Αρχίζω να ξυπνάω αλλά δεν κουνιέμαι. Ακόμα και αν δεν έχω ανοίξει τα μάτια μου, νιώθω τον Αντρέα δίπλα μου να με κρατάει στην αγκαλιά του και μου χαϊδεύει απαλά την πλάτη.
Έβγαλα το κεφάλι μου από τον λαιμό του και τον κοίταξα με μισόκλειστα μάτια.
Εκείνος έτοιμος να γελάσει, δάγκωσε τα χείλη του και έκανε πέρα μερικές τούφες που έπεφταν στο πρόσωπο μου.
-Καλημέρα, χαμογέλασε γλυκά.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και κάθισα ξανά στην θέση που ήμουν πριν ξυπνήσω.
-Τι ώρα είναι; ρώτησα.
-Είναι σχεδόν δέκα. Κοιμήσου και άλλο αν θες, άργησε να σε πάρει ο ύπνος χθες.
-Όχι, δεν θέλω άλλο, δήλωσα και με βαριά καρδιά βγήκα από την αγκαλιά του και ανακαθισα στο κρεβάτι.
Κάλυψα το πρόσωπο μου με τα χέρια μου όταν χασμουρηθηκα για να μην με δει να ανοίγω το στόμα λες και πρόκειται να τον φάω ολόκληρο και έπειτα άνοιξα τα μάτια μου.
Περίμενε λίγο, γιατί είμαι εδώ; Ο Αντρέας έμαθε την αλήθεια και με χώρισε. Με μισεί τώρα.
Γύρισα να τον κοιτάξω και τότε η μνήμη μου άρχισε να λειτουργεί ξανά.
Σωστά. Όλα αυτά ήταν αλήθεια. Δεν ήταν εφιάλτης.
-Πιστεύεις ότι το αξίζω αυτό; τον ρώτησα χωρίς να το πολυσκεφτω και με κοίταξε περίεργα. Πιστεύεις ότι το κάρμα μου επιστρέφει όλο το κακό που σου έκανα;
Εκείνος ξεφυσιξε και κάθισε δίπλα μου κοιτώντας απέναντι του.
Όμως λίγα δευτερόλεπτα μετά γύρισε να κοιτάξει πάλι εμένα για να μου δώσει μια απάντηση.
-Όχι. Το τελευταίο πράγμα που αξίζεις είναι αυτό.
Έκλεισα τα μάτια μου και ακούμπησα το κεφάλι μου πίσω.
-Τότε γιατί; Γιατί συνέβησαν όλα αυτά;
Ένιωθα την τάση να κλάψω. Από την άλλη όμως δεν ήθελα, βαρέθηκα να κλαίω τις τελευταίες μέρες. Δεν ήμουν έτσι εγώ ρε γαμωτο.
-Κατερίνα. Κοίτα με, μου είπε ο Αντρέας πιάνοντας μου το χέρι.
Τα μάτια μου άνοιξαν και έψαξαν για τα δικά του.
-Τι;
-Δεν φταις εσύ. Εκείνος φταίει. Ο πατέρας σου φταίει. Ίσως και οι γονείς μου που του φέρθηκαν έτσι αλλά... Εκείνος επέλεξε να μείνει κολλημένος και να γίνει εκδικητικός. Και αυτό το πληρώνει τώρα που τον άφησε η μαμά μου. Και πολύ σύντομα θα πληρώσει και για το χθεσινό σκηνικό. Είμαι σίγουρος, είπε και με φίλησε το μάγουλο. Θες να σου δώσω το κινητό μου να πάρεις την μαμά σου; Πρέπει να της πεις τι έγινε και να γυρίσει πίσω όσο πιο γρήγορα μπορεί. Και να μάθεις και εσύ αν είναι καλά. Συμφωνείς; ρώτησε και έγνεψα θετικά.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Make the bad boy fall in love
Teen Fiction-Μπαμπά τι λες; τον κοιτάζω λες και είναι τρελός. Δεν μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο. -Μονο έτσι θα σε αφήσω να πας στην τετραήμερη. Άλλωστε τι μπορεί να πάει λάθος; Αργά ή γρήγορα θα πέσει στα δίχτυα σου, δεν θα μπορέσει να αγνοήσει την γοητεία σου, είπ...
