"Nasan pala si Spencer iha?" tanong sa akin ni Sister Luz, pagkapasok na pagkapasok ko palang sa gate nang kumbento.
"Nag papark po nang sasakyan sa may simbahan." sagot ko.
She smiled before nodded, "Ate Jeanshe!!" isang nakakabingi na sigaw ang narinig ko, pagtingin ko sa gawi nong pinanggalingan nang boses ay doon ko nakita si Kiboy na tumatakbo papunta sa gawi ko.
Yinakap niya ang mga binti ko nang mahigpit, gustuhin ko man siyang kargahin kagaya nang dati ay hindi na maari dahil buntis ako at baka mapano pa itong bata na dinadala ko.
"Ate, Jeanshe karagahin mo 'ko." ang nakangusong ani ni Kiboy habang ang kanyang mga kamay ay naka angat sa ere.
"No, she's not allowed, Kiboy dahil baka mapano ang bata na nasa sinapupunan niya." Sabay kaming napalingon sa likod nang marinig namin ang baritonong boses na iyon.
Napangiti ako nang maramdaman ko ang paghawak niya sa bewang ko, "Kuya Spencer!" ang malakas na sigaw ni Kiboy bago nagpakaraga kay Spencer. Kinarga naman siya ni Spencer bago hinaplos ang toktok nang ulo nito.
Muling hinawakan ni Spencer ang bewang ko habang nakayapos si Kiboy sakanya. Nahigit ko ang hininga ko nang maramdaman ko ang paghigit niya sa akin palapit sakanya.
Pinamulhanan ako nang mukha nang makita kong nakangiti na si Sister Luz habang pinagmamasdan ang gawi namin, may nanunudyong siyang mga ngiti.
"Kumusta kana iho?" tanong ni Sister Luz sakanya.
"Ayos lang po kami nang asawa ko." Spencer said, diniinan ang katagang asawa ko, dinamay pa talaga ako kahit na ang tinanong lang naman ay siya. "E, kayo po dito Sister? Ayos lang po ba kayo rito? Natatanggap niyo parin po ba ang mga donasyon?"
Nakangiti namang tumango si Sister Luz, "Ah, oo natatanggap parin namin ang mga donasyon, maraming salamat pala iho."
"Walang anuman po."
Napakamagalang niya talaga kapag sila Sister ang kausap, pero pagdating sa akin at sa kaibigan niya, ewan ko lang.
"Balita ko'y ikinasal na kayo ni Spencer, totoo ba 'yon iha?"
Napatigil ako sa ginagawa kong pagkain sa meryendang kanilang inihanda bago nag-angat ng tingin.
Medyo naguilty ako, dahil hindi ko nasabi sakanila na ikakasal na ako, nalaman pa tuloy nila sa iba. Iimbentahan ko rin sana silang dumalo sa kasal ko, pero wala e, kinulang ako sa oras dahil sa hindi ko naman kasi alam na ikakasal pala ako sa araw na iyon.
Lumunok ako, "Ahh, opo... Sorry po pala kong hindi namin kayo naimbetahan hindi ko po kasi alam na ikakasal pala ako sa araw na iyon," pagdadahilan ko sakanya habang nakayuko, nakakaguilty kasi talaga e.
Sila kasi 'yong nandon sa mga oras na kailangan ko nang aruga, sila ang nag-aruga sa akin at nagmahal pero hindi ko man lang sila inembitahan sa isa sa mga napakahalagang okasyon nang buhay ko. Nakaka guilty tuloy.
"Ano, kaba iha. Ayos lang 'yon, pinaintindi naman ni Spencer sa amin kong bakit naging ganon ka biglaan." Ani ni Sister Sheila na busing busy sa kanyang nilulutong suman.
"Yeah, don't worry baby, ikakasal pa naman tayo ulit, at sa pagkakataong iyon ay sa simbahan na and this time, lahat nang mahahalagang tao sa buhay mo ay iimbitahan natin." Nag-angat ako nang tingin bago napalingon sa gawi nang pinto nang may narinig akong nagsalita doon.
Nabigla ako nang makita ko siyang nakahamba sa pinto habang may matamis na ngiti sa labi, kinindatan niya 'ko na siyang naging dahilan para pamulhanan ako nang mukha.
Humakbang siya palapit sa akin, napaayos tuloy ako nang upo dahil doon.
Umuga ang kiliran ko, isang palatandaan na umupo rin siya sa couch na kinuupuan ko. Umakbay siya sa akin bago niya pinahilig ang ulo ko sa mga braso niya.
Pinamulhanan ako nang mukha nang makita kong halos lahat sila ay napatingin sa gawi namin, pati narin si Sister Sheila na busing busy sa niluluto niya'y napatigil rin.
Ang mga labi nila ay may isang nanunudyong ngiti na para bang inaasar ako.
"Oh, kitams.. may ikalawang kasalanang magaganap pa naman pala e, kaya wala kang dapat na ipag-alala pa." ang nakangiti namang panunukso ni Sister Amelia sa akin.
Mas pinamulhanan pa ako nag mukha dahil doon. Natatawang napailing si Spencer nang isubsob ko ang mukha ko sa dibdib niya dahil sa nahihiya ako.
"Oh, ito suman."
Muli akong nag-angat nang tingin nang malanghap ko ang mabangong amoy na nanggagaling sa suman. Natakam ako, mukhang mas masarap pa 'to kesa sa kinain ko kanina.
Umuusok ito, dahil sa kadahilanang bagong luto palang ito, mas natakam pa ako nang makita ko kong paano binalatan ni Spencer ang suman. He unwrapped it bago niya ito hinipan.
At nang masiguro niyang ayos na ito'y tsaka palang niya ito isinubo sa akin.
"Masarap?" tanong niyang bulong sa akin. Nakangiti akong tumango. Oo masarap, ang sarap sarap nga e. "Mas masarap pa sa akin?"
Hindi sinasadyang nalunok ko nang deritsiyahan ang kinakain ko. Gago, nang dahil sa sinabi niya'y nabigla ako. Nalunok ko tuloy ang lahat.
Natatawa niyang inilipag ang isang baso na may lamang juice sa harapan ko, dali dali ko naman iyong ininom.
Gago talaga itong lalaking to! Walang pinipiling lugar ang bibig nito kong magsalit nang kabalastugan e. Lagyan ko kaya ang bunganga nang filter?
"Hindi parin pala talaga nagbabago ang timpla nang suman mo Sheila." ang nakangiting ani ni Sister Luz habang ngumunguya.
Sinegundahan naman ito ni Sister Amelia na sarap sarap rin sa pagkain.
Kumuha siya nang suman, binalatan niya ito bago isinubo. Napangiti siya nang matikman niya iyon, na para bang sumasang-ayon rin siya sa mga sinasabi namin. Na masarap talaga ang suman ni Sister Sheila.
Marami kaming napag usapan tungkol sa mga bagay bagay habang kumakain kami nang inihanda nilang meryenda. Si Spencer naman ay walang ibang ginawa kundi ang subuan ako.
Naitigil lang iyon nang may marinig kaming boses, "Kuya Spencer laro tayo!" ang makulit na paanyaya ni Kiboy kay Spencer habang nakahawak sa mga kamay ni Spencer, na para bang kinakaladkad niya si Spencer.
Isang namamaalam na tingin ang ipinukol ni Spencer sa akin, tinanguan ko naman siya na nagsasabing ayos lang sa akin na makipaglaro siya sa nga bubwit sa labas.
He give me a soft kiss bago nagpatiuna sa makulit na si Kiboy.
"Pagpasensiyahan mo na si Kiboy, iha ah?"
Ngumiti ako, "Ano ka ba naman po Sister, alam ko naman pong makulit talaga si Kiboy, sanay na 'po ako doon."
Makulit talaga ang batang 'yon e, na siyang ipinagapsalamat ko naman, noong una kasing dating non dito ay ang tahimik non, nakaupo lang sa isang gilid habang nakatulala, na para bang may sariling mundo.
Naiintindihan ko rin naman siya e, dahil ganon rin ako nong una kong dating dito e. Nakatulala sa isang tabi habang nagpupuyos sa galit.
"Balita ko'y buntis ka daw iha, kumusta naman ang iyong pagbubuntis? Hindi ba masiyadong maselan?"
I smiled at Sister Luz while sipping at my juice, Umiling ako, "Hindi naman po maselan ang pagbubuntis ko, malakas kasi ang kapit nang bata sa akin." sagot ko sakanya sabay lapag sa basong wala nang laman.
"Mabuti naman kong ganon." Nakangiti niyang ani.
"Ang bilis pala talagang lumipas nang oras e no? E, kasi tignan mo ang sarili mo ngayon iha, ang laki laki mona, magkakaroon kana nang sarili mong pamilya e samantalang noong bago kapa dito'y iyak ka nang iyak, habang nakatulala sa isang sulok, palagi mo pa ngang sinasambit ang mga Carson sa mga panahong iyon." Sister Luz said while smiling from ear to ear.
Nagtaka ako, anong Carson ang ibig sabihin niya?
"Oo nga, naalala ko pa, iyak ka nga nang iyak nong bagong salta ka pa dito e, habang patuloy mong sinasambit ang mga katagang Carson, noong una nga'y inakala namin na ang salitang Carson ay may kinalaman sa pagkamatay nang mga magulang mo, but looks like it's the destinies work." ang pagsegunda naman ni Sister Sheila, "Hindi ko inaakalang iyon na pala ang palatandaan kong sino ang magiging asawa mo paglaki mo, kasi tignan mo ang sarili mo ngayon. Literal na ikinasal ka sa isa sa mga Carson." she added.
Literal na nalaglag ang panga ko, dahil sa kalituhan na nasa isip ko, ano ang mga pinagsasabi nang mga matatandang ito? Anong ibig sabihin nila sa katagang Carson na palagi kong sinasambit nong una akong dumating dito?
Litong lito ako sa mga oras na iyon, hindi ko kasi alam kong ano ang mga ibig nilang sabihin.
"Ho? Ano po yong sinabi niyo? Pakiulit nga po." tanong ko sakanila nang magkaroon ako nang lakas na loob na tanongin sila.
"Hindi mo na ba natatandaan iha?" Sister Luz asked.
"Ho? Ano ho yong hindi ko natatandaan?"
"Bata ka pa pala nang mga panahon na iyon, kaya normal lang na nakalimutan mo na." Sister Luz said bago niya inilipag ang basong wala nang laman. "Noong una mo pang punta dito, ay iyak ka nang iyak habang basang basa ka. May nagdala sa iyong lalaki dito, na sa pagkakaalam ko'y ang pangalan ay si Mauro. Ang sabi niya'y nakita ka daw niyang umiiyak sa tabi nang daan kaya dinala ka niya dito, tinanggap ka naman namin. Pero nong kinabukasan ay sumabog ang balitang may pinatay na mag-asawa sa kabilang bayan, pero ang anak nito'y nakatakas kaya inakala namin na ikaw iyong batang nakatakas, which is true naman talaga. Umiiyak ka sa mga araw na iyon habang patuloy mong sinasambit ang mga katagang Carson, kaya inakala naming lahat na ang mga Carson ay may kinalaman sa pagpatay sa mga magulang mk, but looks like iyon na pala ang palatandaan na isang Carson ang makakatuluyan mo." mahabang paliwanag ni Sister Luz sa akin na siyang naging dahilan para mapatanga ako.
Napatulala ako, Carson? Hindi ako naniniwalang destiny ang nagyari kong bakit patuloy kong sinasambit ang mga katagang iyon.
Tumambol nang malakas ang puso ko, para akong kinakabahan dahil sa hindi ko mawari kong ano ang dahilan. My heart beat fast than unusual.
Carson? Ano ang kinalaman nang mga Carson sa pagkamatay nang mga magulang ko? A side sa mga natatandaan kong dahilan kong bakit pinatay sila mama at papa.
Ang sabi nong isa sa mga pumatay kina mama at papa ay napag-utusan lamang silang patayin ang mga magulang ko dahil sa nagawang pagguho nang mga minahan nang Carson.
Hindi kaya? Hindi kaya may kinalaman ang mga Carson sa nangyaring pagpatay sa mga magulang ko? Hindi kaya...?
"Hey!"
"Ayy! Carson!" Bahagya akong napatalon nang marinig ko ang pagtawag na iyon, kasabay nang pagkalabit nang kong nino man sa akin. Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa kaba na naramdaman ko. Takte naman oh.
He smirked, while smiling widely, "Yes, baby?" ang nakangiting pang-aasar na tanong ni Spencer sa akin.
Inirapan ko siya, "Ano ba ang kailangan mo at ba't ka naninigaw ha?!" naiinis kong tanong sakanya.
"Kanina pa kaya kita tinatawag pero ni hindi kaman lang kumurap, kaya sinigawan kita," malamlam niyang ani bago ako hinapit palapit sakanya. "Kaya sorry na." bulong niya habang hinahagkan ang toktok nang ulo ko.
Nawala ang inis na nararamdaman ko dahil sa ginawa niyang iyon, parang kiniliti ang puso ko dahil sa kilig na nararamdaman ko.
Napalinga linga ako, at doon ko napagtantong nasa bench pala kaming dalawa nakaupo habang nakayakap siya sa akin, simula nang marinig ko ang mga katagang iyon galing sa mga bibig nina Sister ay naging okupado na ang utak ko, kaya naman nagpaalam ako sakanila na pupunta muna ako sa labas at magpahangin para makalimutan ko ang mga iyon.
Pero hanggang sa pagpapahangin ko'y hindi ko parin maiwasan ang sarili kong huwag alalahanin ang mga iyon.
"Umuwi na kaya tayo?" tanong niya sa akin bago kumalas sa pagkakayap.
Napatingin ako sa langit, bago ko siya hinarap, "Ha? E ang aga aga pa."
"Miss na kasi kita."
"Ha? Panong na miss e, magkatabi pa nga tayo."
Napatampal siya sa noo niya bago bumunotong hininga, "Ang jr ko ang na mimiss ka."
Napalunok ako, "Ha, E pano ako namiss niyan?" nakanguso kong tanong sa bumubukol niyang alaga.
"Hindi ka na daw kasi nito napapasok. Kaya sige na uwi na tayo." he huskily said which made me gulped.
"Uwi na tayo please."
"Mamaya na ang aga aga pa e, sulitin mona natin ang pagpunta natin dito." pagdadahilan ko sakanya bago siya iniwan doon.
Baka kasi madala niya ko sa mga kalandian niya. Baka kasi ako pa mismo ang sumuko atsaka magpakantot sakanya. Baka ako pa mismo ang mag aya sakanyang umuwi.
At higit sa lahat baka hindi ko mapigilan ang sarili kong huwag bumakaka sa harapan niya atsaka magpa kantot sakanya, hindi inaalintana ang mga tao dito sa bahay ampunan.
Lalo na't ramdam na ramdam ko na ang pamamasa nang panty ko.