Make the bad boy fall in love

Κεφάλαιο 6.

***

-Λοιπόν, τι θες κάνουμε; ρώτησε καθώς στηρίχθηκε στον τοίχο δίπλα του.

Κάθισα στο διπλό κρεβάτι του δωματίου και κοίταξα τον φακό που κρατούσε στα χέρια του.

-Δεν ξέρω, απάντησα. Έχουμε εφτά λεπτά μπροστά μας, κάτι πρέπει να κάνουμε.

-Έχω κάτι στο μυαλό μου, αποκρίθηκε πονηρά κλείνοντας μου το μάτι και χαμογέλασα πονηρά περιμένοντας να ακούσω κάτι που θα βοηθούσε το σχέδιο μου. Αλλά δυστυχώς δεν θα μας φτάσουν μόνο 7 λεπτά.

-Κρίμα, πήρα μια βαθιά ανάσα κοιτώντας τον και καλά λυπημένη.

Για μερικά δευτερόλεπτα δεν μιλούσε κανείς.

Και το μυαλό μου έχει μπλοκάρει. Πως θα τον πλησιάσω για να τον φιλήσω;!

-Θυμάσαι εκείνη την νύχτα που

-Σου έχω πει να μην αναφέρεις εκείνο το βράδυ! αναφώνησα απότομα, σοβαρευοντας ξαφνικά. Είχαμε συμφωνήσει. Δεν λες τίποτα σε κανέναν και δεν λέω τίποτα σε κανέναν. Ούτε ξανά μιλάμε για αυτό.

Το χαμόγελο του χάθηκε, τα μάτια του γύρισαν να κοιτάξουν το πάτωμα.

-Έχεις δίκιο, συγγνώμη, απάντησε χωρίς να με κοιτάξει.

Άρχισα να νιώθω άσχημα.

Αλλά σιγά μην πω τίποτα. Καλύτερα να αλλάξω θέμα.

-Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι άλλο; ρώτησε σηκώνοντας το βλέμμα του ξανά σε εμένα. Γιατί κοίταξες έτσι την Στέλλα όταν μου είπε να κάνω φάση με την Αφροδίτη; Ήσουν έτοιμη να την δολοφονήσεις, γέλασε λιγάκι στο τέλος.

-Χωρίς λόγο, απάντησα αδιάφορη.

-Έλα τώρα... Πες την αλήθεια, ζηλεψες;

-Εεεε όχι; προσπαθούσα να φανώ αβέβαιη για να εννοησω έμμεσα ότι όντως ζήλεψα.

Δεν ζήλεψα, εκείνος όμως δεν χρειάζεται να το ξέρει.

-Δεν με πείθει και πολύ αυτό, χαμογέλασε ξανά αλαζονικά. Μόνο που δεν καταλαβαίνω. Γιατί να ζηλέψεις;

Πριν το καταλάβω είχε βρεθεί καθισμένος δίπλα μου.

-Μα δεν ζήλεψα!

-Συνεχίζεις να μην με πείθεις, είπε τραγουδιστά.

Αυτός είναι ο σκοπός μου.

-Πωωω μωρέ κάνε ότι θέλεις, αν θες να πιστεύεις ότι ζήλεψα κάντο, δεν με

Τα χείλη του ήρθαν σε επαφή με τα δικά μου, διακόπτοντας με.