***
-Μωράκι μου... Ξύπνα. Σου έφερα πρωινό, άκουσα την απαλή φωνή του Αντρέα και άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου.
Ω Θεέ μου, το κεφάλι μου με πεθαίνει.
-Πονάει το κεφάλι μου, γκρίνιαξα σηκώνοντας το σώμα μου σε καθιστή θέση πάνω στο κρεβάτι του αγοριού μου.
Πάλι καλά που με έφερε εδώ και δεν με γύρισε σπίτι. Αλλιώς η γιαγιά μου θα είχε μπουκάρει μέσα όπως κάνει κάθε πρωί για να με ξυπνήσει και άμα με έβλεπε σε αυτά τα χάλια θα με έσερνε νοσοκομείο. Και μετά θα με εκραζε που ήπια.
-Λογικό... Ένας Θεός ξέρει πόσο ποτό κατανάλωσες χθες, είπε με βλέμμα κηδεμόνα δίνοντας μου ένα χαπάκι για τον πονοκέφαλο και ένα ποτήρι νερό.
-Δεν είναι η πρώτη φορά, ανασηκωσα τους ώμους μου αφού πήρα το χάπι και τον κοίταξα με μισόκλειστα μάτια.
-Είναι η πρώτη φορά που πίνεις τόσο χωρίς εμένα. Είμαστε drunk buddies ή δεν είμαστε; ρώτησε και κάθισε δίπλα μου στο κρεβάτι τεντωνοντας το χέρι του για να χαϊδέψει το μάγουλο μου.
-Είμαστε.
-Και τώρα που είπα drunk buddies... Θυμάσαι που χθες έκλαιγες και μου ζητούσες συγγνώμη που μου πήρες αυτό το δώρο; ρώτησε χαχανιζοντας και τον κοίταξα στα μάτια όταν άρχισαν όλα να περνάνε σαν flashbacks μπροστά από τα μάτια μου.
Δεν του ζητούσα συγγνώμη για αυτό. Η Στέλλα απλώς με κάλυψε λέγοντας του αυτό το ψέμα...
Στην πραγματικότητα έκλαιγα γιατί... Τι θα κάνω; Πώς θα διαχειριστώ την κατάσταση; Ότι και να διαλέξω το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τον χάσω.
-Ναι το θυμάμαι... Ήταν χαζός λόγος, το ξέρω... Αλλά ήμουν μεθυσμένη, οπότε δικαιολογείται το ξέσπασμα μου, ανασηκωσα τους ώμους μου μιλώντας με όση περισσότερη άνεση μπορούσα.
Ότι και αν γίνει θα τον χάσω. Οπότε ίσως να προσπαθούσα να κάνω όσα μπορώ μαζί του μέχρι να αναγκαστώ να τον απατησω ή να αφήσω τον πατέρα μου να πει ψέματα στους γονείς του.
Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που κάνει. Βάζει την εκδίκηση του για κάτι που έγινε πριν τόσα χρόνια πάνω από την ευτυχία μου. Με αναγκάζει να κάνω κάτι που δεν θέλω. Είναι κολλημένος στο παρελθόν και την πληρώνω εγώ για αυτό.
Ξεφυσιξα και έσκυψα να φιλήσω το αγόρι μου.
Έβαλα το χέρι μου στο μάγουλο του και άρχισα να κουνάω τα χείλη μου πάνω στα δικά του ήρεμα και τρυφερά.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Make the bad boy fall in love
Teen Fiction-Μπαμπά τι λες; τον κοιτάζω λες και είναι τρελός. Δεν μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο. -Μονο έτσι θα σε αφήσω να πας στην τετραήμερη. Άλλωστε τι μπορεί να πάει λάθος; Αργά ή γρήγορα θα πέσει στα δίχτυα σου, δεν θα μπορέσει να αγνοήσει την γοητεία σου, είπ...
