana kami sa selda namin nang mapatigil kami sa paglalakad nang may marinig kaming tumawag sa pangalan ko. "Carson!" tawag nong warden sa akin.
Binalingan ko ang tumawag sa akin, "Po? Bakit po?"
"May bisita ka." Sagot niya sabay bukas sa tarangkahan isang palatandaan na pinabalabas niya 'ko.
Sino kaya ang bisita ko? E, wala na naman akong ini-expect na bibisita sa akin para sa araw na ito, since binisita na 'ko kanina nina Jazmine at Eman.
Sino kaya ang bisita ko? Nakakapagtaka.