After that nakakahiya na thing na nangyari sa loob nang kusina ay hindi ko na siya kayang matignan pa sa mga mata niya. Nakakahiya kasi e! Pero ba't parang ako pa ang mas nahihiya kesa sakanya? Damn it!
Busing busy ako sa pag scro- scroll sa cellphone ko habang nakaupo sa pang isahang couch, naghahanap nang impormasyon sa tungkol sa nangyaring pagguho nang minahan nang mga Carson sa taong 2008.
Malapit na kasi ang death anniversary ni mama at papa pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin naiibigay sakanila ang hustisyang ipinagkait nang mundo sakanila. Busing busy rin ako sa paghahanap nang impormasyon kong bakit nakita ko nalang iyong lalaki sa harapan nang apartment ko na nakabitay. Hindi na kasi nag fo-follow up sa akin yong mga police. Ni hindi nga nila ako kinuhaan nang kahit anong statement. Kaya nakakapagtaka talaga. So far, wala akong nahanap na kahit ano tungkol sa lalaking iyon.
Ni tungkol sa pagkamatay niya'y hindi ko nakita ang mga impormasyon. The only information I know when I asked Spencer is that, someone killed him bago ito ibinitay nang killer. But the question is, bakit sa raming raming maari niyang mapagsabitan bakit sa apartment ko pa?
Walang cctv sa apartment na inuupuhan ko. Ni sa mga karatig rin nitong lugar ay wala rin. Kaya siguro nahirapan ang mga pulis sa pag iimbestiga. But the question is ba't di nila ako inimbitahan sa presento nila kahit isang beses man lang? Hindi ko sinasabing gusto kong maimbitahan. It was like nakakapagtaka lang kasi talaga.
Ba't di man lang nila ako tinanong? Kahit isang tanong man lang? Ba't di nila ako dinala sa presento para sa interogation? Akala ko iimbitahan agad nila ako sa presento once na makalabas ako sa ospital. Inihanda ko pa naman ang mga sasabihin ko kong baka sakali mang tanongin nila ako. Pero wala e, walang nangyari.
Tinignan ko ang mga listahan nang mga wanted sa iba't ibang presento. Tinitignan ko doon kong kabilang naba ako sa mga wanted.
"What are you doing?" he coriously asked nang makita niya kong ano ang mga binabasa ko. Naramdaman ko ang pag uga nang couch na inuupuan ko. Isang palatandaan na umupo siya sa tabi ko.
Siniringan ko siya. "Hinahanap ang pangalan ko." sagot ko. Muli kong itinuon ang atensiyon ko sa binabasa ko.
"Ha? But why the hell sa mga wanted list mo hinahanap ang pangalan mo?" nagtataka niyang tanong. "E, wala ka namang ginawa na labag sa batas?"
"Sinisigurado ko lang." sagot ko na hindi na siya tinitignan pa.
"Ha? Sinisigurado? Saan?"
Napabuntong hininga ako. Ibinaba ko ang cellphone ko bago ko ito inilagay sa coffee table na nasa harapan ko.
Hinarap ko siya. Tinitigan ko ang kanyang kulay chocolateng mga mata na para bang isa ito sa mga milestone nang pinas.
"Naalala mo pa ba? Yong naging dahilan nang pagka ospital ko?" paninimula ko. He nodded like a fucking kid! And damn I find it cute.
"E kasi alam mo naman sigurong may lalaking nakabitay sa harapan nang pintuan nang apartment ko diba?"
He nodded again. I sighed mukhang mapapadali ang pagrarason ko sakanya ah. Hindi pa naman ako marunong mag story telling. Tss
"Nag-alala kasi ako na baka isa ako sa mga naging suspect nang pagkamatay niya. Diba't sinabi mo na sa akin na ayon sa autopsy report nong pagkamatay niya' y pinatay mo na siya bago ibinitay sa harapan nang apartment ko. Kaya nag-aalala talaga ako na baka isa ako sa maging pangunahing suspect since ako ang nakatira sa apartment at baka naging wanted na ako na hindi ko man lang nalalaman."
Napatanga siya habang di makapaniwalang tinitignan ang pagmumukha ko.
Anong nangyari sakanya? Siguro napagtanto niya na baka tama ako. Na baka wanted na talaga ako ngayon. Jusko! Huwag naman po sana.
Napayuko ako atsaka ko pinaglaruan ang mga daliri ko. Mannersim ko na siguro talaga itong paglalaro ko sa mga kamay ko kapag kinakabahan ako.
Ihahanda ko na ba ang mga gamit ko? Baka kasi palayasin niya ako. Dahil hindi niya kayang masikmura na ang asawa niya ay Wanted.
Medyo kumirot ang puso ko dahil sa kaisipang iyon.
Napatingala ako nang marinig ko ang bahagyang pagtawa niya. He chuckled habang may mapaglarong mga ngiti sa labi niya.
Isang nagtatakang tingin ang ipinukol ko sakanya. He chuckled again like he was so amused while looking at my pretty face. Damn this!
He pulled me closer to him. Napalunok ako nang maramdaman ko ang pagsandal ko sa matigas niyang dibdib. He hug me. Nanuot sa ilong ko ang panlalaki niyang pabango.
Mabango ang pabango niya. Hindi ito masangsang sa amoy. Hindi rin ito matapang. Yong tipong sakto lang but the maleness of it is visible.
"Don't worry baby, nalinis ko na ang lahat." he whispered. Nagsitayuan ang mga balahibo ko dahil sa hindi ko malamang dahilan.
What is he mean? Ano ang tinutukoy niya? Anong nalinis na niya lahat? Nakakalito!
Bahagya akong dumestansiya sakanya. I looked at him with confusion. "What the hell are you talking about?"
He just chuckled. Then a creepy smile appeared on his lips. Nanindig ang balahibo ko dahil sa ngiting pinakawalan niya.
Ganyan! Ganyang klaseng ngiti ang palagi kong nakikita sakanya pag may ginawa siyang masama. Ganyan! Ganyang klase rin na ngiti ang palagi kong nakikita sa mga labi niya pag gumagana na naman ang pag ka psycho niya.
Pag natririgger ang emosyon niya ay doon at doon palang lalabas ang pag ka psycho niya. At sa pagkakataong iyon ay tumakbo kana! Run!
Kaya nga ayaw ko siyang ginagalit. Kaya kahit masakit na'y pinipigilan ko parin ang sarili kong huwag siyang sigawan at sagutin pabalik kasi alam ko na mag wo-worst lang ang situation kong sakali man.
Marami na akong nabasa na article tungkol sa mga psycho. May article pa nga akong nabasa na may ibang mga psycho daw na pumapatay kahit na walang dahilan. The article even said that they kill for fun.
Nakakapanindig balahibo nga e. Natatakot man dahil sa mga posibilidad na maari niyang gawin sa akin ang mga iyon ay wala e, wala akong ibang magawa dahil wala e. Mahal ko kasi siya! Damn this love! Damn this!
Ipinagpatuloy ko ang paghahanap ko sa pangalan ko sa mga wanted list. And damn! Nakakapagod rin pala kahit na'y nagbabasa kalang. Ikaw ba naman ang hanapin ang pangalan mo sa gitna nang ilang libong pangalan. Oo naka alphabetical pero ganon parin e, ang hirap hirap paring hanapin. Ang rami rami kasing wanted sa pinas na ka apelyido ko.
I sighed heavily bago ko muling inilapag ang cellphone ko sa coffe table. Suko na! Suko na ako! Ayaw ko na! Hindi ko na kayang hanapin ang pangalan ko sa ilang daang libong wanted sa listahang iyon!
Napatingin ako sa gawi niya na tila bang aliw na aliw siya habang tinitignan akong inis na inis. I rolled my eyes at him.
Mas lalo pa siyang napangiti dahil sa ginawa ko.
"Wala ka bang pasok ngayon?" tanong ko sakanya nang mapagtanto kong dapat sa mga ganitong oras ay umaalis na siya para sa trabaho niya. Samantalang ako ay buong maghapon na tutunga dahil sa kadahilanang I need to rest daw dahil kakagaling ko palang sa ospital.
Ilang buwan ba ang ibig sabihin niya sa rest niya? Dalawa? Taltlo? Apat o lima?! It's been a month since nakalabas ako galing sa ospital at bakit hanggang ngayon ay hindi niya parin ako pinapayagang bumalik sa pagtratrabaho ko sa kompanya niya?
"Wala." he simply answered. Ah kaya pala hindi pa siya bihis. Kaya pala parang ang relax relax niya lang. E, sa kabit niya'y baka may duty siya? Itanong ko kaya?! Ah, huwag na! Baka magalit e.
Tumayo siya mula sa pagkakaupo niya. Pumasok siya sa loob nang kuwarto at muling lumabas na may dalang dalang laptop. Siguro'y may gagawin siya o baka nama'y magtratrabaho ba siya.
Nagkibit balikat na lamang ako bago ko muling kinuha ang cellphone ko upang aliwin ang sarili ko sa pagababasa basa sa mga article na makakatulong sa akin para sa second move.
According to the article that I've read there are two things na maari mong magamit upang mas maging masarap ang bakbakan niyo. At iyon ay ang snowbear na candy at pineapple juice.
Kaya heto ako ngayon sa tapat nang condominium. Bumibili nang isang pack na snowbear at ilang can juice nang pineapple para sa naiisip kong ideya.
"Two hundred sixty five." ang nakangiting sabi nong babaeng cashier. May nakikita ako sa mga ngiti niya. At hindi ako tanga para hindi malaman iyon. Alam ko na alam niya kong ano ang pag gagamitan ko dito sa dala dala ko.
I handled a five hundred pesos bill to her, na siyang tinanggap niya naman. "You know what ma'am, mas sasarap pa 'yan pag gagalingan mo ang performance mo." natatawa niyang ani habang inilahad sa akin ang sukli.
Napaka fc naman nitong tinderang to. But honestly I like her. Parang magkaka vibes kami nito.
"'Yong tipong uupuan mo tas ikaw na mismo ang gagalaw." dagdag pa niya. Humalakhak pa talaga ang gaga. I just shyly smile at her. Hindi naman kami ganon ka close para humalakhak rin ako sa harapan niya. Atsaka isa pa hindi ako fc no.
Natatawang inilingan ko siya bago ko siya tinalikuran. Mabuti nalang at walang masiyadong tao sa department store na ito dahil siguradong sigurado ako na mapapahiya talaga ako dahil sa laki nang bunganga nong cashier.
Parang nakikita ko sakanya si Jazmine. Pareho kasi silang dalawa na gaga.
"Ma'am, huwag mong kakalimutan yong tips ko ah?" dagdag pahabol pa niyang sigaw. Napailing nalang ako bago ko pinihit ang seradura nang pinto para lumabas.
"Anong binili mo?"
Ang mga katanongang iyon ay ang unang nabungaran ko pagka pasok na pagkapasok ko palang sa loob nang apartment niya.
Nakaupo siya sa couch habang ang kanyang mga mata ay totok na totok parin sa laptop na nasa lap niya. Ni hindi man lang niya ko liningon habang tinitanong ang mga katagang iyon.
He sexily brush his long fingers on the keyboard habang hinihintay ang sagot ko. Ba't parang pati pag ta-type niya sa keyboard niya ay na sesexyhan ako? Damn it!
Itinago ko ang plastic na dala dala ko sa likod ko nang sa gayon ay hindi niya makita kong anong laman nito. Transparent pa naman itong plastic na ito, kaya naman talaga'y malalaman at malalaman niya talaga kong ano ang laman nito.
"Some girl things." I answered. Doon na siya nag-angat nang tingin. Tinitigan niya ko nang may pagtataka.
Mas itinago ko pa ang plastic na dala dala ko sa likod ko nang makita ko kong paano niya ito pinasadahan nang tingin.
Nakakahiya kasi 'pag nalaman niya kong ano ang laman nito. Lalo na't alam ko na alam niya kong para saan ang mga bagay na ito. He is not inocent afterall.
Isang nag aanlinlangan na ngiti ang ibinigay ko sakanya. "What are talking about?" tila nagtatakang tanong niya. "Don't tell me bumili ka nang napkin? Samantalang binuntis nga kita para less hassle na sa tuwing kabuwanang dalaw mo." walang prenong dagdag pa niya.
Uminit ang pisnge ko dahil sa sinabi niyang iyon. Kinagat ko ang loob nang pisnge ko nang sa gayon ay mapigilan ko ang sarili kong huwag ngumiti.
Tinitigan ko siya sa mga mata. Na wari bang hinahanap ko sa pagmumukha niya ang pagbibiro sa mga sinasabi niya. Pero wala e. Wala akong nakita kaya nama'y mas lalo pang namula ang buong mukha ko nang mapagtanto kong hindi siya nagbibiro.
I shyly smiled at him when I saw his brows rose up like he was waiting for my response.
"Hehehe. I just buy some girl things and you don't need to know what it is." sagot ko sakanya. Bago paman siyang muli makapagtanong ay tumakbo na ako papasok sa kuwarto niya.
Napasandal at napahawak ako sa dibdib ko nang ma ilock ko na ang pinto. Nakakakaba pala! Na para bang may ginawa kang masama sakanya.
Ang lakas lakas nang tambol nang puso ko na para bang may tumatakbo ditong mga kabayo.
Nang makabawi sa paghinga ay agaran 'kong inilagay ang mga binili ko sa ilalim nang kama nang sa gayon ay hindi niya ito agarang makita kong baka sakali mang hanapin niya ito.
Mamayang gabi ko pa kasi ito gagamitin sakanya kaya nama'y dapat mag ingat talaga ako at baka mabuking niya 'ko at ang plano ko.
---------
Next ud will be super duper Spg na scene. So please be guided. You can freely live this story if you're not an open minded.
Thank you and have a blast! Happy Reading!